ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ
Φόβο δεν έχει ο φτωχός, όλη η ζωή του μάχη
πόλεμο με τη φτώχεια του γεννήθηκε για να 'χει
με τον ιδρώτα του ψωμί φέρνει στη φαμελιά του
από δυο χέρια τίμια που 'χει για τη δουλειά
του.
Η μάνα γη τον αγαπά, πάντα τον ξεπληρώνει
κι είναι ο ύπνος του γλυκός όσο που ξημερώνει
μέσ' στης ζωής τη θάλασσα τα κύματα ημερεύει
όπως τον βρίσκει τον καιρό έτσι τον ταξιδεύει.
Όποιος τα πλούτη προσκυνά και για θεό νομίζει
στον ύπνο του να τα μετρά και να τα αυγατίζει
κι όταν για τον Αχέροντα πρέπει να ταξιδέψει
σ' ένα σακούλι πάνω του στη μέση του να δέσει.
Είναι ταξίδι μακρινό που γυρισμό δεν έχει
να ΄χει το βιος του από κοντά, ποιος θα του το
προσέχει;
μα είν' ο βαρκάρης πονηρός και πληρωμή ζητάει
όλο το βιος σε μια στιγμή ο Άδης θα το φάει.
Είσαι και
δεν είσαι, κι όλο χάνεσαι
στον αφρό
ανεβαίνεις μα δεν πιάνεσαι
χώμα και
νεράκι μια ζωή κυλάς
στάχτη κι αεράκι γίνεσαι, σκορπάς...
© Δημήτρης
Φιλελές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου