Φάρος

Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Φάρων την τρίτη Κυριακή του Αυγούστου (φέτος, 21 Αυγούστου) ακολουθεί ένα ποίημα εμπνευσμένο από το βιβλίο "Φάρος Σκιών" του εκλεκτού φίλου λογοτέχνη Μιχάλη Γριβέα, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ελκυστής. 

Φάρος

Στον Μιχάλη Γριβέα

 

Στην κόψη πάνω του γκρεμού ακλόνητος ο φάρος

στη θάλασσα που μάχεται υψώνεται με θάρρος

με το κορμί πετρόχτιστο, ευθύ σαν τη λαμπάδα

και τ’ όμορφο κεφάλι του να στεφανώνει η δάδα.

 

Ακοίμητος κι αμίλητος δραγάτης στο νυχτέρι

ριπίζει τ’ αγριόβραχα και στήνει τους καρτέρι

άγγελος φύλακας ορθός στη ρότα του βαρκάρη

του χάροντα του άρπαγα μη γίνει του η χάρη.

 

Όταν το κύμα με θυμό στα πόδια του ξεσπάει

τι κι αν τραντάζει σύγκορμος, γκέμια σφιχτά κρατάει

να μη χαθούνε οι ψυχές μες στου βυθού τη χάψη

του τιμονιέρη η καλή για τον χαμό μην κλάψει.

 

Μα η γόησσα η μάγισσα σαν το θεριό μανίζει

έν’ ακυβέρνητο σκαρί αναποδογυρίζει

σκόρπια τριγύρω κρέμονται ανθρώπινα κουρέλια

σαν ψάρια αγκιστρώνονται απ’ τα σπασμένα ρέλια.

 

Κι ο φάρος ο αλάλητος πρώτη φορά μιλάει

προσγονατίζει στην κυρά και την παρακαλάει:

«Μέριασε κυρα-θάλασσα τη ζήση τους να σώσουν

στον βράχο τα ξενάκια σου την πίκρα να στεγνώσουν».

 

Τ’ αστέρι λάμπει της αυγής και τα στοιχεία ζουργώνουν

στα βράχια τ’ αφιλόξενα όσοι στο φως γλιτώνουν

γύρω στου φάρου το κορμί ζεσταίνουν την ελπίδα

να χτίσουν ονειρεύονται στη ρίζα του πατρίδα.

 

© Δημήτρης Φιλελές