Σχολιασμός με τρόπο σκωπτικό
της πολιτικής επικαιρότητας...
Η απολογία του Αδάμ
Η Εύα με απάτησε και έφαγα το μήλο
ελεύθερο αφήστε με, σ’ εκείνη ρίξτε ξύλο
κι αν κατά λάθος νόμιζα πως ήταν μια κυρία
αλλάζω πια τη στάση μου, τη δίνω στα θηρία
συγχώρεση στο λάθος μου ας δώσει ο πατέρας
στα δίχτυα του με στρίμωξε το όμορφο το τέρας.
Κι ο όφις με τα χρήματα σε σάκους και σε τσάντες
της ηθικής χαλάρωσε τους κραταιούς ιμάντες
με έσπρωχνε στην άβυσσο, μου έλεγε κουνήσου
δικά σου είναι τα κλειδιά, αν θες, του παραδείσου
εκάμφθη η αντίσταση απ' της χλιδής τη λάμψη
ζητώ ακρόαση Θεού για να με απαλλάξει.
Εγώ είμαι καλόπαιδο, αναμάρτητο και θρήσκον
και όλα είναι δάκτυλος αχρείων αλλοθρήσκων
μαυριδερών, αμαρτωλών και τρισκαταραμένων
δαιμόνων τερατόμορφων και μασκοφορεμένων
στο δικαστήριο είπανε θα είμαι ο ματάκιας
τα κρίματα φορτώνεται μόνο ο αυτοφωράκιας.
Κι αν πρέπει να δικάσετε, δικάστε την αγάπη
που καίει σαν φλόγα την καρδιά και δεν υπάρχει χάπι
να σταματήσει να χτυπά και εντολές να δίνει
μέχρι να σύρει το κορμί στη γυναικεία κλίνη
εκεί που σβήνει η λογική και μια φωτιά ανάβει
για να καούν σαν κούτσουρα της ηδονής οι σκλάβοι.
Ίσως δεν είναι ένοχος, το σώμα απεφάνθη
πλην όμως η υπόθεση ουδόλως διελευκάνθη
και δεν μπορεί ατιμωρητί ο Αδάμ να τη γλιτώσει
στοιχεία αδιάσειστα αν δεν μας καταδώσει
της Εύας επί πίνακι αν φέρει το κεφάλι
υπάρχει πιθανότητα αθώωσης μεγάλη.
Υπέκυψε, την πρόδωσε, άλλη δεν είχε λύση
-άλλα ο νόμος απαιτεί, άλλα προστάζει η φύση-
μα πώς ν’ αντέξει μόνος του στον κόσμο αυτό να ζήσει
να μην ξαναγευτεί ποτέ του πόθου το μεθύσι
τα όρη παίρνει, τα βουνά, χάνεται ο νους στα σκότη
πότε του δεν αγάπησε κανένας τον προδότη.
© Δημήτρης Φιλελές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου