Στόχος

 

Στόχος

 

Κάθε φορά που ένα όπλο σημαδεύει

με αίμα κόκκινο ραντίζει το χορτάρι

η άβυσσος ένα κορμί βαθιά χωνεύει

ανοίγει μνήμα για της μάνας το βλαστάρι.

 

Όταν το δάχτυλο πιέζει τη σκανδάλη

μια σφαίρα γράφει ένα όνομα μοιραία

γέρνει της άνοιξης τ' ολάνθιστο κεφάλι

μαύρος βαρκάρης καρτερεί στην προκυμαία.

 

Δεν είν' ο στόχος η καρδιά, μα το μυαλό μας

να συνηθίσει στην απανθρωπιά, στη φρίκη

κάποιοι γνωρίζουν πιο καλά για το καλό μας

και η ζωή μας τελικά δεν μας ανήκει.

 

Κάθε φορά που ξεφωνίζουν οι σειρήνες

καμένη σάρκα τον αέρα θα ποτίσει

της ευτυχίας χίλια κομμάτια οι βιτρίνες

θολό το βλέμμα, οι αισθήσεις και η κρίση.

 

Όταν το χέρι τη ζωή μπορεί να πάρει

του αδελφού με το μαχαίρι απ' τα στήθια

άβουλα θύματα και θύτες οι φαντάροι

στον τοίχο στήνουν και σκοτώνουν την αλήθεια.

 

Δεν είν' ο στόχος η καρδιά, αλλά η σκέψη

του πόνου η κραυγή να βυθιστεί στη λήθη

θεριό ο άνθρωπος, και τούτο θα τ' αντέξει

η πιο φτηνή τροφή το ψέμα για τα πλήθη.

 

© Δημήτρης Φιλελές