Επιλογή

 

Επιλογή

Παραμονή Χριστουγέννων. Πάντα μόνος, σταθερά, από επιλογή. Ρούφηξε βιαστικά τον πρωινό καφέ, ντύθηκε, βγήκε για ψώνια. Στον δρόμο αντάλλαξε κάμποσες τυπικές καλημέρες και ευχές μέχρι να φτάσει στον φούρνο της γειτονιάς. Πολυκοσμία και γιορταστική οχλαγωγία. Έφτασε επιτέλους η σειρά του∙ μια φρατζόλα ψωμί, μερικά γλυκά για το καλό, μια τυρόπιτα για να ρίξει κάτι στο άδειο του στομάχι. Πλήρωσε, ευχήθηκε, προχώρησε χωρίς προορισμό. Τα εμπορικά καταστήματα ποτέ δεν τον συγκινούσαν∙ προσπερνούσε αδιάφορος. Έφτασε μπροστά στην κατάφορτη βιτρίνα του παιχνιδάδικου, σταμάτησε - κάθε φορά σταματά∙ φόρος τιμής στις παιδικές μνήμες. Κοιτούσε ώρα πολλή το χριστουγεννιάτικο δέντρο, ώσπου στο κέντρο μιας μεγάλης γυαλιστερής μπάλας, είδε να καθρεφτίζεται μια τετράποδη φιγούρα. Γύρισε και κοίταξε. Τα βλέμματά τους συναντήθηκαν. Κατάλαβε∙ ήταν θεονήστικος. Μα, τυρόπιτα; Γιατί όχι. Έκοψε ένα γενναίο κομμάτι και το ακούμπησε στο πεζοδρόμιο. Η ευλύγιστη γλώσσα του λιμασμένου ζώου το εξαφάνισε αστραπιαία. Ακολούθησε κι άλλο, κι άλλο, ολόκληρο το έδεσμα. Τέλος, αυτό ήταν, δεν έχει άλλο. Του χάιδεψε το κεφάλι και συνέχισε τον δρόμο του. Ο άλλος τον ακολούθησε κατά πόδας, αμίλητος, υπομονετικός. Ξεποδαριάστηκαν, μεσημέριασε, πείνασαν. Σταμάτησε στο ψητοπωλείο, πελάτης τακτικός, σχεδόν καθημερινός. Ο άλλος περίμενε απ’ έξω, αν και ήθελε τόσο πολύ να ορμήσει μέσα και να ξεκοκαλίσει ό,τι ψηνόταν στις σούβλες - ήξερε όμως τα όριά του και τους κανόνες του παιχνιδιού.  Ένα κοτόπουλο, μια μερίδα πατάτες και τρία καλαμάκια χοιρινά πακέτο. Μικρή αναμονή∙ πλήρωσε, τον ευχαρίστησαν, ευχήθηκε, έφυγαν πάλι μαζί. Τον ακολουθούσε διακριτικά, χωρίς να τον χάνει απ’ τα μάτια του. «Ως πού θα φτάσει το θράσος σου, ας ήξερα∙ θεριό η πείνα», σκέφτηκε. Ξεκλείδωσε την εξώπορτα, άνοιξε και παραλίγο να του κλείσει τη μουσούδα, καθώς ο άλλος είχε ήδη τρυπώσει πίσω του αθόρυβα. Έστρωσε το τραπέζι, ξεσκέπασε τα κουτιά με τα φαγητά, οι διαπεραστικές μυρωδιές άνοιξαν τους κρουνούς του σάλιου στα σαγόνια τους. Όσο ετοίμαζε το τραπέζι και για τους δυο, ο άλλος περίμενε ευγενικά - ένιωθε πλέον ασφαλής. Έφαγαν μαζί∙ ο άλλος, χορτάτος, αποκοιμήθηκε. Πήρε κι αυτός έναν υπνάκο. Παραμονή Χριστουγέννων, με συντροφιά, από επιλογή. 

© Δημήτρης Φιλελές

Δεκέμβριος 2021

Πηγή : https://booksitting.wordpress.com/

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2021