Νικηφόρος
Βρεττάκος «Κάτω από σκιές και φώτα»
Τον
καιρό που γεννήθηκα -
κείνα
τα χρόνια, μου ‘χε ο Θεός
φυλάξει
τα δέντρα. Ήταν αστέρια στον ουρανό...
Μπροστά
μου ὁ Ταΰγετος στεκόταν ανέπαφος...
Ήταν
ὁ κόσμος τούτος τόσο όμορφος, που μπέρδευε εύκολα
κανείς
τα φαινόμενα...
Τον
καιρό που γεννήθηκα - κείνα τα χρόνια,
δεν
πλανιότανε ούτε υποψία κακής φωτιάς στον ορίζοντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου