ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ




ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ

Να φταίει το κουστούμι σου και η Dior γραβάτα
ή μήπως που γεννήθηκες πεταλωμένη γάτα
να φταίει που σε πίστεψα που θα ‘κανες το θάμα
να γίνει το νερό κρασί, σιγά καλέ το πράμα.

Να φταίει που το δέρμα σου αλλάζεις σαν το φίδι
και της οφθαλμαπάτης σε τρελαίνει το παιχνίδι
ή που ‘χω βλέμμα αετού μα σέρνομαι σαν κότα
κι ενώ το κρέας λαχταρώ, χορταίνω με καρότα.

Να φταίει που μου φαίνεσαι απ’ το μπαλκόνι λέων
ενώ το ξέρουμε καλά πως είσαι χαμαιλέων
ή τα πολλά τα ψέματα που κρύβεις στο κεφάλι
και για αλήθειες τα πουλάς μέχρι να μου ‘ρθει ζάλη.

Να φταίει που σε διάλεξα για πρώτο καπετάνιο
με δανεικά κι αγύριστα απ’ το θαλασσοδάνειο
ή μήπως που ταξίδεψα με βάρκα την ελπίδα
και το βαπόρι έγινε στο πέλαγος σανίδα.

Τα πονηρά σου τα φιλιά δεν θέλω να μου δώσεις
σε βάτραχο δεν κάθομαι να με μεταμορφώσεις
απ’ τη χρυσή σου φυλακή σε λαμπερό παλάτι
καλύτερα ελεύθερος, ξερό ψωμί κι αλάτι.


© Δημήτρης Φιλελές

Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

ΠΟΙΗΣΗ



ΠΟΙΗΣΗ

Σκύβω, μαζεύω
τα σκόρπια γράμματα
από το νωπό μαντίλι με το μονόγραμμα
την ώρα του αποχαιρετισμού
από το ανεμόδαρτο χαρτόκουτο
του ερημίτη της νύχτας
από το άχρηστο πανό
της χτεσινής διαδήλωσης των εργατών
από μια πλαστική τσάντα με σκισμένα χειρόγραφα
στον κάδο ανακύκλωσης
τα συναρμολογώ με καρτερία
σε λέξεις εικόνες σκέψεις προτροπές
ζυμώνω με οράματα
το πικρό παρελθόν
με το λιπόσαρκο παρόν
σκάβω το αφράτο χώμα
τις αποθέτω με στοργή και εμπιστοσύνη
τις ποτίζω καθημερινά
περιμένω υπομονετικά να καρπίσουν
κάτω από το καθάριο φως
για να τις παραδώσω
στο αθώο βλέμμα των παιδιών

εσείς που χάσατε
εσείς που ξεχάσατε
εσείς που σας παράπεσαν
όσα κάποτε πολύ αγαπήσατε
αναπαυθείτε ήσυχοι στην πέτρινη σιγή
εδώ τα έχω όλα φυλαγμένα
ως διαθήκη ιδιόχειρη
με ρίζες βαθιές
στην πατρική γη.

© Δημήτρης Φιλελές