ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ - ΚΑΡΠΟΣ ΕΛΑΙΟΥ

Ανδρέας Εμπειρίκος «Καρπός ελαίου»

Επάνω από τη δοσοληψία των μιασματικών υδάτων μιας νόσου που κατεδικάσθη οριστικώς

Η άχνα της υγείας μεσουρανεί και μέλπει

Η πίστις της περιπετείας δε χαλαρώθηκε.

Τα μάτια της είναι πράσινα και κατοπτρίζονται μες στα νερά της νεότητος

Ένας νέος συναντά μια νέα και τη φιλεί

Από τα χείλη της αναπηδούν οι λέξεις μεθυσμένες

Όλη η ζωή τους μοιάζει με λιβάδι

Επαύλεις εδώ κι εκεί κοσμούν την πρασιά του

Νεότης νεότης τι ωραία που είναι τα μαλλιά σου

Τα χαϊμαλιά σου τα στολίζουν άνθη μυγδαλιάς που ανθεί σε χώρα πεδινή

Οι θρίαμβοι των καισάρων περνούν καμιά φορά απ’ αυτή τη χώρα και παρασύρουν τα νερά των κήπων

Οι γυναίκες των κηπουρών γυμνώνουν τα στήθη τους και τους παρακαλούν

Μια σειρά μαργαριταριών στάζει σε μια χοάνη

Κάθε μαργαριτάρι είναι μια σταγών και κάθε σταγών είναι ένας δράκος

Το κάστρο του κατέρρευσε και τώρα παίζουν τα παιδάκια μες στους ίσκιους

Τα θρύψαλα του καθρέφτη της πυργοδέσποινας είναι κι αυτά πετράδια

Που ρίχνουν στον πετροπόλεμο τα παλικάρια.

[Ενδοχώρα, 1945]