ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ

Παραμονές της μεγάλης γιορτής

 

Στη μέση της αστραφτερής  πλατείας

κάτω απ' τα φανταχτερά λαμπιόνια

παράταιρος προβάλλει ο παρίας

του κόσμου ζητιανεύει τη συμπόνια.

 

Τον προσπερνούν οι βιαστικοί διαβάτες

το χέρι κι αν απλώνει άδειο μένει

αδιάφορα γυρίζουνε τις πλάτες

το γιορτινό τραπέζι τους προσμένει.

 

Αγάπη πως να δώσεις στον πλησίον

απ' της καρδιάς τη στερεμένη βρύση

παχύδερμο τσουβάλι το σαρκίο

της ανθρωπιάς τη φλόγα έχει σβήσει.

 

Η πόλη τα ματόκλαδα κλειδώνει

βυθίζεται αργά στο σιωπητήριο

σε μια γωνιά ένα κορμί ζουργώνει

- πλατεία˙ μέγα λαϊκό υπνωτήριο.

 

Θεριεύει της βιτρίνας το καπλάνι

το θύμα μες στα νύχια του σπαράζει

χιόνι πυκνό ολόλευκο φουστάνι

της νύχτας τις απώλειες σκεπάζει.

 

Ποιος με μαχαίρι κόβει να μοιράσει

στους ώμους να σηκώσει την ευθύνη

της γης τους πεινασμένους να χορτάσει

ισότητα, ψωμί, δικαιοσύνη.

 

© Δημήτρης Φιλελές