Το αυγό
Άκουσε
τον ήχο που έσκιζε τον αέρα και τρομαγμένη σήκωσε ασυναίσθητα τα μάτια της στον
ουρανό. Είδε το σιδερένιο πουλί που φτερούγιζε από μακριά κι ένας αόρατος φόβος
έσφιξε την καρδιά της. Ωστόσο, της ήταν αδύνατο να ξεκολλήσει το βλέμμα της από
το γιγάντιο πτηνό που σε κλάσματα δευτερολέπτου βρέθηκε πάνω από το σπίτι της,
άνοιξε την κοιλιά του και έριξε ένα ογκώδες μεταλλικό αυγό που ξεκίνησε να
πέφτει με ανατριχιαστικό σφύριγμα και έσκασε με γδούπο πάνω στη διπλανή
πολυκατοικία˙ τον διαδέχτηκε ένα συθέμελο τράνταγμα και αλλεπάλληλες εκρήξεις.
Με τρόμο ζάρωσε σε μια γωνιά του δωματίου, κουλούριασε τα λεπτά της χέρια γύρω
από το γόνατα και έχωσε το κεφάλι ανάμεσά τους, καθώς άκουγε γυαλιά να σπάζουν
και ουρλιαχτά ανθρώπων, ενώ ένας πυκνός
καπνός απειλούσε να της κόψει την ανάσα. Ένα χέρι την άρπαξε, την έσυρε έξω από
το διαμέρισμα και κουτρουβαλιάζοντας τα σκαλιά του κλιμακοστάσιου την οδήγησε
έξω στον δρόμο. Παντού γύρω άμορφα αντικείμενα που φλέγονταν, κορμιά γεμάτα
αίματα και μουντζουρωμένα ρούχα, χέρια υψωμένα στο πουθενά και στόματα που
ξεστόμιζαν κατάρες και βρισιές. Κι εκείνη, καθισμένη στο πεζοδρόμιο δίπλα σε
σωρούς από πέτρες και κομματιασμένα τζάμια, δίχως να ξέρει τι μπορεί να συμβεί
την επόμενη στιγμή, με μάτια κατακόκκινα, στυλωμένα σε μια μαύρη τρύπα πάνω στο
οδόστρωμα.
Επέζησε,
επιβίωσε, έμαθε να συμβιώνει με την απώλεια,
έγλειψε τις πληγές της ψυχής της μέχρι να επουλωθούν και στάθηκε στα
πόδια της, αλλά ποτέ στην κατοπινή ζωή της δεν άγγιξε, ούτε έσπασε αυγό. Είχε
πάντα την αίσθηση πως κάτι οδυνηρό θα ξεπηδήσει από τα σπλάχνα του.
©
Δημήτρης Φιλελές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου