Γιάννης Ρίτσος - Αποχαιρετισμός (απόσπασμα)

 #διαβάζω_για_σένα

Αποχαιρετισμός (απόσπασμα)

Λάβετε, φάγετε τούτο εστί το σώμα και το αίμα μου

- το σώμα και το αίμα του Γρηγόρη Αυξεντίου,

ενός φτωχόπαιδου, 29 χρονώ, απ’ το χωριό Λύση, οδηγού ταξί το επάγγελμα

πούμαθε στη Μεγάλη Σχολή του Αγώνα τόσα μόνο γράμματα

όσα να φτιάχνουν τη λέξη  ε λ ε υ θ ε ρ ί α

και που σήμερα, 2 του Μάρτη 1957, κάηκε ζωντανός στη σπηλιά της Μονής Μαχαιρά

και που σήμερα, 2 του Μάρτη, μέρα Σάββατο, -μην το ξεχάσετε, σύντροφοι-

στις 2 η ώρα ακριβώς μετά τα μεσάνυχτα, και 3 πρώτα λεπτά,

γεννήθηκε ο μικρός Γρηγόρης ανάμεσα στα ματωμένα γόνατα της πλάσης.

 

Δέκα ώρες είναι πάρα πολλές για όλα

Όταν έχεις ένα ντουφέκι, κάμποσες σφαίρες και το δίκιο με το μέρος σου.

 

Άντε, γριά μάνα, μην αρχίσεις τώρα τις κλάψες. - Όχι -

Έτσι σε θέλω. Ρωμιά. Σου παίρνω, λες, τη ζωή σου; Σου αφήνω την περφάνεια σου.

Δε θα σε ιδεί ο εχτρός καμπουριασμένη. Το ξέρω. Θα πεις :

«Είμαι πέρφανη για το γιο μου, - κάλλιο μια φούχτα τιμημένη στάχτη

παρά γονατισμένος ο λεβέντης μου. Έτσι. Γεια σου, μάνα.

 

Ο πατέρας

Θα με γνωρίσει στο νεκροτομείο απ’ τις χοντρές ελληνικές κοκάλες μου,

όμοιες με τις δικές του.

Γιάννης Ρίτσος, 1957