ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ

21η Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Οι δυο όψεις

Πρώτη ταξιδεύει η αποκρουστική εικόνα

ακολουθεί η πληροφορία από χείλη επίσημα

η απόσταση απελευθερώνει την απαξίωση

η πραγματικότητα ανατρέπει την ισορροπία

ο αόρατος εχθρός είναι παρών

κινείται ελεύθερος στο ζωτικό μας χώρο

εκσφενδονίζεται από την εκπνοή του συνεπιβάτη

αποτυπώνεται στη χειραψία του επιστήθιου φίλου

διαχέεται με την άφθονη σιελόρροια της ηδυπάθειας

η ευδαιμονία κατακερματίζεται αιφνιδιαστικά

η υπεροψία του πολιτισμού ανασκάπτεται εκ βάθρων

το νεφέλωμα του επερχόμενου ολέθρου σπέρνει πανικό

οι νοσηροί εγκέφαλοι αλαλάζουν με ενθουσιασμό

το ζωώδες ένστικτο της αυτοσυντήρησης γιγαντώνεται

οι καρναβαλιστές των πολύχρωμων λεωφόρων

εκχωρούν τη θέση τους στους κανιβαλιστές των υπεραγορών

οι κατ' επάγγελμα επαναστάτες συνωμοτούν πλέον κατά μόνας

τα σώματα ασφαλείας επιδίδονται στην καταδίωξη

των ανεύθυνων παραβατικών συναθροίσεων

η εξ αποστάσεως επικοινωνία επιφέρει την εξ αποστάσεως εργασία

τα ικριώματα της εξ αποστάσεως ανεργίας

καραδοκούν σε δαιδαλώδεις υπόγειες διαδρομές οπτικών ινών

τα βραδινά μπαλκόνια φωταγωγούνται με φοβικές εκλάμψεις

τραγούδια εμψύχωσης και χειροκροτήματα ικεσίας

υμνούν το μοναχικό αγώνα της επιστήμης στις επάλξεις

υπό την απειλή των νεόκοπων ιεροεξεταστών

την ώρα που τα χρηματιστήρια κολυμπούν στο αίμα των κόκκινων δεικτών         

και οι κερδοσκόποι τρίβουν ηδονικά τα σηπτικά χέρια τους.

Στον παράλληλο κόσμο του αιματηρού πολέμου

το σπίτι είναι το πιο ευάλωτο καταφύγιο

γίνεται εύκολος στόχος των αμείλικτων βομβιστών

οι παράπλευρες απώλειες γίνονται κηλίδες κόκκινης σκόνης

τα ερείπια καταπλακώνουν τα οράματα του μέλλοντος

η οσμή του μετέωρου θανάτου σαβανώνει τις έρημες πόλεις

τα καραβάνια των προσφύγων παίρνουν το δρόμο του ξεριζωμού

οι ανοιχτές πληγές τους προσελκύουν τα όρνια

που περιμένουν καρτερικά τα ψοφίμια να υποκύψουν στη διαδρομή

μόνα και αβοήθητα από κείνους που πριν λίγο τους έσφιγγαν το χέρι

οι επιζώντες εμπιστεύονται τη σωτηρία τους στους δουλέμπορους

οι πνιχτές ανάσες τους στοιβάζονται σε κολαστήρια

μέχρι να γίνουν ευπώλητο εποχικό εμπορεύσιμο είδος

και κάπου εκεί κοντά

σε απόσταση τριών κλικ του μετρήσιμου ανθρώπινου χρόνου

ένα μικρό παιδί κλείνει τα μάτια και δεν ξυπνά ποτέ ξανά

παραδομένο στο αδηφάγο θηρίο της πείνας

θύμα της σταθεροποίησης των τιμών των αγαθών που ποτέ δε γεύτηκε

αμέτοχο εκ γενετής στην κατανομή του πλούτου

τρεις ακόμη ανεπαίσθητες κινήσεις στο δείκτη του ρολογιού

βάζουν τέλος στον τρόμο των ματιών ενός άλλου παιδιού

σημαίνουν το τέλος της σύντομης παρουσίας του

από μια αρρώστια χρόνια ξεχασμένη

γιατί τα πάμφθηνα εμβόλια κοστίζουν περισσότερο απ' τη ζωή του

όποιο από σύμπτωση σώζεται από τη μέγγενη του θανάτου

κάνει αμέτρητα ιδρωμένα χιλιόμετρα για ένα κουβά λασπωμένο νερό

κερδίζει κάθε στιγμή τη μάχη της ζωής με ένα πιάτο χυλό

βιώνει την απόλυτη ευτυχία με ένα τετράδιο και ένα μολύβι

αναζητά το φως και την ασφάλεια σ’ ένα υπαίθριο σχολείο.

Είμαστε οι δύο όψεις στο ίδιο ευτελές νόμισμα

η μια ποτέ δεν θα αντικρίσει την άλλη κατάματα

μας χωρίζει η ευρηματική κοινωνική απόσταση

η συνύπαρξή μας είναι ευκαιριακή ψευδεπίγραφη

ανήκουμε σε αντίπαλα στρατόπεδα με οριζόντια σύνορα

τοίχος ανάμεσά μας αδιαπέραστος, ταφόπετρα βαριά

πάνω της βαδίζει καμαρωτή και απόκοσμη η αναιδής στατιστική

μετατρέπει ατάραχη την αξία του ανθρώπου σε αριθμητικό στοιχείο

για να γνωρίζουμε το επόμενο πρωί τις τάσεις της παγκόσμιας αγοράς.

© Δημήτρης Φιλελές