ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ...

Η ζωή μας είναι ένα (σύντομο ή μακρινό) ταξίδι.
Ισως το ξεκίνημά του μας επιβάλλεται κάπως απότομα,
όμως όλοι γνωρίζουμε τον τελικό προοορισμό μας.
Κι όμως μας αρέσει!
Μπαίνουμε στη βάρκα χωρίς ενδοιασμούς.
Επιλέγουμε να ζήσουμε την περιπέτεια
αναζητώντας τις περισσότερες φορές τον κίνδυνο.
Ας προσπαθήσουμε να φτάσουμε στο τέλος του
κορεσμένοι από την πλούσια γεύση της ζωής...
Καλό μήνα!

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

ΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ...


Ήταν ένα συνηθισμένο απόγευμα στην οδό Αδριανού στο Μοναστηράκι. Με τα τουριστικά καταστήματα ανοιχτά, με τους τουρίστες να πηγαινοέρχονται και να περιεργάζονται τα αντίγραφα της αρχαίας ελληνικής τέχνης, με τις νεανικές συντροφιές που είχαν βγει για καφέ και κουβέντα...
Φάνηκε στο βάθος του δρόμου με βήμα αργό και ύφος παρακλητικό. Ζητούσε βοήθεια με μια φωνή που δεν έβγαινε πια την ίδια στιγμή που έκανε προσπάθεια να μη συναντά τα βλέμματα των περαστικών.
Σίγουρα δεν περνούσε απαρατήρητη σε κανέναν, περνούσε όμως εντελώς αδιάφορη...
Βρέθηκε μονάχα μια στιγμή το ευγενικό χέρι μιας ψιλόλιγνης τουρίστριας που το έτεινε με λίγα ψιλά προς το μέρος της. Την ευχαρίστησε ψελίζοντας κάποια λόγια κι ύστερα κι οι δυο πήραν το δρόμο τους.
Σ' όλους τους υπόλοιπους ένιωσα την επιθυμία ν' αφιερώσω μερικούς στίχους απ' "Το αεροπλάνο" του Κώστα Χατζή για το πώς φαινόμαστε όλοι από ψηλά...
"Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα
μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει μ' ένα μικρούλι τόπι..."

Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΟΥ

Μ' αρέσει να περπατώ και να παρατηρώ... τους ανθρώπους γύρω μου, τα λουλούδια που ανθίζουν, τα αδέσποτα που αναζητούν ένα στοργικό βλέμμα, τα μικρά σπίτια που αντιστέκονται σθεναρά στις απειλητικές πολυκατοικίες, τα άχρηστα αντικείμενα που κάποτε θεωρούσαμε χρήσιμα...
Μ' αρέσει να σταματώ και να νιώθω... τη μοναξιά στο ηλιοβασίλεμα, στην κεντρική λεωφόρο με τόσους ασθμαίνοντες περαστικούς γύρω, στα απλωμένα αδύναμα χέρια που μάταια ζητούν βοήθεια...
Γιατί όλα αυτά περνάνε; Γιατί όλοι εμείς τα προσπερνάμε; Τι τρέχουμε να φτάσουμε; Ποιον τρέχουμε να προσπεράσουμε; Τόσο σίγουροι είμαστε ότι θα προφτάσουμε;
Επιβραδύνω... Ζω τη στιγμή και τη σκηνή... Σας την παρουσιάζω... Ίσως κάτι αλλάξει μετά απ' αυτό το κλικ... ίσως...