Εν
μέσω καταγγελιών εκατέρωθεν περί χρηματιζόντων και χρηματιζομένων βουλευτών στη
χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας (κάτι μας είπες τώρα!!!), δηλώσεων του
"επιτίμου" περί εκλογικής μάχης σε συνθήκες ζούγκλας (μίλησε πάλι ο
δεινόσαυρος), βολών Στουρνάρα για νέο πακέτο στήριξης των πτωχευμένων
τραπεζιτών (έχουν φάει το καταπέτασμα), πρότασης του πρωθυπουργού για εκλογές
στο εγγύς κάποτε (παλιά του τέχνη, κόσκινο), απαίτησης της αξιωματικής
αντιπολίτευσης για εκλογές ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ (να δεις που κάτι μου θυμίζει αυτό),
απελπισμένης αναζήτησης του μαγικού αριθμού 180 για ανάδειξη νέου προέδρου
"δημοκρατίας" (πόσες φορές θα δούμε το ίδιο έργο;;;), τροπολογιών που
ψηφίζονται στο ελληνικό κοινοβούλιο σωρηδόν (εκλογές μυρίζει το σκηνικό), ανεργίας
που πλήττει αδιακρίτως τον μισό πληθυσμό της χώρας (κι εμείς πέρα βρέχει)... τα
καταστήματα παρέμειναν ανοιχτά ΚΑΙ αυτή την Κυριακή!!!
Οι
μισθωτοί σκλάβοι, με το κεφάλι σκυφτό (ενίοτε και τη μέση), φόρεσαν το πλατύ
τους χαμόγελο (κάτι σαν αποτυχημένη πλαστική προσώπου) και πήγαν Κυριακάτικα
στις δουλειές τους για να εξυπηρετήσουν το καταναλωτικό κοινό. Γεμάτη η οδός
Ερμού και οι γύρω δρόμοι από διαγκωνιζόμενους περαστικούς, που απόλαυσαν τη
βόλτα στη χειμωνιάτικη λιακάδα και έκαναν το καθιερωμένο window shopping
- επί το ελληνικότερο, χάζευαν τις βιτρίνες. Τώρα, γιατί πρέπει να είναι
ανοιχτά τα εμπορικά καταστήματα, για να χαζέψει κάποιος τις βιτρίνες, δεν μπορώ
να πω ότι το καταλαβαίνω. Πού και πού, βέβαια, ξέπεφτε και καμιά κοπελίτσα που
θυμόταν πως της είχε σωθεί το κόκκινο μανό και έμπαινε και ψώνιζε. Και οι
καταστηματάρχες περιχαρείς να δηλώνουν σε όλους τους τόνους πως, σε σχέση με
πέρσι, ο τζίρος αυξήθηκε. 'Η στραβός είν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε,
χρονιάρες μέρες.
Κι
έτσι όπως έκανα την Κυριακάτικη βόλτα στην αγαπημένη μου Αθήνα, ήρθαν στο νου
μου οι προφητικοί στίχοι του Λουκιανού Κηλαηδόνη από ένα τραγούδι γραμμένο το
1979 αλλά διαχρονικό και πάντα επίκαιρο
:
Δε μας τρομάζουν τα νέα μέτρα,
δε μας τρομάζει εμάς πληθωρισμός,
δε μας τρομάξανε τόσα και τόσα,
θα μας τρομάξει τώρα ο καπιταλισμός;
Δε μας τρομάζουν τα νέα μέτρα,
δε μας τρομάζει εμάς το ενεργειακό,
δε μας τρομάξανε τόσα και τόσα,
θα μας τρομάξει τώρα το κυκλοφοριακό;
Εδώ μας κλείνουν τώρα μέσα από τις δύο
και το δεχτήκαμε στα σιωπηλά,
τι κι αν μας βάλουν και στα καύσιμα δελτίο,
δε μας φοβίζουν και το ξέρουνε καλά!
Δε μας τρομάζουνε τα νέα μέτρα,
τα συνηθίζουμε σιγά σιγά,
εδώ δεχτήκαμε τόσα και τόσα,
θα φοβηθούμε τώρα τα μονά ζυγά;
Αν
όμως κάτι με χαροποίησε, ήταν τα νεαρά παιδιά που συχνάζουν στην πλατεία στο
Μοναστηράκι και δεν χάνουν ούτε στιγμή το κέφι και τον ενθουσιασμό της ηλικίας
τους, σαρκάζουν και αυτοσαρκάζονται (κι όσοι τους θεωρούν απολιτίκ, πλανώνται
πλάνην οικτράν), και διοχετεύουν όλη τους την ενέργεια στην Τέχνη του χορού,
που ζεσταίνει τις καρδιές των περαστικών, που μαζί με το αβίαστο χειροκρότημα
(η δεύτερη φύση κάθε σωστού Έλληνα), τους προσφέρουν και τον οβολό για τον
επιούσιο.
Αν
σας φέρει ο δρόμος τούτες τις γιορτινές μέρες ή οποιαδήποτε άλλη στιγμή, μη
διστάσετε να ανακόψετε την ταχύρρυθμη καθημερινότητά σας. Δεν θα χάσετε!!!
© Δημήτρης Φιλελές, 2014
