Ρέκβιεμ
Ένα τραγούδι για τα Πάθη του Λαού
Άδειες οι μέρες και οι νύχτες
στους κολλημένους λεπτοδείχτες
ώρα μηδέν
σταυρώνουν τους μαντατοφόρους
μάχη χωρίς σημαιοφόρους
εκτός τερέν.
Πολιτικάντηδες προφήτες
όλες οι νίκες μοιάζουν ήττες
στη φυλακή μας
αλισβερίσι και παζάρι
πάλι ασσόδυο στο ζάρι
μες στο κελί μας.
Κι όλο
θυμάμαι τους εργάτες
που πάνω στις
φαρδιές τους πλάτες
τη γη
σηκώνουν
πίσω απ' της
ντροπής τους φράχτες
του κάτω
κόσμου μετανάστες
το φως
ζυμώνουν.
Πέφτει του τέλους η αυλαία
λύση δειλή, λευκή σημαία
παύσατε πυρ
αίμα του ταύρου στην αρένα
τα κόκαλα βαθιά θαμμένα
Εσκί Σεχίρ.
Τα φίδια χύνουν δηλητήριο
κρότος ξερός στο σκοπευτήριο
ζωή εν τάφω
σάπιος καιρός τρυπάει τ' ατσάλι
με κατακόκκινο κοράλλι
τη μνήμη βάφω.
Κι όλο
θυμάμαι τους εργάτες
που πάνω στις
φαρδιές τους πλάτες
τη γη
σηκώνουν
πίσω απ' της
ντροπής τους φράχτες
του κάτω
κόσμου μετανάστες
το φως ζυμώνουν.
Ποίηση : Δημήτρης Φιλελές
Μελοποίηση - Ερμηνεία : Νίκος Βρεττός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου