ΑΚΟΥΣΤΕ...
τον θαλασσινό ποιητικό λόγο
του Νίκου Καββαδία
τη μοναχική ώρα της προσευχής
καταμεσής στο πέλαγος...
ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ
Οι Γιαπωνέζοι ναυτικοί, προτού να κοιμηθούν,
Βρίσκουν στην πλώρη μια γωνιά που δεν πηγαίνουν άλλοι
Κι ώρα πολλή προσεύχονται βουβοί, γονατιστοί
Μπρος σ’ ένα Βούδα κίτρινο που σκύβει το κεφάλι.
Κάτι μακριά ως τα πόδια τους φορώντας νυχτικά,
Μασώντας οι ωχροκίτρινοι μικροί Κινέζοι ρύζι,
Προφέρουνε με την ψιλή φωνή τους προσευχές
Κοιτάζοντας μια χάλκινη παγόδα που καπνίζει.
Οι Κούληδες με
τη βαριά βλακώδη τους μορφή
Βαστάν σκυφτοί τα γόνατα κοιτώντας πάντα κάτου,
Κι οι Αράπηδες σιγοκουνάν το σώμα ρυθμικά,
Κατάρες μουρμουρίζοντας ενάντια του θανάτου.
Οι Ευρωπαίοι τα
χέρια τους κρατώντας ανοιχτά,
Εκστατικά προσεύχονται γιομάτοι από ικεσία
Και ψάλλουνε καθολικές ωδές μουρμουριστά,
Που εμάθαν όταν πήγαιναν μικροί στην εκκλησία.
Και οι Έλληνες,
με τη μορφή τη βασανιστική,
Από συνήθεια κάνουνε, πριν πέσουν, το σταυρό τους
Κι αρχίζοντας με σιγανή φωνή «Πάτερ ημών…»
Το μακρουλό σταυρώνουνε λερό προσκέφαλό τους.
Νίκος
Καββαδίας
Ποιητική συλλογή «Μαραμπού», εκδ. Κέδρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου