ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ


Μου στέλνεις μια φωτογραφία απ' τον Άρη
στα πρωτοσέλιδα των περιοδικών
και του ανθρώπου που βαδίζει στο φεγγάρι
μέγα επίτευγμα επιστημονικόν!

Έχω κι εγώ φωτογραφίες να σου στείλω
απ' τα παιδιά που ζουν εκεί στην Αφρική
κι όταν τις δείξεις στο χορτάτο σου το σκύλο
ίσως αυτός όταν τις δει, συγκινηθεί.

Μου λες ακόμα πως στο μέλλον σχεδιάζουν
να πάει στον Άρη επανδρωμένη αποστολή
να ερευνήσει οι συνθήκες πόσο μοιάζουν
κι αν κάποιο μέρος έχει να κατοικηθεί.

Κι εγώ σου λέω πως τριγύρω μας υπάρχουν
παιδιά που ψάχνουν στα σκουπίδια το φαΐ
πουλιά χαμένα που για ένα βλέμμα πάσχουν
να τους ζεστάνει την καρδιά και το κορμί.

Να 'χα στο χέρι του Διογένη το φανάρι
φως να σκορπίσω στα σκοτάδια της ψυχής
να το φωνάξω κάποια μέρα με καμάρι
πως επιτέλους βρήκα άνθρωπο στη γης.


Οι παραπάνω στίχοι αποτελούν πνευματική μου ιδιοκτησία. Η αναδημοσίευσή τους, μερικά ή συνολικά, επιτρέπεται μόνο για μη κερδοσκοπικούς λόγους και με την αναφορά του συνδέσμου προέλευσής τους.


Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Ο ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ

Οι μύθοι δεν λένε πάντα την αλήθεια. Αρκετές φορές είναι παραπλανητικοί. Η ζωή όμως είναι πάντα αδιάψευστη. Γι' αυτό, ας δούμε ποια είναι η αλήθεια. Είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει...


Πηγή φωτο : el.wikipedia.org


Ο τζίτζικας ολημερίς στο δέντρο τραγουδάει
κι ο μέρμηγκας στη ράχη του ψίχουλα κουβαλάει.
Η μέλισσα ανέμελη στον άνεμο χορεύει
κι ο μέρμηγκας υπόγεια πάντα νοικοκυρεύει.

Ο κούκος πάνω στο κλαρί την άνοιξη φωνάζει
κι ο μέρμηγκας ανησυχεί, χειμώνας πλησιάζει.
Το χελιδόνι αδιάκοπα στον ήλιο ταξιδεύει
κι ο μέρμηγκας ακούραστα σπυρί σπυρί μαζεύει.
Αλλιώς τα λέει ο Αίσωπος κι αλλιώς η γη γυρίζει
για το ταξίδι στη χαρά χρυσά φτερά χαρίζει
Όποιος γεννιέται ελεύθερος, πάντα ψηλά κοιτάζει
σ' όλα τ' αστέρια τ' ουρανού χαμόγελα μοιράζει.
Οι παραπάνω στίχοι αποτελούν πνευματική μου ιδιοκτησία. Η αναδημοσίευσή τους, μερικά ή συνολικά, επιτρέπεται μόνο για μη κερδοσκοπικούς λόγους και με την αναφορά του συνδέσμου προέλευσής τους.



Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Ο ΒΑΤΡΑΧΟΣ

Προσέχετε!!! Γιατί παραμονεύουν στις "φυλλωσιές" και διαθέτουν τη μοναδική ικανότητα της... χρωματικής προσαρμογής...
Πηγή φωτο : el.wikipedia.org


Ένας μπουλούκος βάτραχος στις φυλλωσιές φωλιάζει
άλλοτε μοιάζει με κλαδί κι άλλοτε πέτρα μοιάζει
η γλώσσα του η κόκκινη μονάχα προεξέχει
κι όλο κολλάει πάνω της όποιος μυαλό δεν έχει.

Τα μάτια του τα γουρλωτά κρυφά παραμονεύουν
όσα ζουζούνια απρόσεκτα στο δάσος ταξιδεύουν
στήνει καρτέρι ακοίμητο και πέφτουν στην παγίδα
στη γλώσσα του τυλίγονται, χορταστική μερίδα.

Της λίμνης είναι φωνακλάς που τα πουλιά τρομάζει

μην του αρπάξουν το φαΐ και άδικα κοπιάζει
μονάχος στο τραπέζι του το γεύμα του απλώνει
κι όποιος τριγύρω βρίσκεται, φοβάται, δε ζυγώνει.
Σαν  φουσκωμένος κουμπαράς σκέψη δεν έχει άλλη
από το στόμα στην κοιλιά διαδρομή μεγάλη,
ύπνος για λίγο, το φαΐ στη θέση του να πάει
είναι μεγάλη η μπάκα του, κι άλλα πολλά χωράει.
Προσέχετε τον βάτραχο, φυτρώνει ανάμεσά μας
έχει συνήθεια κακιά να τρώει τα δικά μας
τα ίδια και χειρότερα μαθαίνει στα παιδιά του
να 'ναι μεγάλη και τρανή φροντίζει η γενιά του.
Οι παραπάνω στίχοι αποτελούν πνευματική μου ιδιοκτησία. Η αναδημοσίευσή τους, μερικά ή συνολικά, επιτρέπεται μόνο για μη κερδοσκοπικούς λόγους και με την αναφορά του συνδέσμου προέλευσής τους.



Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

ΟΙ ΓΑΤΕΣ



Τέσσερις μικρές πατούσες
τριγυρίζουν στα κλεφτά
σκαρφαλώνουν στις καρέκλες
δοκιμάζουν φαγητά.

Και τα χάδια σαν τους λείψουν
με απαίτηση ζητούν
σ' ένα χέρι ν' ακουμπήσουν
και για λίγο να τριφτούν.

Δύο μάτια λαμπυρίζουν
στο σκοτάδι ορθάνοιχτα
μες στη νύχτα ξεχωρίζουν
ό,τι δίπλα τους περνά.

Όταν όμως καμπουριάζουν
και φουντώνουν την ουρά
τον καβγά προετοιμάζουν
νύχια βγάζουν σουβλερά.

Γάτες είναι, το φωνάζουν
με καμάρι δυνατά
στο σπαθί τους δε σηκώνουν
ούτε μύγα να πετά.

Κι αν ποτέ κανείς πιστέψει
πως θα γίνει αφεντικό
άλλο ζώο να γυρέψει
θα 'τανε το πιο σωστό.


Οι παραπάνω στίχοι αποτελούν πνευματική μου ιδιοκτησία. Η αναδημοσίευση τους, μερικά ή συνολικά, επιτρέπεται μόνο για μη κερδοσκοπικούς λόγους και με την αναφορά του συνδέσμου προέλευσής τους.

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Ο ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΕΠΟΥ


Πολλές φορές υπερεκτιμάμε τις δυνάμεις μας κι άλλες τόσες φορές την πατάμε μεγαλοπρεπώς. Ας μην ξεχνάμε πως πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε. Γιατί στους δύσκολους καιρούς η πονηριά βασιλεύει και κερδίζει μάχες...
Πηγή : el.wikipedia.org


Ένας μικρός σκαντζόχοιρος
αγκάθια έχει στη ράχη
αν χρειαστεί πανέτοιμος
να είναι για τη μάχη.
Νιώθει στ' αλήθεια δυνατός
είναι και γυμνασμένος
εκεί που στέκει ξαπλωτός
να 'τος κουλουριασμένος. 
Ποιος είναι τόσο τολμηρός
κοντά του να ζυγώσει
όσο κι αν είναι πονηρός
ας τρέξει να γλιτώσει.

Μα υπάρχει κι η κυρα-Μαριώ
ξέρει να περιμένει
στη βρύση που θα πιει νερό
είναι καλά κρυμμένη.
Όταν η δίψα τον νικά
το στόμα του δροσίζει
μια δυνατή τρώει κλοτσιά
και τούμπα τον γυρίζει.
Αχ τι μεζές λαχταριστός
το πιάτο  θα γεμίσει
και το στομάχι τ' αδειανό
θα το ευχαριστήσει.
Πόσο δίκιο έχει  ο σοφός λαός
άλλο μία μάχη κι άλλο ο πόλεμος.
Ο καιρός αλλάζει κι ο τροχός γυρνά
φύλαγε τα ρούχα, να 'χεις τα μισά.
Οι παραπάνω στίχοι αποτελούν πνευματική μου ιδιοκτησία. Η αναδημοσίευσή τους επιτρέπεται μόνο για μη κερδοσκοπικούς λόγους και με την αναφορά του συνδέσμου προέλευσής τους.



Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Ο ΑΣΤΑΚΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΤΑΠΟΔΙ


Όταν μέσα σε ένα υγιές σώμα δεν κατοικεί και ένας υγιής νους, τότε γεννιέται η υπεροψία. Κι αυτή, με μαθηματική ακρίβεια, οδηγεί στην απώλεια.

Πηγή : el.wikipedia.org

Πανοπλία και δαγκάνες
και βαρύς εξοπλισμός
σαν ατρόμητος στρατιώτης
περπατάει ο αστακός.

Όπου στήνει τη φωλιά του
ποιος να πάει κατά 'κεί
μια γερή δαγκωματιά του
κόβει όποιον μπρος του βρει.

Σαν περνάει η αφεντιά του
στέκονται όλοι προσοχή
είναι η αρματωσιά του
φόβος, τρόμος, απειλή.

Μα τον βλέπει το χταπόδι
να 'ρχεται από μακριά
χώνεται μέσα στην άμμο
κρύβεται για τα καλά.

Τον αφήνει, πλησιάζει
φτάνει λίγο πιο κοντά
στα πλοκάμια τον αρπάζει
τις βεντούζες του κολλά.

Τρέμει ο αντρειωμένος
να ξεφύγει προσπαθεί
είναι καταδικασμένος
στη ρουφήχτρα να χαθεί.

Κούφια τώρα η πανοπλία 
κι οι δαγκάνες περιττές
περασμένα μεγαλεία
διηγώντας τα να κλαις.

Το χταπόδι αραγμένο 
σταυροπόδι στο βυθό 
γεύμα εξασφαλισμένο 
τον επόμενο αστακό.



Οι παραπάνω στίχοι αποτελούν πνευματική μου ιδιοκτησία. Η αναδημοσίευσή τους επιτρέπεται μόνο για μη κερδοσκοπικούς λόγους και με την αναφορά του συνδέσμου προέλευσής τους.

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

Ο ΛΥΚΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΟΥΡΟΥΝΙ

Αφιερώνω αυτό το στιχούργημα σε όσους εξακολουθούν να βρίσκονται στην ευκολοδιάβατη πλευρά του λόφου.

Πηγή εικόνας : commons.wikimedia.org

Για το λύκο παραμύθι
θα σας πω απ' την αρχή
που σαν τόνε κόψει η πείνα
τρώει μόνος του ένα αρνί.

Χώνεται μετά στο δάσος
να χωνέψει προσπαθεί
του αρέσει η μοναξιά του
φίλους να 'χει δε μπορεί.

Κι όταν κίνδυνος ζυγώνει
πάλι μόνος τον περνά
τρόπο βρίσκει να γλιτώνει
τη χοντρή λυκοπροβιά.

Πώς ζηλεύει το γουρούνι
που 'χει πάντοτε φαΐ
μόλις το νερό γυρεύει
το 'χει δίπλα για να πιει.

Πώς κυλιέται μες στη λάσπη
τι χαρούμενη ζωή
από το πρωί ως το βράδυ
παίζει δίχως να σκεφτεί.

Ξέγνοιαστο κι ευτυχισμένο
ύπνο κάνει ελαφρύ
δεν το κυνηγάει κανένας
ούτε τρέχει να κρυφτεί.

Λύκε, φίλε μου καλέ μου
πόσο είσαι τυχερός
αν γεννιόσουνα γουρούνι
θα γινόσουν και ψητός.

Όποιος άτυχος στον κόσμο
βρίσκει τζάμπα το φαΐ
μες στο φούρνο καταλήγει
με πατάτες στο ταψί.


Οι παραπάνω στίχοι αποτελούν πνευματική μου ιδιοκτησία. Η αναδημοσίευσή τους επιτρέπεται μόνο για μη κερδοσκοπικούς λόγους και με την αναφορά του συνδέσμου προέλευσής τους.

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ


Με την πρώτη ανοιξιάτικη λιακάδα τα χιόνια στις βουνοκορφές αναπολούν την πρωτινή μορφή τους. Οι δροσοσταλίδες, διστακτικά, μια-μια κατρακυλούν ανάλαφρες πάνω στην παγερή μάζα. Ύστερα κι άλλες κι άλλες, πιο αποφασιστικά, παρασύρουν στο πέρασμά τους τις λιωμένες χιονονιφάδες. Ώσπου βρίσκουν πέρασμα μυστικό, τρυπώνουν στις σχισμάδες των βράχων, μεταμορφωμένες πια σε ρέοντα υδάτινο όγκο.
Χορεύουν, στροβιλίζονται, παλεύουν να ξεφύγουν απ' την πέτρινη παγίδα, να λευτερώσουν τη ζωντάνια τους. Για μια στιγμή αγκαλιάζονται όλες μαζί, τα στήθια τους φουσκώνουν με περηφάνια και ξεχύνονται ασταμάτητες στο γνώριμο από χρόνια μονοπάτι.
Γίνονται ποτάμι που κυλά˙ σιωπηλό και πολύβουο συνάμα, ήρεμο για κάμποσο κι αναμαλλιασμένο ξανά, που στο διάβα του ξεσηκώνει τ' άψυχα της φύσης κι ό,τι άλλο σταθεί εμπόδιο στο ορμητικό κατέβασμά του. Πέτρες και κλαδιά, ζούδια μεγάλα και μικρά μάταια γυρεύουν να γλιτώσουν τον τρελό χορό του. Συνταξιδιώτες αθέλητοι στον ξέφρενο ρυθμό του θ' ακολουθήσουν τα  γοργά βήματά του ως το τέλος. Ως εκεί που θα τ' απιθώσει όλα, εξοντωμένα, στην πηχτή λάσπη των εκβολών του.
Μ' αυτό και πάλι δεν θα κοπάσει, δεν θα πάψει να κυλά. Γιατί τώρα είναι η ευλογημένη ώρα που γίνεται ένα με τη μάνα θάλασσα, τη μήτρα που το φέρνει στη ζωή. Δένεται μαζί της κάτω απ' το φως του ζωοδότη ήλιου. Ωσότου κι αυτός, πατέρας στοργικός, το τραβήξει απαλά κοντά του, τ' αφήσει να λικνιστεί μετέωρο στο στερέωμα, για να σμίξει, στο τέλος, με τ' αδέλφια του τα σύννεφα.

Κι όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, πάλι θα γίνει γόνιμη βροχή ή τρελή χιονονιφάδα, για να στεφανώσει τα αγέρωχα κορφοβούνια, προσμένοντας καρτερικά την πρώτη ανοιξιάτικη λιακάδα...

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Nelly's

Έλλη Σουγιουλτζόγλου Σεραϊδάρη - Nelly's
Τον Αύγουστο του 1899 γεννήθηκε στο ΑΪδίνι της Μικράς Ασίας η Έλλη Σουγιουλτζόγλου. Μετά την καταστροφή του βρέθηκε στη Σμύρνη κι αργότερα, όταν μεγάλωσε, βρέθηκε στη Δρέσδη για σπουδές ζωγραφικής. Μα, τελικά, την κέρδισε η τέχνη της φωτογραφίας και μ' αυτήν έγινε γνωστή σ' ολόκληρο τον κόσμο - μ' αυτήν έκανε και την μικρή Ελλάδα γνωστή σ' ολόκληρο τον κόσμο. Τα θέματά της,  άλλοτε τολμηρά για την εποχή τους κι άλλοτε εντελώς παρερμηνευμένα, αποτελούν σήμερα πια παγκόσμιο πολιτιστικό κληροδότημα. Ένα μεγάλο μέρος της ζωής της έζησε στην Αμερική, από το 1939 μέχρι το 1966, οπότε και επέστεψε με τον σύζυγό της Άγγελο Σεραϊδάρη στην Ελλάδα. Μέχρι το τέλος της ζωής της, το 1998, έζησε στην Αθήνα και είχε μετατρέψει το σπίτι της σε φωτογραφικό μουσείο. Τις περισσότερες φωτογραφίες της, με την υπογραφή Nelly's, τις δώρισε στο Μουσείο Μπενάκη. Εμείς μπορούμε σήμερα να τις θαυμάζουμε!