Ποιητικές Συμπλεύσεις 3 - Ρευστά Όρια
Συλλογικό έργο - Εκδόσεις "Εντύποις", 2019
ISBN
978-618-5300-65-4
Η συμμετοχή μου με 5 ποιήματα
ΑΠΟΥΣΙΑ
Στο πέρασμά σου
το φλιτζάνι του καφέ
με τα απομεινάρια του κραγιόν στο χείλος
ένα απαλό χάδι στο τραπεζομάντιλο
πριν τα ψίχουλα σκορπιστούν στο πάτωμα
το αποτύπωμα των υγρών δαχτύλων σου
πάνω στο πλακάκι του μπάνιου
ο μεταλλικός ήχος από το συρτάρι της κοσμηματοθήκης
το ασημένιο δαχτυλίδι με την οβάλ τυρκουάζ πέτρα
στο χρώμα των ματιών σου
η αύρα από το άρωμα με γεύση λεμονιού στο σαλόνι
η γλάστρα με το φρεσκοποτισμένο κόκκινο γεράνι
στην άκρη της βεράντας
και το πολύχρωμο φουλάρι – ανεμοδείχτης
δεμένο σφιχτά στο μπράτσο της παλιάς πολυθρόνας
πράγματα μικρά καθημερινά ασήμαντα
όλα βρίσκονται στην ίδια πάντα θέση
με απόλυτη τάξη και ευλάβεια
για να διαγράφουν το είδωλο της απουσίας σου
κάθε πρωί στον καθρέφτη.
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Καθίσαμε στο τραπέζι
ο ένας απέναντι από τον άλλο
σιωπηλοί και σκυθρωποί
αποφεύγοντας τα διαπεραστικά βλέμματα
αποτραβηγμένοι
ο καθένας σε παράταιρες αναμνήσεις
με τα χέρια στις τσέπες
για να κρύψουμε τα αμήχανα δάχτυλα
- κρυώνω, σκέφτηκες
και είχα ανάγκη να σε πιστέψω –
με το στόμα ερμητικά κλειστό
και τα δόντια σφιχταγκαλιασμένα
για να μη μας προδώσουν οι λέξεις
υψώσαμε αόρατα τείχη
για να προστατευτούμε
από το ηχηρό παρελθόν
προτιμήσαμε η σιωπή
να επιβεβαιώσει το λάθος
αφήνοντας μια λευκή σελίδα
αντί επιλόγου.
ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
Ο ήλιος του δειλινού
βυθίζεται πλησίστιος
στην αγκαλιά της θάλασσας
το καυτό σώμα του
διασπείρεται
στον αχανή ορίζοντα
καθώς οι αμέριμνοι
εραστές του καλοκαιριού
χαράζουν
αυτοσχέδιες καρδιές
πάνω στην υγρή άμμο
απωθώντας
τη σκέψη του βροχερού φθινόπωρου.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΑ
Ένας μεθυσμένος γρύλος
ρουφάει λαίμαργα το άρωμα του νυχτολούλουδου
ξεχνιέται να τραγουδάει στο σκοτάδι
πάνω στις πυκνές φυλλωσιές του κήπου
ένα κορίτσι στο αντικρινό μπαλκόνι
ξενυχτά και τραγουδά σιωπηλά
την αγάπη της για το στρατιώτη
που ανάβει ολομόναχος τσιγάρο στη σκοπιά
- η καύτρα να ‘ναι για η καρδιά του που φλογίζεται; -
ένας ναύτης κρατά στα νοτισμένα δάχτυλά του
το τσαλακωμένο γράμμα της αγαπημένης του
το διαβάζει για μια ακόμα φορά
- χάθηκε ο λογαριασμός ∙ πόσες πριν πόσες μετά –
και διαμετράει τα χαμένα φιλιά στ’ αστέρια
καταμεσής του ωκεανού
ένας μοναχικός ταξιδιώτης
σιγοσφυρίζει ένα νοσταλγικό σκοπό του τόπου του
βγάζει εισιτήριο με τα τελευταία κέρματα
για τον επόμενο ελπιδοφόρο προορισμό
και στέλνει μακρινό χαιρετισμό
με το ολόγιομο αυγουστιάτικο φεγγάρι
αβάσταχτο κι αυτό το καλοκαίρι.
ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Ηλιοστάλαχτη και απόκοσμη
ανηφορίζεις το τραχύ μονοπάτι του έρωτα
το κορμί σου
διάπλατα ανοιχτό σαν μάνα γη
δονείται από αλλεπάλληλες εκρήξεις σάρκινης λάβας
το αίμα σου, ποτάμι ανταριασμένο
καλπάζει να ξεχυθεί στη θάλασσα
της αστέρευτης φαντασίας
οι υπόγειοι χυμοί σου ξεχειλίζουν
σαν ζουμιά από ώριμα φρούτα
διαπερνώντας ορμητικά κάθε κύτταρο
οι αισθήσεις αναμειγνύονται
χορεύουν ξέφρενες στο ρυθμό
των θριαμβικών κραυγών σου
σμίγουν με τον εισβολέα αγέρα
απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο
και σκορπίζονται σαν άρωμα θείο
στα μυριάδες χρώματα του δειλινού
τα ακροδάχτυλα αναλώνονται
σε ακατάπαυστη αναζήτηση
άγνωρων σημείων επαφής
χοντρές στάλες ιδρώτα
πυγολαμπίδες ηδονής
κατρακυλούν ασθμαίνοντας
στις αφανέρωτες κοιλότητες
του ευέξαπτου δέρματος
κι ως αργά, σώμα με σώμα, κρατά η μάχη
ώσπου αποκαμωμένη
σε βρίσκει η νύχτα ανάσκελα
πάνω στα τσαλακωμένα σεντόνια
να στέλνεις την άχνα της ανάσας σου
στο φεγγαρόφωτο
για να γείρει επιτέλους αναπαυμένο
πάνω στα τροπαιοφόρα αναφιλητά
της αχειροποίητης ομορφιάς.
© Δημήτρης Φιλελές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου