Ναγκασάκι, 9 Αυγούστου 1945
Αρκετή
δεν είναι μία μόνο
άνθρωποι άπληστοι
ακόμα και στο φόνο.
© Δημήτρης Φιλελές, 9 Αυγούστου 2021
https://www.facebook.com/dimitris.fileles/posts/10226373304665740
Μινώταυρος
Οι ρόδινες γλώσσες της
φωτιάς
καταβροχθίζουν ανελέητες
την αντικρινή πλαγιά
στο πέρασμά τους
ξετυλίγουν
το νεκρικό σάβανο της
καμένης γης
τα πλάσματα της φύσης
συρρικνώνονται
σε άμορφη μάζα
τα τείχη του μπετόν
πέφτουν αμαχητί
ο μύθος της ευωχίας
εξανεμίζεται
καθώς το νερό που
ματαιοπονεί
να σιγάσει τη λαίλαπα
η γκρίζα βροχή της
στάχτης
καθίζει στην καρδιά μας
η τοξική εισπνοή της
αλήθειας
διαπερνά τα σπλάχνα μας
ανοχύρωτες οι ζωές μας
περιφέρονται
στο λαβύρινθο της
μεγαλόστομης απραξίας
ετήσιος φόρος αίματος στο
Μινώταυρο
ενώ ο Θησέας κείτεται
άψυχος
στο βάραθρο της Σκύρου.
© Δημήτρης Φιλελές, 10 Αυγούστου 2021
https://www.facebook.com/dimitris.fileles/posts/10226378714160974
Ευθύνη
Το στενό πέρασμα στη
βαθιά χαράδρα είναι μονόδρομος
ο στρογγυλοπρόσωπος ήλιος
από πάνω σαν ζεστό καρβέλι ψωμί χαμογελάει τρανταχτά
χάσκει από κάτω ο γκρεμός
με βράχια κοφτερά καθώς του χάρου το δρεπάνι
οι αποφασισμένοι δεν
αναρωτιούνται ποιο θα είναι το τέλος της πορείας
προχωρούν μπροστά δίχως
να κοιτάζουν ποιος πίσω τους ακολουθεί
ούτε νοιάζονται του κόπου
τους το γλυκό καρπό αν γευτούν
ζευγολάτες είναι που
χρέος έχουν να οργώσουν τη γη και να ρίξουν το σπόρο τους.
Ο Ρήγας με τα πυρωμένα
λόγια απ' της καρδιάς του το κόκκινο μελάνι
ο Αντώνης με τα
λιανισμένα κόκαλα από του δήμιου το σφυρί
ο παπα-Θύμιος στα τέσσερα
κομματιασμένος από της προδοσίας το μαχαίρι
ο Θανάσης άγγελος
αιμόφυρτος με τις φτερούγες ραγισμένες
ο Δυσσέας ο θεριακωμένος
με το φλογισμένο καριοφίλι και το μαχαίρι ανάμεσα στα δόντια
ο γερο-Θοδωρής ο
βροντόφωνος στρατηλάτης με το γερακίσιο βλέμμα
ο Νικήτας με το στομωμένο
σπαθί στη αντρίκια φούχτα
ο μπαρμπα-Γιάννης με το
κορμί ζωγραφισμένο με λαβωματιές
ο Κωνσταντής ο λιονταρόψυχος
με το δαυλό της κόλασης στο άτρομο χέρι
ο Μάρκος με το σφηνωμένο
βόλι στο μεσόφρυδο
ο Γρηγόρης ανοχύρωτος
ψυχωμένος για τη στερνή μάχη με το μαύρο καβαλάρη
ο μπάσταρδος γιος της
Καλογριάς, ο αθυρόστομος χτικιάρης, καβάλα στ' άλογο με το βόλι καρφωμένο στ'
άντερα
όλοι αυτοί και όσοι μαζί
τους
με αίμα πότισαν το
χώμα
και με τα κόκαλά τους
έσπειραν τη λευτεριά
φορτώθηκαν στους ώμους
το βάρος της ευθύνης
και ανηφόρισαν το
μοναχικό μονοπάτι της δόξας.
© Δημήτρης Φιλελές, 12 Αυγούστου 2021
https://www.facebook.com/dimitris.fileles/posts/10226390636139016
Γοργόνα
Αμίλητη ακίνητη με βλέμμα
πετρωμένο
να 'ναι της θάλασσας
στοιχειό γράφει το πεπρωμένο
κορμί γυναίκας το μισό,
τ' άλλο μισό σαν ψάρι
στο διάβα της να μη
βρεθεί να σμίξει παλληκάρι.
Κι όσο η μοίρα την κρατά
στη θάλασσα δεμένη
άλλος τα στήθη της καημός
σαν άγκυρα βαραίνει
ο αδελφός που κυβερνά όλη
την οικουμένη
αν ζει ακόμα ή χάθηκε στη
μαύρη γη την ξένη.
Προβάλλει μεσοπέλαγα στων
καραβιών την πλώρη
κι όποιο στη ρότα της
σταθεί κακότυχο βαπόρι
πρέπει με το χαμόγελο τα
χείλη της να βάψει
πριν της ουράς ο πάταγος
στα κύματα το θάψει.
Ένα μονάχα ερώτημα το νου
της τριβελίζει
ζει ο βασιλιάς
Αλέξανδρος, ποιος ξέρει, ποιος γνωρίζει;
αλίμονό του αν ναύτης πει
πως είναι πεθαμένος
κι απ' το τεφτέρι της
ζωής για πάντα ξεγραμμένος.
Η κόρη ανεμοδέρνεται, στο
κλάμα της πλαντάζει
και τα ουρανοθέμελα με
την ουρά τραντάζει
στα δύο σκίζει το νερό,
στερεύει το πηγάδι
και το καράβι σύψυχο
κατρακυλά στον Άδη.
Μ' αν ακουστεί ο
Αλέξανδρος πως ζει και βασιλεύει
να δεις τ' ανήμερο θεριό
πώς ξάφνου γαληνεύει
στον ήλιο καθρεφτίζεται
και τα μαλλιά χτενίζει
και το καράβι -ώρα καλή!-
στο πέλαγο αρμενίζει.
Κοιμάται ο Αλέξανδρος στο
νεκρικό κρεβάτι
κι αν καβαλάρης διάβηκε
τον Τίγρη, τον Ευφράτη
κι σαν τον ήλιο έλαμψε η
ακριβή του νιότη
ίδιο το μνήμα του στη γη
σαν του απλού στρατιώτη.
© Δημήτρης Φιλελές, 14 Αυγούστου 2021
https://www.facebook.com/dimitris.fileles/posts/10226401836979030
Όνειρο
Είδα στον ύπνο μου πως άλλο δεν
πεινάνε
και δεν πεθαίνουν τα παιδιά στην
Αφρική
και άσπροι μαύροι πως μαζί
καλοπερνάνε
απ' άκρη σ' άκρη σ' όλη την Αμερική.
Εργάτες σκλάβοι δεν μαζεύουν τα
διαμάντια
μέχρι να βγει η τελευταία τους πνοή
και κάποιος πλούσιος μοιράζει τα
καζάντια
να πάψουν πια να υποφέρουν οι λαοί.
Στα πεζοδρόμια η σάρκα δεν πουλιέται
ούτε κι η σκόνη που σκοτώνει τα
παιδιά
σε σάπιες βάρκες η ζωή πως δεν
κρεμιέται
άδεια κουφάρια δε γεμίζει η αμμουδιά.
Είδα πουλιά να φτερουγίζουν οι ιδέες
χωρίς τουφέκια να περνούν οι κυνηγοί
να κυματίζουνε του δίκιου οι σημαίες
και η αγιάτρευτη να κλείνει η πληγή.
Είναι οι άνθρωποι αισθήματα γεμάτοι
με αγάπη λύνουν όλες τις διαφορές
και πως δε βγάζουνε του γείτονα το
μάτι
ούτε στο δρόμο τους σκορπάνε συμφορές.
Είδα πως έσβησαν οι φλόγες του
πολέμου
κι είχε σαν ήλιος η ειρήνη απλωθεί
και το καρβέλι σ' όλους μοίραζες,
Χριστέ μου
χωρίς να πρέπει πια κανείς να
σταυρωθεί.
Στο πρώτο φως τα φρούδα οράματα
θολώνουν
μέσα στον ύπνο με τρομάζει μια κραυγή
άπληστες φλόγες το τοπίο ερημώνουν
αλάτι σπέρνουνε οι βάρβαροι στη γη.
Μ' ένα σταυρό καθένας είναι
φορτωμένος
που ως το τέλος της ζωής του τον
τραβά
γεννιέται, ζει και ξεψυχάει
καρφωμένος
ο όχλος σώζει το φονιά το Βαρραβά.
© Δημήτρης Φιλελές, 17 Αυγούστου 2021
https://www.facebook.com/dimitris.fileles/posts/10226419445939243
Νυχτωδία του Αυγούστου
Δύο σύννεφα κρατούν ένα σκοινί με διπλή πλεξούδα
αστεριών. Το φεγγάρι ισορροπεί πάνω σ' ένα ξεχασμένο ποδήλατο χωρίς φρένα.
Παλινδρομεί σαν έμπειρος ακροβάτης από τη μια άκρη στην άλλη χωρίς δίχτυ
ασφαλείας. Να πέσει. Να μην πέσει.
Μια πυγολαμπίδα του γαργαλάει τις γυμνές πατούσες. Ένα
πλατύ χαμόγελο απλώνεται κάτω από την πλακουτσωτή μύτη του. Αφήνει ξαφνικά τα
χέρια. Αιωρείται στο κενό. Πιάνεται στη ράχη μιας πεταλούδας. Φτερουγίζουν μαζί
πάνω από τα κεραμίδια των σπιτιών. Σταματούν σε μια αυλή μέσα στο χωνί του
ροδαλού ιβίσκου. Η πεταλούδα αποξεχνιέται στη λαίμαργη βοσκή της.
Το διπλανό παράθυρο έχει φως. Τα παραθυρόφυλλα
συνομωτούν αμίλητα διάπλατα ανοιχτά. Ένα κορίτσι ολόγυμνο πάνω στο κρεβάτι. Στα
μαύρα σγουρά μαλλιά αργοδιαβαίνει η νύχτα. Τα σφιχτά στήθη μοσχοβολούν γιασεμί.
Οι ροδόχρωμες θηλές αχνίζουν πόθο νεανικό.
Το φεγγάρι γλιστράει απαλά στο αφράτο προσκέφαλο της άγουρης
ήβης. Το μελωδικό θρόισμα του ανέμου σμίγει τα βλέφαρα αξεχώριστα. Τι όμορφο
που είναι της νιότης το αγκάλιασμα!
© Δημήτρης Φιλελές, 22 Αυγούστου 2021
https://www.facebook.com/dimitris.fileles/posts/10226448589987826
ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΔΙΣΤΙΧΑ
Ρακοσυλλέκτες
ονείρων είμαστε
δε
θέλουμε να γίνουμε μεγαλέμποροι.
© Δημήτρης Φιλελές, 24 Αυγούστου 2021
https://www.facebook.com/dimitris.fileles/posts/10226459656824490
Βάρκες
οι ζωές μας πλέουν προς το κοινό αγκυροβόλιο
μα
καθεμιά έχει να παλέψει με τις δικές της άγριες θάλασσες.
© Δημήτρης Φιλελές, 26 Αυγούστου 2021
https://www.facebook.com/dimitris.fileles/posts/10226471296035463
Περπατώ
πάνω στους φόβους και τις αγωνίες μου
και
κάθε μέρα έρχομαι ένα βήμα πιο κοντά στο φως.
© Δημήτρης Φιλελές, 30 Αυγούστου 2021
https://www.facebook.com/dimitris.fileles/posts/10226494582617613
