Αλύτρωτο φως
Πάνω στο κόκκινο γαρύφαλλο
σέρνονται οι ερπύστριες των τανκς
μια κραυγή πόνου διαπερνά το σκοτάδι
χτυπά τις κλειστές τζαμόπορτες των
πολυκατοικιών
κυλάει τρίζοντας σαν δάκρυ
παρακλητικής βροχής
οι ενοχές ανατριχιάζουν
τα χέρια αρνούνται να υπακούσουν
την παράλογη διαταγή του φόβου
- αν όχι τώρα, πότε; -
τη στιγμή που
το εκτυφλωτικό φως του προβολέα του
φόβου
μεγεθύνει τη σκιά του θανάτου
το συναίσθημα υψώνεται σαν κοφτερό
σπαθί
πάνω από την υποταγμένη λογική
τη στιγμή που
οι προστατευτικές αγκαλιές ανοίγουν
διάπλατες
το στόχαστρο του κτήνους σημαδεύει
την καρδιά
του πιο ελπιδοφόρου χαμόγελου
το θηρίο της ανομίας γκρεμίζει την
έσχατη πύλη των αγγέλων
όχι, δεν είναι θρήνος που ακούγεται
τραγούδι δοξαστικό αναβλύζει από το
βάθος της σιωπής
κάτω από τις πέτρες που σκεπάζουν τα
ανήσυχα μνήματα
μέσα από της θάλασσας το κύμα που
ραίνει τα άβατα κοιμητήρια
κι από τ' ουρανού τα θέμελα που
σκίζονται από της θυσίας την αστραπή
μ' ένα κερί ακοίμητο αγρυπνούν οι
καρδιές μας
σε ολονυχτία μυστική γύρω από τα
καψαλισμένα φτερά
το αλύτρωτο φως
διανύει σιωπηλό τη βαθιά νύχτα της
αποκαθήλωσης
αποφασισμένο να φτάσει στο ξημέρωμα
της ανάστασης.
© Δημήτρης Φιλελές
