ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ
Κάτω απ' τη γέφυρα τα βράδια
φωλιά γυρεύουν τα σπουργίτια
απ' του βοριά τα κρύα χάδια.
Με μια κουβέρτα πανωφόρι
κι ένα χαρτόκουτο για στέγη
αγκομαχούν στο ξεροβόρι.
Κάτω απ' τη γέφυρα τα βράδια
χαμόγελα κοκαλωμένα
και δύο χέρια μένουν άδεια.
Βουβά τα όνειρα στο χιόνι
πάλι ο θεός αλλού κοιτάει
γι' άλλους η ελπίδα ξημερώνει.
Κάτω απ' τη γέφυρα ποιος ξέρει
ο ήλιος αν ποτέ θα φτάσει
κι αν θα φωτίσει κάποιο αστέρι.
Μια αχτίδα φως μες στο σκοτάδι
δρόμο δε βρίσκει να περάσει
βαθύ του πόνου το σημάδι.
Κάτω απ' τη γέφυρα ποιος ξέρει
ποιος σαν καλάμι θα λυγίσει
ή αν κάποτε έρθει καλοκαίρι.
Πικρό νερό έχει ποτίσει
ξερό ψωμί σκουριά και σκόνη
ζωή που έχει γονατίσει.
Γύρω μια θάλασσα ο κόσμος
σ' έναν καθρέφτη ραγισμένο
με φάρο μοιάζεις ρημαγμένο
σ' έχει ξεγράψει ο ταχυδρόμος.
Πόσο κοστίζει η αγάπη
πάλι σε κλέψανε στο ζύγι
οι άνθρωποι μικροί και λίγοι
όλοι γυρίζουνε την πλάτη.
© Δημήτρης Φιλελές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου