"Λαμπρά Παράσιτα" του Φίλιπ Ρίντλεϋ

 

Λαμπρά παράσιτα – του Philip Ridley

στον καλλιτεχνικό χώρο ΠΛΥΦΑ (Βοτανικός)

 

Γράφει ο Δημήτρης Φιλελές

 

Παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση «Λαμπρά παράσιτα» (πρωτότυπος τίτλος: Radiant Vermin, 2015) στο θέατρο ΠΛΥΦΑ, στον Βοτανικό, έργο του πολυσχιδούς Άγγλου συγγραφέα Philip Ridley. Το έργο, αντιπροσωπευτικό δείγμα του in-yer-face theatre, συνδυάζει τα βασικά στοιχεία της μαύρης κωμωδίας με απρόοπτες αλλεπάλληλες σουρεαλιστικές καταστάσεις, δημιουργώντας συνθήκες εξοικείωσης για την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση ηθοποιών και κοινού από την αρχή μέχρι το τέλος της παράστασης. Παρά το κυρίαρχο κωμικό στοιχείο, οι δραματικές καταστάσεις είναι υπαρκτές, οι ραγδαίες εναλλαγές συναισθημάτων προκαλούν τα αληθοφανή διλήμματα που αναδύονται ακατάπαυστα ως σπόρος του κακού, η σκληρή και συντριπτική πραγματικότητα είναι διαρκώς παρούσα.

 

Η υπόθεση:

 

Ένα νεαρό ζευγάρι που πρόκειται να φέρει στον κόσμο το παιδί του ζει σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά. Με έναν απροσδόκητο τρόπο επιλέγονται για να τους χαριστεί ένα ευρύχωρο διαμέρισμα, η τέλεια λύση στο στεγαστικό τους πρόβλημα διά βίου, σε μια άλλη συνοικία, όπου εκείνοι θα γίνουν οι πρωτοπόροι για την ανάπτυξη και την αναβάθμισή της. Υπάρχει όμως στη ζωή των ανθρώπων κάποιο δώρο που προσφέρεται χωρίς αντίδωρο;

Όταν πείθονται και μετακομίζουν, διαπιστώνουν ότι οι άστεγοι της περιοχής μπορεί να τους δημιουργήσουν πρόβλημα – ένα πρόβλημα που όταν λυθεί με τη μεσολάβησή τους μέσα από μια εντελώς παράδοξη διαδικασία, θα τους οδηγήσει στην ποθητή ευμάρεια. Τα ηθικά διλήμματα εύκολα ή δύσκολα παραμερίζονται, ο ατομικισμός προελαύνει και θριαμβεύει, η ζωή τους αλλάζει ριζικά και κάθε μέρα μοιάζει σαν όνειρο σε επίγειο παράδεισο.

Όμως, καθώς η οικογένεια μεγαλώνει, οι «ανάγκες» πολλαπλασιάζονται, οι ελάχιστες άμυνες κάμπτονται, ο κύκλος των υποχωρήσεων διευρύνεται και οι αδηφάγες επιθυμίες είναι πλέον αδύνατο να χαλιναγωγηθούν. Το καθημερινό κατρακύλισμα είναι ξέφρενο και ο προφανής παραλογισμός εκλογικεύεται με συνοπτικές διαδικασίες.

Ο Ridley, με αφορμή το έντονο και πολλές φορές ασφυκτικό στεγαστικό πρόβλημα των νέων ανθρώπων, υφαίνει έναν αριστοτεχνικό ιστό μέσα στον οποίο παγιδεύει χαρακτήρες και θεατές, γράφει ένα κείμενο βαθιά πολιτικό και ανθρώπινο, μας «φτύνει» την αλήθεια κατά πρόσωπο χωρίς περιστροφές και μας υπενθυμίζει ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τη διαχείρισή της. Μας ξεκαθαρίζει ότι η όρθια στάση του σώματος δεν μας κατατάσσει υποχρεωτικά στο είδος των νοήμονων ανθρώπων, ότι απαιτούνται άλλα χαρακτηριστικά και η πίστη σε υψηλά κοινά ιδανικά, αν θέλουμε η κοινωνία που ζούμε (και που με τις πράξεις μας δημιουργούμε) να είναι στ’ αλήθεια ανθρώπινη.

 

Η παράσταση ως συνολική εικόνα:

 

Το καλλιτεχνικό δίδυμο των Μιχάλη Σιώνα και Θανάση Ραφτόπουλου προσεγγίζει το κείμενο με ιδιαίτερη επιμέλεια, το αποδίδει όχι μόνο στην ελληνική γλώσσα αλλά –κυρίως– στην ελληνική του διάσταση, και διασφαλίζει μέσα από την ευαίσθητη δραματουργική προσέγγιση τον απαιτούμενο δίαυλο επικοινωνίας πομπών και δεκτών.

Η σκηνοθετική ματιά του Θανάση Ραυτόπουλου είναι διαυγής, δίνει έμφαση στη καταλυτική δύναμη του λόγου και βρίσκει τρόπους εκπομπής μέσα από τον άψογο συνδυασμό φωνητικής έντασης, συναισθηματικής φόρτισης, εναρμονισμένης κίνησης και στάσης των σωμάτων. Άξια συμπαραστάτης στο επιτυχημένο εγχείρημά του η Σταυρούλα Κουλούρη.

Το λιτό σκηνικό που χτίζει η Μαρίνα Κωνσταντινίδου είναι ευέλικτο και πλήρως υποστηρικτικό για όσα επί σκηνής διαδραματίζονται. Τα κοστούμια της Τατιάνα Νικολαΐδου και η μουσική του Φώτη Σιώτα είναι συντονισμένα στο ίδιο μήκος κύματος, λειτουργώντας ως θετικοί παράγοντες στην αρμονική μορφή της παράστασης.

Οι φωτισμοί της Γεωργίας Τζο Τσελεπή κινούνται σε όλη τη διάρκεια της παράστασης σαν ένα άγρυπνο μάτι που εποπτεύει κινήσεις και ανιχνεύει συναισθήματα, προσδίδοντας τους ανάλογους σε ένταση ατμοσφαιρικούς χρωματισμούς.

 

Οι ερμηνείες:

 

Η Ζηνοβία Ανανιάδου-Κόκκοτα (Τζιλ) είναι μία πειστική σύγχρονη σύζυγος που επιθυμεί να ξεφύγει από τη φτώχεια και να προσφέρει στην οικογένειά της πάση θυσία ό,τι πιθανώς η ίδια έχει στερηθεί. Οι ψυχολογικές της μεταπτώσεις, από τον φόβο και τις ενοχές μέχρι τις εκρήξεις, διοχετεύονται άριστα μέσα από τη φωνή, τους μορφασμούς, τις κινήσεις, αλλά την επικοινωνία της με το κοινό. Πετυχαίνει να είναι συμπαθής αν και φυσιογνωμία δολοφονική, μπολιάζοντας με αυτό τον τρόπο αμείλικτα ερωτήματα στη σκέψη του θεατή.

Ο Ιωάννης Μυστακίδης (Όλι) είναι ο νεαρός άβουλος σύζυγος με καταπιεστικές οικογενειακές καταβολές, που εύκολα μπορεί να γίνεται εκτελεστικό όργανο και να θυματοποιείται χωρίς να αναλαμβάνει τις προσωπικές του ευθύνες. Με χαρακτηριστική υποκριτική ευελιξία, σκορπίζοντας αβίαστο γέλιο, εκλογικεύει το παράλογο, κάνει το άσπρο μαύρο, ενσωματώνει τις επιθυμίες των άλλων, μέχρι που ουσιαστικά, με σατανική αθωότητα, μεταμορφώνεται σε έναν σαγηνευτικό συνένοχο χωρίς τύψεις και ενοχές.

Αξίζει ιδιαίτερη μνεία ο ταχύρρυθμος συντονισμός της Τζιλ και του Όλι επί σκηνής σε όλα τα επίπεδα, που απαιτεί όχι μόνο τεχνική αλλά και ψυχικό απόθεμα, και δημιουργεί την πρόσθετη αξία στην παράσταση.

Η Θεοδώρα Γεωργακοπούλου (Miss Dee) είναι η προσωποποίηση της απρόσωπης αλλά πανταχού παρούσας εξουσίας. Η διαφορετικότητάς της από την Τζιλ και τον Όλι οριοθετεί την απόσταση των «πάνω» από τους «κάτω». Με φωνή σταθερή και απόμακρη, με στάση ευθυτενή και βλέμμα στο μέλλον που εκείνη έχει τη δύναμη να ορίζει, παρεμβάλλεται και επιβάλλει την άποψή της. Είναι η σχηματοποίηση της άλλης διάστασης, της δύναμη που ικανοποιεί επιθυμίες και εισπράττει το αφανές ποσοστό κέρδους της.

 

Συμπερασματικά:

 

Πρόκειται για μια θεατρική παράσταση που υπάρχουν σοβαροί λόγοι να ιδωθεί με περίσκεψη, με αυτοσυγκράτηση του θεατή στην εύθυμη διάθεση που εσκεμμένα προκαλείται, με κατάδυση πίσω από τους επιφανειακούς προβληματισμούς και ανίχνευση των ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών προβληματισμών που θέτει.

 

Οι συντελεστές της παράστασης:

 

Μετάφραση - Δραματουργική επεξεργασία : Μιχάλης Σιώνας, Θανάσης Ραφτόπουλος

Σκηνοθεσία : Θανάσης Ραφτόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Σταυρούλα Κουλούρη

Σκηνικά: Μαρίνα Κωνσταντινίδου

Κοστούμια: Τατιάνα Νικολαΐδου

Μουσική : Φώτης Σιώτας

Σχεδιασμός φωτισμών: Γεωργία Τζο Τσελεπή

Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη

Φωτογραφίες - τρέιλερ: Νίκος Καρούζος, Τατιάνα Νικολαΐδου

Παραγωγή: Ομάδα Θεάτρου ÇaVa

Ερμηνεύουν:

Ζηνοβία Ανανιάδου-Κόκκοτα (Τζιλ)

Ιωάννης Μυστακίδης (Όλι)

Θεοδώρα Γεωργακοπούλου (Miss Dee)

 

Παραστάσεις:

Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 (Από 28-4-2025 μέχρι 27-5-2025)

Καλλιτεχνικός Χώρος ΠΛΥΦΑ, κτήριο 7Α
(Κορυτσάς 39, Βοτανικός, 104 47, Αθήνα)

Διάρκεια:100 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων:15€, 13€ (μειωμένο: άνεργοι, φοιτητές, ΑΜΕΑ)

Προπώληση: «Λαμπρά Παράσιτα» | Εισιτήρια online! | More.com

Πηγή πρώτης δημοσίευσης: Λαμπρά Παράσιτα