Αλλά...

 

Αλλά...

Φωταγωγήσαμε τους κεντρικούς δρόμους

αλλά οι άστεγοι ζουν στα σκοτεινά παράπλευρα σοκάκια

ανάψαμε τα λαμπιόνια του πλαστικού έλατου

αλλά έχουμε ακόμα πολύ σκοτάδι να διαβούμε

ντύσαμε πόρτες και παράθυρα με πολύχρωμες γιρλάντες

αλλά οι καρδιές μας είναι γυμνές σαν τα δέντρα του χειμώνα

ο στρουμπουλός καλοκάγαθος γέροντας πάλι μοιράζει δώρα

αλλά δεν του περισσεύει λίγο φαΐ για τα πεινασμένα παιδιά

οι τηλεοράσεις διαφημίζουν ζωή πασπαλισμένη με χρυσόσκονη

αλλά στα φτωχόσπιτα στάζει η θλίψη από το ταβάνι

ανταλλάσσουμε ευχές αγάπης και αισιοδοξίας για ευτυχές νέο έτος

αλλά κάθε χρόνο η δυστυχία απλώνει όλο και πιο μακριά τα πλοκάμια της

προσχεδιάζουμε με ανόητη ακρίβεια την εκπλήρωση μελλοντικών επιθυμιών

αλλά γινόμαστε άβουλοι θεατές της κατάρρευσης του πύργου με τα τραπουλόχαρτα

πιστεύουμε πως κρατάμε την τύχη σαν ταύρο από τα κέρατα

αλλά αποφεύγουμε να δούμε την οδύνη ελπίζοντας πως δεν θα μας αγγίξει

έχουμε χαρακτηριστεί ως καταναλωτές

αλλά είμαστε όλοι πρακτικά αναλώσιμοι

η σύγχρονη Βαβέλ μας βούλιαξε πάλι

μέσα σε μια στιγμή στο λιμάνι της Πάρου.

 

© Δημήτρης Φιλελές

Επιλογή

 

Επιλογή

Παραμονή Χριστουγέννων. Πάντα μόνος, σταθερά, από επιλογή. Ρούφηξε βιαστικά τον πρωινό καφέ, ντύθηκε, βγήκε για ψώνια. Στον δρόμο αντάλλαξε κάμποσες τυπικές καλημέρες και ευχές μέχρι να φτάσει στον φούρνο της γειτονιάς. Πολυκοσμία και γιορταστική οχλαγωγία. Έφτασε επιτέλους η σειρά του∙ μια φρατζόλα ψωμί, μερικά γλυκά για το καλό, μια τυρόπιτα για να ρίξει κάτι στο άδειο του στομάχι. Πλήρωσε, ευχήθηκε, προχώρησε χωρίς προορισμό. Τα εμπορικά καταστήματα ποτέ δεν τον συγκινούσαν∙ προσπερνούσε αδιάφορος. Έφτασε μπροστά στην κατάφορτη βιτρίνα του παιχνιδάδικου, σταμάτησε - κάθε φορά σταματά∙ φόρος τιμής στις παιδικές μνήμες. Κοιτούσε ώρα πολλή το χριστουγεννιάτικο δέντρο, ώσπου στο κέντρο μιας μεγάλης γυαλιστερής μπάλας, είδε να καθρεφτίζεται μια τετράποδη φιγούρα. Γύρισε και κοίταξε. Τα βλέμματά τους συναντήθηκαν. Κατάλαβε∙ ήταν θεονήστικος. Μα, τυρόπιτα; Γιατί όχι. Έκοψε ένα γενναίο κομμάτι και το ακούμπησε στο πεζοδρόμιο. Η ευλύγιστη γλώσσα του λιμασμένου ζώου το εξαφάνισε αστραπιαία. Ακολούθησε κι άλλο, κι άλλο, ολόκληρο το έδεσμα. Τέλος, αυτό ήταν, δεν έχει άλλο. Του χάιδεψε το κεφάλι και συνέχισε τον δρόμο του. Ο άλλος τον ακολούθησε κατά πόδας, αμίλητος, υπομονετικός. Ξεποδαριάστηκαν, μεσημέριασε, πείνασαν. Σταμάτησε στο ψητοπωλείο, πελάτης τακτικός, σχεδόν καθημερινός. Ο άλλος περίμενε απ’ έξω, αν και ήθελε τόσο πολύ να ορμήσει μέσα και να ξεκοκαλίσει ό,τι ψηνόταν στις σούβλες - ήξερε όμως τα όριά του και τους κανόνες του παιχνιδιού.  Ένα κοτόπουλο, μια μερίδα πατάτες και τρία καλαμάκια χοιρινά πακέτο. Μικρή αναμονή∙ πλήρωσε, τον ευχαρίστησαν, ευχήθηκε, έφυγαν πάλι μαζί. Τον ακολουθούσε διακριτικά, χωρίς να τον χάνει απ’ τα μάτια του. «Ως πού θα φτάσει το θράσος σου, ας ήξερα∙ θεριό η πείνα», σκέφτηκε. Ξεκλείδωσε την εξώπορτα, άνοιξε και παραλίγο να του κλείσει τη μουσούδα, καθώς ο άλλος είχε ήδη τρυπώσει πίσω του αθόρυβα. Έστρωσε το τραπέζι, ξεσκέπασε τα κουτιά με τα φαγητά, οι διαπεραστικές μυρωδιές άνοιξαν τους κρουνούς του σάλιου στα σαγόνια τους. Όσο ετοίμαζε το τραπέζι και για τους δυο, ο άλλος περίμενε ευγενικά - ένιωθε πλέον ασφαλής. Έφαγαν μαζί∙ ο άλλος, χορτάτος, αποκοιμήθηκε. Πήρε κι αυτός έναν υπνάκο. Παραμονή Χριστουγέννων, με συντροφιά, από επιλογή. 

© Δημήτρης Φιλελές

Δεκέμβριος 2021

Πηγή : https://booksitting.wordpress.com/

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2021

Τρία ποιήματα για τα Χριστούγεννα

 #διαβάζω_για_σένα

Τρία ποιήματα για τα Χριστούγεννα

Νύχτα Χριστουγεννιάτικη

 

Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη

λυγούν τα πόδια

και προσκυνούν γονατιστά τη φάτνη τους

τ’ άδολα βόδια.

 

Κι ο ζευγολάτης ξάγρυπνος θωρώντας τα

σταυροκοπιέται

και λέει με πίστη απ’ της ψυχής τ’ απόβαθα

Χριστός γεννιέται!

 

Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη

κάποιοι ποιμένες

ξυπνούν από φωνές ύμνων μεσούρανες

στη γη σταλμένες.

 

Κι ακούοντας τα Ωσαννά απ’ αγγέλων στόματα

στο σκόρπιο αέρα,

τα διαλαλούν σε χειμαδιά λιοφώτιστα

με τη φλογέρα.

 

Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη

- ποιος δεν το ξέρει; -

των Μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα

λάμπει τ’ αστέρι.

 

Κι όποιος το βρει μες στ’ άλλα αστέρια ανάμεσα

και δεν το χάσει

σε μια άλλη Βηθλεέμ ακολουθώντας το

μπορεί να φτάσει.

 

Γεώργιος Δροσίνης

Να ‘μουν του στάβλου έν' άχυρο

Να ‘μουν του στάβλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι

την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.

Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,

το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.

Να λάμψω από τη λάμψη του κι εγώ σαν διαμαντάκι

κι  από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.

Να μοσκοβοληθώ κι  εγώ από την ευωδία,

που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.

Να ‘μουν του στάβλου έν' άχυρο ένα φτωχό κομμάτι

την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.

Κωστής Παλαμάς

Χριστούγεννα του χωριού

Μες την αχνόφεγγη βραδιά

πέφτει ψιλό-ψιλό το χιόνι, 

γύρω στην έρμη λαγκαδιά

στρώνοντας κάτασπρο σεντόνι.

Ούτε πουλιού γροικάς λαλιά, 

ούτ’ ένα βέλασμα προβάτου, 

λες κι απλωμένη σιγαλιά

είναι κει ολόγυρα θανάτου.

Μα ξάφνου πέρα απ’ το βουνό

γλυκός σημάντρου ήχος γροικιέται, 

ωσάν βαθιά απ’ τον ουρανό

μέσα στη νύχτα να σκορπιέται.

Κι αντιλαλεί τερπνά-τερπνά

γύρω στην άφωνη την πλάση, 

και το χωριό γλυκοξυπνά

την Άγια μέρα να γιορτάσει.

Κωνσταντίνος Χατζόπουλος

Σύννεφα

Ευχαριστώ θερμά την Αγγελική Καραπάνου και τον διαδικτυακό λογοτεχνικό τόπο Αρχική - ennepe-moussa.gr | ιστότοπος ποίησης και μουσικής, που μου έκανε την τιμή να συμπεριλάβει το ποίημά μου «Σύννεφα» από την ποιητική μου συλλογή «Αντι…σώματα» (Απόπειρα, 2020) στο ποιητικό αφιέρωμα «Το σύννεφο στην ποίηση».

 

Σύννεφα

 

Έρχονται αθόρυβα και στέκονται

σύννεφα μπλαβιά σαν πρόσφυγες

μετά από ατέλειωτες ώρες οδοιπορίας

γέρνουν εξαντλημένα στον σκυθρωπό ορίζοντα

τινάζουν την πηχτή σκόνη απ’ τις φορεσιές τους

βουτάνε ολόκορμα στης θάλασσας την άκρη

λυτρώνουν τις ανοιχτές πληγές στην αρμύρα

ντύνονται βιαστικά και πάλι ξεκινούν

για της φύσης τους το αδιάκοπο ταξίδι

σύννεφα είναι και περνούν

αύριο κάπου αλλού θα πλαγιάσουν

αλλού το δάκρυ τους θα στεγνώσουν

και τις λευκές γενειάδες τους θα καψαλίσουν

στον βωμό του φωτός

σύννεφα είναι και σκορπούν.

 

© Δημήτρης Φιλελές

Πηγή : Το σύννεφο στην ποίηση (Ποιήματα) - ennepe-moussa.gr | ιστότοπος ποίησης και μουσικής

 

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ

 

Τα «Διηγήματα του Δωδεκαήμερου» κυκλοφορούν τώρα από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή!

Μπορείτε να κάνετε ηλεκτρονική προπαραγγελία και να το πάρετε στα χέρια σας ή να το δωρίσετε σε αγαπημένα σας πρόσωπα. Αναζητήστε το εδώ :

Διηγήματα του Δωδεκαημέρου (+CD) - Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή (pigi.gr)

Συνεχίζοντας την συνεργασία μας, μετά την επιτυχημένη έκδοση της «Ανθολογίας Πασχαλινού Διηγήματος» και των «Ιστορικών Αφηγημάτων του 1821», σειρά έχουν τα «Διηγήματα του Δωδεκαήμερου».

Μια νέα επίκαιρη έκδοση 24 διηγημάτων για τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά και τα Φώτα, από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της κλασικής ελληνικής λογοτεχνίας,  που έχω μεταγράψει στη νεοελληνική γλώσσα.

Ανθολογούνται : Γιάννης Βλαχογιάννης, Στέφανος Δάφνης. Πηνελόπη Δέλτα, Νίκος Καρβούνης, Ανδρέας Καρκαβίτσας, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Εμμανουήλ Λυκούδης, Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, Παύλος Νιρβάνας, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Αντώνης Τραυλαντώνης, Χρήστος Χρηστοβασίλης.

Το εισαγωγικό σημείωμα υπογράφει ο φιλόλογος και συγγραφέας Χρίστος Γ. Ρώμας.

Ένα βιβλίο για όλη την οικογένεια και για κάθε ηλικία.

Ένα βιβλίο που διαβάζεται, αλλά και ακούγεται. Συνοδεύεται, όπως πάντα, από CD που περιέχει την ανάγνωση όλων των διηγημάτων.

Γιάννης Ρίτσος - Ποιητές

 #διαβάζω_για_σένα

Ποιητές

 

Στον Κώστα Καρυωτάκη

 

Ω, δε χωρεί καμία αμφισβήτηση, ποιητές

είμαστ' εμείς με κυματίζουσα την κόμη

- έμβλημ' αρχαίο καλλιτεχνών - και χτυπητές

μάθαμε φράσεις ν' αραδιάζουμε κι ακόμη

μια ευαισθησία μας συνοδεύει υστερική,

που μας πικραίνει ένα χλωμό, σβησμένο φύλο,

μακριά ένα σύννεφο μαβί. Χιμαιρική

τη ζωή μας λέμε και δεν έχουμ' ένα φίλο.

 

Μένουμε πάντα σιωπηλοί και μοναχοί,

όμως περήφανα στα βάθη μας κρατούμε

το μυστικό μας θησαυρό, κι όταν ηχεί

η βραδυνή καμπάνα ανήσυχα σκιρτούμε.

 

Θεωρούμε ανίδεους, ανάξιους κι ευτελείς

γύρω μας όλους, κι απαξιούμε μια ματιά μας

σ' αυτούς να ρίξουμε, κι η νέα ξανά σελίς

το θρήνο δέχεται του ανούσιου έρωτά μας.

 

Αναμασάμε κάθε μέρα τα παλιά

χιλιοειπωμένα αισθήματά μας· εξηγούμε

το τάλαντό μας: "κελαηδούμε σαν πουλιά"·

την ασχολία μας τόσ' ωραία δικαιολογούμε. 

Για μας ο κόσμος όλος είμαστ' εμείς,

και τυλιγόμαστε, μανδύα μας, ένα τοίχο.

Μ' έπαρση εκφράζουμε τα πάθη της στιγμής

σ' έναν - με δίχως χασμωδίες - μουσικό στίχο. 

Γύρω μας κι άλλοι κι αν πονούν κι αν δυστυχούν, 

κι αν τους λυγίζει, αν τους φλογίζει η αδικία -

ω, τέτοια θέματα πεζά ν' ανησυχούν

τους αστρικούς μας στοχασμούς, είναι βλακεία. 

Γιάννης Ρίτσος

 

Νίκος Καζαντζάκης - Ο Καπετάν Μιχάλη - Κεφ. Χ (απόσπασμα)

 #διαβάζω_για_σένα

«Ο Καπετάν Μιχάλης» του Νίκου Καζαντζάκη θεωρείται από τα κορυφαία μυθιστορήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1953 από τις εκδόσεις Μαυρίδη (εκδότη της ετήσιας «Φιλολογικής Πρωτοχρονιάς»). Στη τη δεύτερη έκδοση του βιβλίου (Δίφρος, 1955) προστέθηκε ο υπότιτλος «Ελευτερία ή Θάνατος», καθώς και ο πρόλογος του συγγραφέα για το έργο του.

Από το 1964 η έκδοση του βιβλίου ανήκει στις Εκδόσεις Καζαντζάκη, που διατηρούν τα πνευματικά και συγγραφικά δικαιώματα στο συνολικό έργο του συγγραφέα.

Ωστόσο, το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, όπως και άλλα έργα του συγγραφέα, έχουν πρόσφατα κυκλοφορήσει και διανεμηθεί ως προσφορές από διάφορες κυριακάτικες εφημερίδες˙ Έθνος, Πρώτο Θέμα, Παραπολιτικά, Πολίτης.

Νίκος Καζαντζάκης

Ο Καπετάν Μιχάλης

(Ελευτερία ή Θάνατος)

Κεφάλαιο Χ (απόσπασμα)

Καλή σας ακρόαση!

Νίκος Καζαντζάκης - Ο Καπετάν Μιχάλης - Κ. ΧΙΙΙ (Απόσπασμα)

 #διαβάζω_για_σένα

«Ο Καπετάν Μιχάλης» του Νίκου Καζαντζάκη θεωρείται από τα κορυφαία μυθιστορήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1953 από τις εκδόσεις Μαυρίδη (εκδότη της ετήσιας «Φιλολογικής Πρωτοχρονιάς»). Στη τη δεύτερη έκδοση του βιβλίου (Δίφρος, 1955) προστέθηκε ο υπότιτλος «Ελευτερία ή Θάνατος», καθώς και ο πρόλογος του συγγραφέα για το έργο του.

Από το 1964 η έκδοση του βιβλίου ανήκει στις Εκδόσεις Καζαντζάκη, που διατηρούν τα πνευματικά και συγγραφικά δικαιώματα στο συνολικό έργο του συγγραφέα.

Ωστόσο, το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, όπως και άλλα έργα του συγγραφέα, έχουν πρόσφατα κυκλοφορήσει και διανεμηθεί ως προσφορές από διάφορες κυριακάτικες εφημερίδες˙ Έθνος, Πρώτο Θέμα, Παραπολιτικά, Πολίτης.

Νίκος Καζαντζάκης

Ο Καπετάν Μιχάλης

(Ελευτερία ή Θάνατος)

Κεφάλαιο ΧΙΙΙ - Απόσπασμα

Καλή σας ακρόαση!

Αλύτρωτο φως

 

Αλύτρωτο φως

 

Πάνω στο κόκκινο γαρύφαλλο

σέρνονται οι ερπύστριες των τανκς

μια κραυγή πόνου διαπερνά το σκοτάδι

χτυπά τις κλειστές τζαμόπορτες των πολυκατοικιών

κυλάει τρίζοντας σαν δάκρυ παρακλητικής βροχής

οι ενοχές ανατριχιάζουν

τα χέρια αρνούνται να υπακούσουν

την παράλογη διαταγή του φόβου

- αν όχι τώρα, πότε; -

 

τη στιγμή που

το εκτυφλωτικό φως του προβολέα του φόβου

μεγεθύνει τη σκιά του θανάτου

το συναίσθημα υψώνεται σαν κοφτερό σπαθί

πάνω από την υποταγμένη λογική

τη στιγμή που

οι προστατευτικές αγκαλιές ανοίγουν διάπλατες

το στόχαστρο του κτήνους σημαδεύει την καρδιά

του πιο ελπιδοφόρου χαμόγελου

το θηρίο της ανομίας γκρεμίζει την έσχατη πύλη των αγγέλων

 

όχι, δεν είναι θρήνος που ακούγεται

τραγούδι δοξαστικό αναβλύζει από το βάθος της σιωπής

κάτω από τις πέτρες που σκεπάζουν τα ανήσυχα μνήματα

μέσα από της θάλασσας το κύμα που ραίνει τα άβατα κοιμητήρια

κι από τ' ουρανού τα θέμελα που σκίζονται από της θυσίας την αστραπή

 

μ' ένα κερί ακοίμητο αγρυπνούν οι καρδιές μας

σε ολονυχτία μυστική γύρω από τα καψαλισμένα φτερά

το αλύτρωτο φως

διανύει σιωπηλό τη βαθιά νύχτα της αποκαθήλωσης

αποφασισμένο να φτάσει στο ξημέρωμα της ανάστασης.

 

© Δημήτρης Φιλελές

Κωστής Παλαμάς - Γύριζε

 #διαβάζω_για_σένα

Γύριζε

 

Γύριζε, μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη

ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια

η Αλήθεια τόπο να σταθεί για μια στιγμή δε θα ‘βρει.

Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.

 

Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει

το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη

κάθε σπαθί, κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι

στη λάσπη. Στάβλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι.

 

Από θαμπούς δερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους,

κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.

Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους Αρλεκίνους!

Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

 

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα

ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι

κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα

των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.

 

Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι

και Μαμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι

λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι

και οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!

 

                          Κωστής Παλαμάς (1908)

Μιχάλης Κατσαρός - Όταν

 #διαβάζω_για_σένα

Όταν

 

Όταν ακούω να μιλάν για τον καιρό

όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο

όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση

να πλημμυρίζει τα σαλόνια

όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου

να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα

όταν ακούω σένα να μιλάς εγώ πάντα σωπαίνω.

Όταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου

ήχους παράξενους ψίθυρους μακρινούς

όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια

λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους

όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία

για νόμους ευαγγέλια για μια ζωή με τάξη

όταν ακούω να γελούν

όταν ακούω πάλι να μιλούν εγώ πάντα σωπαίνω.

Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη

κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες

κι όλοι τους θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή

θ' ανοίξω το στόμα μου

θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράχτες

στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια

οι νέοι έξαλλοι θ' ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους

ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία.

 

Μιχάλης Κατσαρός

Όταν το '21 αφηγείται...

 #διαβάζω_για_σένα

Όταν το '21 αφηγείται

Ακούστε μας!!! Με ένα απλό κλικ στον σύνδεσμο!!!

Όταν το '21 αφηγείται... Μύθοι, παραδόσεις και άγνωστε ιστορίες του Θόδωρου Κολοκοτρώνη στο δρόμο της λευτεριάς.

Αφήγηση : Δημήτρης Β. Προύσαλης

Ποίηση : Δημήτρης Φιλελές

Μελοποίηση - Ερμηνεία : Φίλιππος Πλακιάς

Ευχαριστούμε πολύ το διαδικτυακό ραδιόφωνο Icon-Radio για την ευγενική φιλοξενία του στην εκπομπή "Στο αυτί του δράκου" της Νένας Γεωργιάδου, στις 24 Οκτωβρίου 2021.

Αντίσταση

 

Αντίσταση

 

Καλπάζουν καβαλάρηδες στο γκρίζο ουρανό

σαν θάλασσα κυματιστή του αλόγου τους η χαίτη

για πόλεμο που ξέσπασ' ένα μαύρο πρωινό

αρματωμένοι ξεκινούν μες στης φωτιάς τη μέθη.

 

Μαντήλι μαύρο στα μαλλιά, ασημί στο σπαθί

στον άνεμο αδάμαστοι κρατούν τα χαλινάρια

στο δρόμο τους αλίμονο σ' αυτόν που θα σταθεί

τραντάζουν το στερέωμα της μάχης τα λιοντάρια.

 

Στο μετερίζι άγρυπνοι της λευτεριάς αϊτοί

στο χέρι αστράφτει σίδερο απ' της καρδιάς τ' ατσάλι

στις γειτονιές με το χωνί φωνή αδούλωτη

κι ας ξέρουν πως είν' άνιση με το θεριό η πάλη.

 

Ζωή και θάνατος εδώ αντάμα περπατούν

μια χούφτα βόλια στην ποδιά για την στερνή την ώρα

να σμίξουν με τα κόκαλα τα ιερά ποθούν

ήλιος να λάμψει την αυγή και να περάσει η μπόρα.

 

Σύνθημα γράφουν με μπογιά στης νύχτας τη σιγή

όσοι τουφέκι δεν βαστούν, σκλαβιά δεν υπομένουν

είναι το κάθε γράμμα του ενός λαού οργή

ως και τα σήμαντρα το λεν που πένθιμα σημαίνουν.

 

Χνάρια στο χώμα κόκκινα της μνήμης οδηγός

στη μάντρα άψυχα κορμιά φορτώνουν τα καμιόνια

κι οι κρεμασμένοι στα κλαριά  βουβός εσπερινός

κι όσοι στη γη σκεπάστηκαν με σάβανο τα χιόνια

 

το δρόμο δείχνουν της αυγής που καρτερούν να 'ρθεί

ν' ανθίσουν πάλι οι πασχαλιές με τα πουλιά στα κλώνια

κι ως θα περνούν περήφανοι της νιότης οι χοροί

παντού ειρήνη ν' απλωθεί στου κόσμου τα μπαλκόνια.

 

© Δημήτρης Φιλελές

 

Μυρτιώτισα - Θα ξεχάσω ποτέ...

#διαβάζω_για_σένα

Αφιέρωμα στην απελευθέρωση της Αθήνας

από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής

στις 12 Οκτωβρίου 1944

Θα ξεχάσω ποτέ…

Θα ξεχάσω ποτέ της σκλαβιάς το χειμώνα

με το τζάκι που πάγωσ’ εκεί στη γωνιά του,

με του λύχνου το φως που όσο πάει και χλωμιάζει

κι η ψυχή σε πηγμένο σκοτάδι βουλιάζει;

Θα ξεχάσω ποτέ της σκλαβιάς τον Απρίλη

που σερνόταν μουγγά μες στις άχαρες στράτες,

των πουλιών τις φωνές όπου ηχούσαν το δείλι

σάμπως κλάμα πνιχτό απ’ ανθρώπινα χείλη;

Θα ξεχάσω ποτέ τη γυναίκα που εβόγγα

με το βρέφος απάνω στον άδειο μαστό της

και κοιτώντας μακριά με μιαν έκφραση τρόμου

εξεψύχαγε αργά σε μιαν άκρη του δρόμου;

Θα ξεχάσω ποτέ τ’ αμολόγητο δράμα,

τα κορμιά που στο κάρο τα σώριαζε η πείνα,

τα σκυλιά που απ’ το σπίτι τα διώχναν με βία,

και σε βλέπαν με μάτια γεμάτα απορία;

Για μια στάλα ψωμί πού είχε απλώσει να πάρει,

νηστικό καθώς ήταν το δόλιο παιδάκι

του το σπάσαν το χέρι οι οχτροί· τέτοιο κρίμα

θα το πλύνει ποτέ των αιώνων το κύμα;

Κι όλα κείνα τα νιάτα που πήρε το ρέμα

τόση φλόγα που εσβήστη απ’ του πόλεμου τ’ άχτι,

τις καρδιές που’ ναι στόχος, θροφή του θανάτου,

κι απομένουν στη γης, λίγες στάλες αιμάτου,

Θα μπορέσω ποτέ, βλογημένη όταν φτάσει

κολυμπώντας στο φως η ελεύτερη  μέρα,

θα μπορέσω τις φρίκες που ζω να ξεχάσω,

να γευτώ τη χαρά και Λαμπρή να γιορτάσω;

Μυρτιώτισσα

Δημοσιεύτηκε στο τεύχος αρ. 5 (Α’ περίοδος) του περιοδικού Ελεύθερα Γράμματα (9.6.1945) 

Δελτίο ειδήσεων

 

Δελτίο ειδήσεων

 

Μιλάνε τώρα για μένα

σαν να είμαι δίπλα σου

και σου κρατώ σφιχτά το χέρι

όμως εγώ παγώνω

στο ψυγείο του νεκροτομείου

με μια σύριγγα καρφωμένη

στη φλέβα.

 

Ακούς τώρα για μένα

όπως ακούς τις φωνές των παιδιών σου

στο διπλανό δωμάτιο

αλλά το δικό μου κλάμα έχει πνιγεί

πέφτοντας χωρίς σωσίβιο

από μια ακυβέρνητη βάρκα

στη σκοτεινή πλευρά του Αιγαίου.

 

Συζητούν τώρα για μένα

σαν να πλαγιάζω το κορμί μου

στο θερμό συντροφικό κρεβάτι

μα ο αέρας στα πνευμόνια μου έχει σωθεί

παγιδευμένος από ένα μαξιλάρι

το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα

με τον εχθρό μου.

 

Βλέπεις τη γελαστή φωτογραφία μου

πλαισιωμένη από κόκκινα τριαντάφυλλα

μικρές διστακτικές φλόγες καντηλιών

και αμέτρητα χειρόγραφα σημειώματα

αποχαιρετισμού

γιατί είναι απαίσιο το θέαμα

του θρυμματισμένου κρανίου μου

από τη σφαίρα που έκοψε

ακαριαία το νήμα της αλήθειας.

 

Φτάνει πια˙

έχεις μπουχτίσει καταπίνοντας

τόση δυστυχία των άλλων

τώρα σου χρειάζεται

ένα δραστικό χωνευτικό -

διαφημίσεις!

Αρχίζουμε με την παρέλαση

ανορεξικών μοντέλων

που καταβροχθίζουν διαιτητικές τροφές

σε συσκευασία τσέπης

μη φύγεις, τα καλύτερα έρχονται

πλούσιες μερίδες φαγητού

ευτυχισμένες πολυμελείς οικογένειες

σπίτια με κήπους σε ονειρικές τοποθεσίες

απεικονίζουν τις προσδοκίες σου

μη φύγεις, σου έχω κάτι χρήσιμο

σαπούνια, οδοντόκρεμες, απορρυπαντικά

χημικές ουσίες που μολύνουν το περιβάλλον

αλλά είναι αναγκαίες για να καθαρίσουν

όσα (δεν) έφαγες

μη φύγεις, είναι η ώρα της απόλαυσης

επιδόρπια και γλυκίσματα

περνούν πάνω σε χείλη κερασένια

νιώθεις να σε αγγίζουν τρυφερά σε μέρη απόκρυφα

μέχρι να φτάσεις σε έναν ακόμα ανόητο οργασμό.

 

Συγκεντρώσου˙ επιστρέφουμε!

 

Η οικονομία βρίσκεται σε διαρκή ύφεση

οι επιχειρήσεις βουλιάζουν στο χάος και βάζουν λουκέτο

το ΑΕΠ μειώνεται καθημερινά

το εθνικό χρέος αυξάνεται

- φταις κι εσύ, είσαι λίγο τεμπέλης -

χιλιάδες θέσεις εργασίες κινδυνεύουν

φρόντισε να διατηρήσεις τη δική σου - έχεις οικογένεια.

Η θερμοκρασία του πλανήτη αδιάκοπα ανεβαίνει

άλλος ένας βαθμός και μπορεί να εξαφανιστούμε

περιόρισε την κατανάλωση ενέργειας

- εμείς πουλάμε, εσύ φρόντισε να αγοράζεις σωστά -

κάνε λελογισμένη χρήση του πλαστικού

στην πλαστική ζωή σου - έχεις ατομική ευθύνη.

 

Οι γείτονες είναι επιθετικοί

είναι ανάγκη να εξοπλιστούμε

να γίνουμε πιο ισχυροί

να δείξουμε επιτέλους τα δόντια μας

κι αν δεν είσαι πια μάχιμος

έχεις πατριωτικό χρέος

να επωμιστείς μέρος της δαπάνης

- για την ασφάλεια τη δική σου και των παιδιών σου.

 

Εντάξει, εντάξει, μην πανικοβάλλεσαι

δεν έφτασε η συντέλεια του κόσμου

σου έχω ευχάριστα νέα

η πολιτική ηγεσία του τόπου

παίρνει μέτρα μόνο υπέρ σου

η στρατιωτική ηγεσία του τόπου

είναι ακαταμάχητη

οι δυνάμεις καταστολής

δεν θα επιτρέψουν

να καταπατηθεί η ιδιοκτησία σου

ή να λεηλατηθεί η περιουσία σου

αρκεί κι εσύ να είσαι

φρόνιμος, υπάκουος και νομοταγής

να μην παρασύρεσαι από Κασσάνδρες και Σειρήνες

- τα παπαγαλάκια σού είναι αρκετά -

να μην κλείνεις κάθε τόσο τους δρόμους

να μη διεκδικείς άσκοπα δικαιώματα

να μη νοιάζεσαι για τα προβλήματα των άλλων

να ενδιαφέρεσαι μόνο

για όσα κλείνει η πόρτα σου - σοφή κουβέντα.

 

Σύντομο δελτίο καιρού˙

αύριο θα βρέχει, να πάρεις ομπρέλα.

 

Τελειώσαμε γι' απόψε!

Αύριο πάλι μαζί την ίδια ώρα!

 

Έφτασε επιτέλους η στιγμή της ανταμοιβής σου˙

αμέσως μετά τις διαφημίσεις

- πίτσες, σουβλάκια, μπίρες,

αντιπιτυριδικά σαμπουάν, χαρτιά τουαλέτας,

ηλεκτρικές συσκευές, κινητά τηλέφωνα

και κάτι ψιλά -

ακολουθεί ποδοσφαιρικός αγώνας για σένα

πάρε θέση στο σαλόνι

στην τηλεόραση του υπνοδωματίου

η νόμιμη σύζυγός σου μπορεί να παρακολουθήσει

την αγαπημένη της δακρύβρεχτη σειρά

στην τηλεόραση του παιδικού δωματίου

υπάρχει ταινία κινούμενων σχεδίων

με σήμανση καταλληλότητας Κ8.

Καλό σας βράδυ!

 

© Δημήτρης Φιλελές