ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ

Κέντρο Αθήνας. Καλοκαίρι. Ο ήλιος καίει. Ο τόπος βράζει. Μικρή στάση για καφέ και πολύ πολύ νερό. Ο σερβιτόρος χαμογελαστός με τον δίσκο. Ένα μεγάλο μπουκάλι εμφιαλωμένο (σημειώστε το!) νερό και ένα ποτήρι. Ρωτώ με αφέλεια : "Το νερό της πόλης δεν πίνεται;". Μου απαντά χωρίς χαμόγελο : "Πίνεται". Συνεχίζω : "Φέρτε μου, σας παρακαλώ, μια κανάτα για να μην πηγαινοέρχεστε". Φεύγει και επιστρέφει με την κανάτα αμίλητος. Δεν κατάλαβα, δηλαδή. Όταν πιώ νερό που το χρεώνομαι, μου φέρνει μπουκάλι κι όταν πιώ νερό που το χρεώνεται, μου φέρνει ποτήρι;

Γεμίζω το ποτήρι μου και πίνω μέχρι να έρθει και ο καφές. Μια παρέα τουρίστες κοιτάζουν με απορία. Αρπάζω την ευκαιρία και τους εξηγώ : Το νερό της Αθήνας είναι πεντακάθαρο, κρυστάλλινο, δροσιστικό, εύγευστο και υγιεινό. Ίσως το καλύτερο νερό πόλης στον κόσμο. Πιείτε άφοβα. Έτσι, για να μη σας πιάνουν και κορόιδα. Με ευχαριστούν και ακολουθούν την προτροπή μου. Ο σερβιτόρος με αγριοκοιτάζει και μου κόβει την καλημέρα.

Μα τι μας έχει πιάσει όλους ξαφνικά. Περπατάς στον δρόμο και όλοι έχουν αγοράσει ένα μπουκαλάκι εμφιαλωμένο νερό από το περίπτερο. Ξεχνώντας μάλιστα ότι προ ευρώ κόστιζε 50 δραχμές και μετά ευρώ, εντός κρίσης, κοστίζει 50 λεπτά, δηλαδή 170 δραχμές περίπου. Ο ορισμός της αισχροκέρδειας.

Τα παιδιά στο σχολείο, αντί να έχουν μαζί τους το παγουράκι με νερό, αγοράζουν εμφιαλωμένο νερό από το κυλικείο. Οι υπάλληλοι των καταστημάτων διψούν και πετάγονται στο διπλανό περίπτερο για ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό. Μας επισκέπτεται κάποιος στο γραφείο και του προσφέρουμε καφέ που συνοδεύεται από ένα μπουκαλάκι εμφιαλωμένο νερό. Έλεος!!!

Βέβαια, επειδή έχουμε οικολογική συνείδηση, ανακυκλώνουμε το πλαστικό. Αυτός ακριβώς είναι ένας ακόμη πολύ σοβαρός λόγος για μην το πίνουμε στις περιοχές όπου το νερό είναι πόσιμο. Γιατί ίσως δεν γνωρίζουμε ότι το προς ανακύκλωση πλαστικό από τα μπουκάλια του εμφιαλωμένου νερού είναι πλέον τόσο μεγάλο σε όγκο που δεν είναι δυνατό να ανακυκλωθεί. Τι το κάνουμε τότε; Μα φυσικά το ξαποστέλνουμε έναντι πενιχρού αντίτιμου σε χώρες του τρίτου κόσμου - σκουπιδότοπους του τεχνοκρατικού πολιτισμού μας.

Ούτε, επίσης, έχουμε ποτέ σκεφτεί πόση μη ανακυκλώσιμη ενέργεια έχει δαπανηθεί μέχρι να φτάσει στα χέρια μας αυτό το μπουκαλάκι, που τις περισσότερες φορές περιέχει νερό κατώτερο απ' αυτό της βρύσης μας. Και, ασφαλώς, ο μόνος που έχει πραγματικό (οικονομικό) όφελος είναι ο πωλητής του.

Κι αν δεν με πιστεύετε, δείτε το σύντομο και άκρως κατατοπιστικό βίντεο που ακολουθεί. Και σκεφτείτε την επόμενη φορά που θα παραγγείλετε εμφιαλωμένο νερό χωρίς να υπάρχει λόγος...