Η μέσα θάλασσα
Η θάλασσα η μέσα μας ποτέ δεν γαληνεύει
και η γοργόνα ακοίμητη σιμά παραμονεύει
μέρα και νύχτα δέρνεται θολή κι
ανταριασμένη
που την αλήθεια κάποτε να μάθει
περιμένει.
Είναι μια κόκκινη γραμμή στον χάρτη η
πορεία
ίσως του πάθους λύτρωση ή δίκαιη τιμωρία
ποιος δαίμονες απάντησε κι έτρεξε να
γλιτώσει
ποιος άγιος δεν αμάρτησε προτού το
μετανιώσει;
Βγάζει το κύμα στον αφρό του πειρασμού
το μέλι
κι όποιος στη ρότα του το βρει να
δοκιμάσει θέλει
να νιώσει τι του έφταιξε και τι τον βασανίζει
που ό,τι φτιάχνει το πρωί το βράδυ το
γκρεμίζει
Ο νόστος σέρνει το κορμί όπου η καρδιά
ορίζει
και ο καπνός του πατρικού στον νου του
παιχνιδίζει
μα σαν ξυπνά η πεθυμιά να πιάσει
αραξοβόλι
μανίζουνε οι άνεμοι μαζί και οι
διαβόλοι.
Η θάλασσα τα μυστικά που πιο καλά
γνωρίζει
στέλνει σειρήνες ξωτικές και πίσω μας
γυρίζει
στην πλάνη καθρεφτίζεται ολόγυμνη η
αλήθεια
χωρίς φτιασίδια και γλυκά του ύπνου
παραμύθια.
Κι αν το καράβι μιαν αυγή αράξει στην
Ιθάκη
σαν όλα τα πλεούμενα σαπίζει στη στεριά
τη λαμαρίνα της σκουριάς την τρώει το
σαράκι
στερνό ταξίδι ο θάνατος, στερνή παρηγοριά.
©
Δημήτρης Φιλελές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου