 |
| Ο Πανοραμίξ |
Έχοντας περπατήσει στους δρόμους της πόλης σε αναζήτηση φωτογραφικών στιγμών, είναι βέβαιο πως ανάμεσα στα "κλικ" της ημέρας θα υπάρχουν αρκετά με διάφορα αδέσποτα και δεσποζόμενα σκυλάκια που, μόλις σε συναντήσουν, ποζάρουν αβίαστα στο φακό. Είναι τόσο συχνό το φαινόμενο που έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως τα σκυλιά σε κάποια από τις προηγούμενες ζωές τους θα πρέπει να ήταν φωτομοντέλα. Και τώρα πια, μετά τον επιβαλλόμενο κύκλο, έχουν επιστρέψει για να γευτούν όλες εκείνες τις λιχουδιές που η αδυσώπητη ανορεξική showbiz τους είχε κάποτε απαγορεύσει.
Σε μια απ' αυτές τις βόλτες συνάντησα και τον Πανοραμίξ. Δεν γνώριζα το όνομα του ούτε και τη διασημότητά του. Μέχρι που πριν λίγες μέρες η μαμά του, η Αλεξάνδρα, βλέποντας τυχαία τη φωτογραφία του στο άρθρο "Αδέσποτη Ζωή", μου έστειλε ένα μήνυμα για τα έργα και τις ημέρες του. Και βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που η παρουσία του αποτέλεσε θέμα δημοσιεύματος. Έτσι εξηγείται και το αγέρωχο βλέμμα του απέναντι στον φακό.
Σήμερα ο φίλος μας δεν υπάρχει πια. Κοιμήθηκε γλυκά σε ηλικία 15 ετών για να πάψει να βασανίζεται από την αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε. Ελπίζουμε μονάχα να έχει προλάβει να αφήσει ικανό αριθμό απογόνων, επάξιων συνεχιστών του βίου του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου