![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4i5IsIlJTqZ1uGPkb6HCl81rb6UwHRMnCfQje-yuH6hXFRmtAEAkIjY4AQ2b4s6zpR4I_dCk0g3bCGepgC1ZPlVkceDfvK_S8BeX7NKJ-TZTN6AJQa_K953sUksOX0ReGpmDu0YwFEmyS/s400/FLR_101.jpg)
Μ' αρέσει να σταματώ και να νιώθω... τη μοναξιά στο ηλιοβασίλεμα, στην κεντρική λεωφόρο με τόσους ασθμαίνοντες περαστικούς γύρω, στα απλωμένα αδύναμα χέρια που μάταια ζητούν βοήθεια...
Γιατί όλα αυτά περνάνε; Γιατί όλοι εμείς τα προσπερνάμε; Τι τρέχουμε να φτάσουμε; Ποιον τρέχουμε να προσπεράσουμε; Τόσο σίγουροι είμαστε ότι θα προφτάσουμε;
Επιβραδύνω... Ζω τη στιγμή και τη σκηνή... Σας την παρουσιάζω... Ίσως κάτι αλλάξει μετά απ' αυτό το κλικ... ίσως...