#διαβάζω_για_σένα
Ακούστε μας!!! Με ένα απλό κλικ στον σύνδεσμο!!!
Όταν το '21 αφηγείται... Μύθοι, παραδόσεις και άγνωστε ιστορίες του Θόδωρου Κολοκοτρώνη στο δρόμο της λευτεριάς.
Αφήγηση : Δημήτρης Β.
Προύσαλης
Ποίηση : Δημήτρης Φιλελές
Μελοποίηση - Ερμηνεία : Φίλιππος Πλακιάς
Ευχαριστούμε πολύ το
διαδικτυακό ραδιόφωνο Icon-Radio για την ευγενική φιλοξενία του στην
εκπομπή "Στο αυτί του δράκου" της Νένας Γεωργιάδου, στις 24 Οκτωβρίου
2021.
Αντίσταση
Καλπάζουν καβαλάρηδες στο γκρίζο
ουρανό
σαν θάλασσα κυματιστή του αλόγου τους
η χαίτη
για πόλεμο που ξέσπασ' ένα μαύρο
πρωινό
αρματωμένοι ξεκινούν μες στης φωτιάς
τη μέθη.
Μαντήλι μαύρο στα μαλλιά, ασημί στο
σπαθί
στον άνεμο αδάμαστοι κρατούν τα
χαλινάρια
στο δρόμο τους αλίμονο σ' αυτόν που
θα σταθεί
τραντάζουν το στερέωμα της μάχης τα
λιοντάρια.
Στο μετερίζι άγρυπνοι της λευτεριάς
αϊτοί
στο χέρι αστράφτει σίδερο απ' της
καρδιάς τ' ατσάλι
στις γειτονιές με το χωνί φωνή
αδούλωτη
κι ας ξέρουν πως είν' άνιση με το
θεριό η πάλη.
Ζωή και θάνατος εδώ αντάμα περπατούν
μια χούφτα βόλια στην ποδιά για την
στερνή την ώρα
να σμίξουν με τα κόκαλα τα ιερά
ποθούν
ήλιος να λάμψει την αυγή και να
περάσει η μπόρα.
Σύνθημα γράφουν με μπογιά στης νύχτας
τη σιγή
όσοι τουφέκι δεν βαστούν, σκλαβιά δεν
υπομένουν
είναι το κάθε γράμμα του ενός λαού
οργή
ως και τα σήμαντρα το λεν που πένθιμα
σημαίνουν.
Χνάρια στο χώμα κόκκινα της μνήμης
οδηγός
στη μάντρα άψυχα κορμιά φορτώνουν τα
καμιόνια
κι οι κρεμασμένοι στα κλαριά βουβός εσπερινός
κι όσοι στη γη σκεπάστηκαν με σάβανο
τα χιόνια
το δρόμο δείχνουν της αυγής που
καρτερούν να 'ρθεί
ν' ανθίσουν πάλι οι πασχαλιές με τα
πουλιά στα κλώνια
κι ως θα περνούν περήφανοι της νιότης
οι χοροί
παντού ειρήνη ν' απλωθεί στου κόσμου
τα μπαλκόνια.
© Δημήτρης Φιλελές
#διαβάζω_για_σένα
Αφιέρωμα
στην απελευθέρωση της Αθήνας
από τα
γερμανικά στρατεύματα κατοχής
στις 12
Οκτωβρίου 1944
Θα ξεχάσω ποτέ…
Θα ξεχάσω ποτέ της σκλαβιάς το χειμώνα
με το τζάκι που πάγωσ’ εκεί στη γωνιά του,
με του λύχνου το φως που όσο πάει και χλωμιάζει
κι η ψυχή σε πηγμένο σκοτάδι βουλιάζει;
Θα ξεχάσω ποτέ της σκλαβιάς τον Απρίλη
που σερνόταν μουγγά μες στις άχαρες στράτες,
των πουλιών τις φωνές όπου ηχούσαν το δείλι
σάμπως κλάμα πνιχτό απ’ ανθρώπινα χείλη;
Θα ξεχάσω ποτέ τη γυναίκα που εβόγγα
με το βρέφος απάνω στον άδειο μαστό της
και κοιτώντας μακριά με μιαν έκφραση τρόμου
εξεψύχαγε αργά σε μιαν άκρη του δρόμου;
Θα ξεχάσω ποτέ τ’ αμολόγητο δράμα,
τα κορμιά που στο κάρο τα σώριαζε η πείνα,
τα σκυλιά που απ’ το σπίτι τα διώχναν με βία,
και σε βλέπαν με μάτια γεμάτα απορία;
Για μια στάλα ψωμί πού είχε απλώσει να πάρει,
νηστικό καθώς ήταν το δόλιο παιδάκι
του το σπάσαν το χέρι οι οχτροί· τέτοιο κρίμα
θα το πλύνει ποτέ των αιώνων το κύμα;
Κι όλα κείνα τα νιάτα που πήρε το ρέμα
τόση φλόγα που εσβήστη απ’ του πόλεμου τ’ άχτι,
τις καρδιές που’ ναι στόχος, θροφή του θανάτου,
κι απομένουν στη γης, λίγες στάλες αιμάτου,
Θα μπορέσω ποτέ, βλογημένη όταν φτάσει
κολυμπώντας στο φως η ελεύτερη μέρα,
θα μπορέσω τις φρίκες που ζω να ξεχάσω,
να γευτώ τη χαρά και Λαμπρή να γιορτάσω;
Μυρτιώτισσα
Δημοσιεύτηκε στο τεύχος αρ. 5 (Α’ περίοδος) του περιοδικού Ελεύθερα Γράμματα (9.6.1945)
Δελτίο
ειδήσεων
Μιλάνε τώρα για μένα
σαν να είμαι δίπλα σου
και σου κρατώ σφιχτά το χέρι
όμως εγώ παγώνω
στο ψυγείο του νεκροτομείου
με μια σύριγγα καρφωμένη
στη φλέβα.
Ακούς τώρα για μένα
όπως ακούς τις φωνές των παιδιών σου
στο διπλανό δωμάτιο
αλλά το δικό μου κλάμα έχει πνιγεί
πέφτοντας χωρίς σωσίβιο
από μια ακυβέρνητη βάρκα
στη σκοτεινή πλευρά του Αιγαίου.
Συζητούν τώρα για μένα
σαν να πλαγιάζω το κορμί μου
στο θερμό συντροφικό κρεβάτι
μα ο αέρας στα πνευμόνια μου έχει σωθεί
παγιδευμένος από ένα μαξιλάρι
το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα
με τον εχθρό μου.
Βλέπεις τη γελαστή φωτογραφία μου
πλαισιωμένη από κόκκινα τριαντάφυλλα
μικρές διστακτικές φλόγες καντηλιών
και αμέτρητα χειρόγραφα σημειώματα
αποχαιρετισμού
γιατί είναι απαίσιο το θέαμα
του θρυμματισμένου κρανίου μου
από τη σφαίρα που έκοψε
ακαριαία το νήμα της αλήθειας.
Φτάνει πια˙
έχεις μπουχτίσει καταπίνοντας
τόση δυστυχία των άλλων
τώρα σου χρειάζεται
ένα δραστικό χωνευτικό -
διαφημίσεις!
Αρχίζουμε με την παρέλαση
ανορεξικών μοντέλων
που καταβροχθίζουν διαιτητικές τροφές
σε συσκευασία τσέπης
μη φύγεις, τα καλύτερα έρχονται
πλούσιες μερίδες φαγητού
ευτυχισμένες πολυμελείς οικογένειες
σπίτια με κήπους σε ονειρικές τοποθεσίες
απεικονίζουν τις προσδοκίες σου
μη φύγεις, σου έχω κάτι χρήσιμο
σαπούνια, οδοντόκρεμες, απορρυπαντικά
χημικές ουσίες που μολύνουν το περιβάλλον
αλλά είναι αναγκαίες για να καθαρίσουν
όσα (δεν) έφαγες
μη φύγεις, είναι η ώρα της απόλαυσης
επιδόρπια και γλυκίσματα
περνούν πάνω σε χείλη κερασένια
νιώθεις να σε αγγίζουν τρυφερά σε μέρη
απόκρυφα
μέχρι να φτάσεις σε έναν ακόμα ανόητο οργασμό.
Συγκεντρώσου˙ επιστρέφουμε!
Η οικονομία βρίσκεται σε διαρκή ύφεση
οι επιχειρήσεις βουλιάζουν στο χάος και βάζουν
λουκέτο
το ΑΕΠ μειώνεται καθημερινά
το εθνικό χρέος αυξάνεται
- φταις κι εσύ, είσαι λίγο τεμπέλης -
χιλιάδες θέσεις εργασίες κινδυνεύουν
φρόντισε να διατηρήσεις τη δική σου - έχεις
οικογένεια.
Η θερμοκρασία του πλανήτη αδιάκοπα ανεβαίνει
άλλος ένας βαθμός και μπορεί να εξαφανιστούμε
περιόρισε την κατανάλωση ενέργειας
- εμείς πουλάμε, εσύ φρόντισε να αγοράζεις
σωστά -
κάνε λελογισμένη χρήση του πλαστικού
στην πλαστική ζωή σου - έχεις ατομική ευθύνη.
Οι γείτονες είναι επιθετικοί
είναι ανάγκη να εξοπλιστούμε
να γίνουμε πιο ισχυροί
να δείξουμε επιτέλους τα δόντια μας
κι αν δεν είσαι πια μάχιμος
έχεις πατριωτικό χρέος
να επωμιστείς μέρος της δαπάνης
- για την ασφάλεια τη δική σου και των παιδιών
σου.
Εντάξει, εντάξει, μην πανικοβάλλεσαι
δεν έφτασε η συντέλεια του κόσμου
σου έχω ευχάριστα νέα
η πολιτική ηγεσία του τόπου
παίρνει μέτρα μόνο υπέρ σου
η στρατιωτική ηγεσία του τόπου
είναι ακαταμάχητη
οι δυνάμεις καταστολής
δεν θα επιτρέψουν
να καταπατηθεί η ιδιοκτησία σου
ή να λεηλατηθεί η περιουσία σου
αρκεί κι εσύ να είσαι
φρόνιμος, υπάκουος και νομοταγής
να μην παρασύρεσαι από Κασσάνδρες και Σειρήνες
- τα παπαγαλάκια σού είναι αρκετά -
να μην κλείνεις κάθε τόσο τους δρόμους
να μη διεκδικείς άσκοπα δικαιώματα
να μη νοιάζεσαι για τα προβλήματα των άλλων
να ενδιαφέρεσαι μόνο
για όσα κλείνει η πόρτα σου - σοφή κουβέντα.
Σύντομο δελτίο καιρού˙
αύριο θα βρέχει, να πάρεις ομπρέλα.
Τελειώσαμε γι' απόψε!
Αύριο πάλι μαζί την ίδια ώρα!
Έφτασε επιτέλους η στιγμή της ανταμοιβής σου˙
αμέσως μετά τις διαφημίσεις
- πίτσες, σουβλάκια, μπίρες,
αντιπιτυριδικά σαμπουάν, χαρτιά τουαλέτας,
ηλεκτρικές συσκευές, κινητά τηλέφωνα
και κάτι ψιλά -
ακολουθεί ποδοσφαιρικός αγώνας για σένα
πάρε θέση στο σαλόνι
στην τηλεόραση του υπνοδωματίου
η νόμιμη σύζυγός σου μπορεί να παρακολουθήσει
την αγαπημένη της δακρύβρεχτη σειρά
στην τηλεόραση του παιδικού δωματίου
υπάρχει ταινία κινούμενων σχεδίων
με σήμανση καταλληλότητας Κ8.
Καλό σας βράδυ!
©
Δημήτρης Φιλελές
#διαβάζω_για_σένα
Αγαπημένοι φίλοι και φίλες,
Με ξεχωριστή χαρά σας προσκαλώ στην παρουσίαση της Ανθολογίας των Ιστορικών Αφηγημάτων του 1821, που δημιούργησα και πρόσφατα κυκλοφόρησε σε συνεργασία με τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.
Τετάρτη, 13 Οκτωβρίου 2021,
στο μεζεδοπωλείο "Κάππαρη, Ακάμαντος 28, Θησείο
(πολύ κοντά στο σταθμό ΗΣΑΠ Θησείο),
στις 7 το απόγευμα.
Για
το βιβλίο μιλά ο Δάσκαλος Χρίστος Γ. Ρώμας, φιλόλογος-συγγραφέας.
Αποσπάσματα από το βιβλίο διαβάζει ο ποιητής Βασίλης Καπράλος.
Σας περιμένουμε σε μια ιδιαίτερη λογοτεχνική βραδιά
σε εξωτερικό αλλά και προστατευμένο χώρο.
Τρεις σημαντικοί Έλληνες συγγραφείς, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Δημήτριος Βικέλας και ο Κωνσταντίνος Ράδος, επιλέγονται και ανθολογούνται με τρία εκτενή αφηγήματά τους, που αναφέρονται στην Επανάσταση του 1821.
Τα κείμενα έχουν αποδοθεί στη νεοελληνική γλώσσα, ώστε να είναι ευανάγνωστα και κατανοητά από τους αναγνώστες κάθε ηλικίας, διατηρώντας πάντοτε το προσωπικό ύφος του κάθε συγγραφέα.
Επιπλέον, το βιβλίο συνοδεύεται από CD όπου ακούγονται εξ ολοκλήρου και τα τρία αφηγήματα, ως συμβολή στην άρση του αποκλεισμού των ατόμων που δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στην έντυπη λογοτεχνική παραγωγή.
Τέλος,
το συγγραφικό δικαίωμα εκχωρείται εξ ολοκλήρου στο Χριστοδούλειο Ίδρυμα
Προστασίας Παιδιών, που αναλαμβάνει τη φροντίδα μικρών κοριτσιών τα οποία για
διάφορους λόγους έχουν βρεθεί σε δυσμενή θέση και έχουν την ανάγκη μας.
Ο πηλός των λέξεων
Η γλώσσα πλάθει με τέχνη τον πηλό των
λέξεων
τον κρεμάει πάνω στα χείλη για να
στεγνώσει η εύπλαστη μάζα
κι όταν νιώσει πως η στιγμή είναι
κατάλληλη με μια εκπνοή
σπρώχνει τις λέξεις να ταξιδέψουν
χωρίς επιστροφή
άλλες είναι αδύναμες και ποτέ δε
φτάνουν στον προορισμό τους
πέφτουν τσακισμένες στο έδαφος και
χάνονται κάτω από τα βήματα των περαστικών
άλλες είναι τόσο δυνατές που
καρφώνονται πάνω στο στόχο και ανοίγουν πληγές
κι άλλες -λίγες αυτές- έχουν το
χάρισμα των πουλιών
αδιάκοπα να φτερουγίζουν και με
κελάηδισμα γλυκό
να κάθονται πάνω στο συρματόπλεγμα
προσμένοντας απόκριση
είναι του τεχνίτη η ευθύνη βαριά με
μαστοριά περισσή τα έργα του να στήνει
και σε μαθητάδες άξιους την τέχνη του
να εμπιστεύεται
αν θέλει οι καρποί των κόπων του μια
μέρα να ανθίσουν
και από στόμα σε στόμα ν' αφήνουν τον
απόηχο της γεύσης τους.
© Δημήτρης Φιλελές
