ΠΟΙΗΣΗ

ΠΟΙΗΣΗ

Σκύβω, μαζεύω

τα σκόρπια γράμματα

από το νωπό μαντίλι με το μονόγραμμα

την ώρα του αποχαιρετισμού

από το ανεμόδαρτο χαρτόκουτο

του ερημίτη της νύχτας

από το άχρηστο πανό

της χτεσινής διαδήλωσης των εργατών

από μια πλαστική τσάντα με σκισμένα χειρόγραφα

στον κάδο ανακύκλωσης

τα συναρμολογώ με καρτερία

σε λέξεις εικόνες σκέψεις προτροπές

ζυμώνω με οράματα

το πικρό παρελθόν

με το λιπόσαρκο παρόν

σκάβω το αφράτο χώμα

τις αποθέτω με στοργή και εμπιστοσύνη

τις ποτίζω καθημερινά

περιμένω υπομονετικά να καρπίσουν

κάτω από το καθάριο φως

για να τις παραδώσω

στο αθώο βλέμμα των παιδιών

εσείς που χάσατε

εσείς που ξεχάσατε

εσείς που σας παράπεσαν

όσα κάποτε πολύ αγαπήσατε

αναπαυθείτε ήσυχοι στην πέτρινη σιγή

εδώ τα έχω όλα φυλαγμένα

ως διαθήκη ιδιόχειρη

με ρίζες βαθιές

στην πατρική γη.

© Δημήτρης Φιλελές