ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ
ΝΥΧΤΑ
Εκείνη
η νύχτα ήταν αλλιώτικη
με
βουβές κραυγές
με
αδάκρυτους θρήνους
με
σκοτεινά πνιχτά χαμόγελα
με
αθέατα πάμφωτα καντήλια νεομαρτύρων
οι
φλόγες θέριζαν τα νιόβγαλτα
ολόλευκα
κρίνα
σωριάζονταν
άψυχοι οι στήμονες
στο
μαύρο φίδι της ασφάλτου
το
κλάμα της σιωπής έγλειφε
το
φρέσκο αίμα στα πεζοδρόμια
κι
εμείς, α εμείς
νεαροί
άκαμπτοι ευθυτενείς ονειροπόλοι
περπατήσαμε
χέρι χέρι ξυπόλητοι
πάνω
στα χνάρια της ιστορίας
γράψαμε
με το κάρβουνο της καρδιάς
γράψαμε
το πανανθρώπινο σύνθημα
στο
μαντρότοιχο του σκοπευτηρίου
ώσπου
ο παιάνας των χιλιόκυκλων
σφηνώθηκε
μαχαίρι στα πλευρά της τυραννίας
βόγκηξε
ξέπνοο το θεριό
κι
απέ, με τη ματωμένη κάμα ανάμεσα στα δόντια,
σύραμε
χορό ασίκικο πάνω στο σάπιο του κουφάρι
το
ξημέρωμα σηκώσαμε το κεφάλι
στρέψαμε
το βλέμμα πάνου
καθρεφτιστήκαμε
στη λάμψη της αστραπής
νιφτήκαμε
με το καθάριο νερό
του
χειμωνιάτικου σύγνεφου
και
τραβήξαμε μακριά, πολύ μακριά
ακόμα
βαδίζουμε
με
τ’ όνειρο μωρό απερπάτητο
απαλά
στα γυμνά μας μπράτσα.
© Δημήτρης Φιλελές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου