ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ



 

Η πρώτη μακρινή ανάμνηση μουσικής του δρόμου βρίσκεται στα παιδικά μου χρόνια. Κατεβαίνοντας τις σκάλες της Ομόνοιας για να πάρουμε το τρένο, συναντούσαμε μετά από μερικά βήματα τον δεξιοτέχνη τυφλό μουσικό με το ακορντεόν να τραντάζει κυριολεκτικά με τη φωνή του ολόκληρο τον υπόγειο χώρο. Ήταν η φωνή του που τράνταζε και το μέσα μας, ήταν ο πόνος που έβγαινε απ' τα τραγούδια (αποκλειστικά) του Καζαντζίδη που ξεχύνονταν μέσα στον πολύβουο σταθμό, ήταν τα συναισθήματα  που πλημμύριζαν το χώρο και τις καρδιές μας, ήταν ο ήχος από τα ψιλά που χτυπούσαν σαν καρφιά στο τενεκεδάκι ανάμεσα στα πόδια του, ήταν το κοινό που τον περιστοίχιζε απαλύνοντας το σκοτάδι του! Ήταν όλα αυτά μαζί, που μέχρι σήμερα η εικόνα του παραμένει βαθιά χαραγμένη κάθε φορά που ένας πλανόδιος μουσικός με τις νότες του γεμίζει διαφορετικά την καθημερινότητά μου.
Από τότε τα πράγματα έχουν αλλάξει, ευτυχώς. Οι πλανόδιοι μουσικοί δεν είναι πλέον οι απόκληροι της ζωής, δεν είναι οι άνθρωποι που έχουν μόνο απομεινάρι τη μουσική για να παλέψουν με την αναπηρία τους. Είναι συνήθως νέοι άνθρωποι, που έχουν επιλέξει το δρόμο ως χώρο έκφρασης των καλλιτεχνικών ανησυχιών τους, δίχως αυτό να αποκλείει και το μεροκάματο. Είναι νέοι άνθρωποι, που έχουν αποφασίσει να μη συνεργαστούν και να μη συναινέσουν με τη λεγόμενη μουσική βιομηχανία, τώρα που οι τέχνες έχουν ενταχθεί σε μεγάλο βαθμό στα βιομηχανικά παράγωγα, στο κυνήγι του μέγιστου κέρδους. Είναι νέοι άνθρωποι, που επιχειρούν μέσω της μελωδίας να ανακόψουν την ταχύρρυθμη πορεία μας προς τα επαγγελματικά εμφράγματα που παραμονεύουν σε κάθε μας βήμα
Γι' αυτό, φίλοι μου, κάθε φορά που συναντάτε έναν πλανόδιο μουσικό, συνεισφέρετε με τον οβολό σας στην παρουσία του στο δρόμο σας και την επόμενη μέρα, δείχνοντας του την ευγνωμοσύνη σας για ό,τι, ίσως και εν αγνοία σας, προσφέρει!

Δεν υπάρχουν σχόλια: