Πληρότητα
Έφυγε, λέτε, πλήρης
ημερών... Και ποιοι είστε εσείς που ορίζετε την πληρότητα; Ξέρετε μήπως πόσες
φορές γέλασε; Πόσες φορές έκλαψε; Πόσες φορές άνοιξε πανιά στο πέλαγος των
ονείρων του; Πόσες φορές κονταροχτυπήθηκε με τους δαίμονές του; Πόσες φορές
έπεσε και στάθηκε ξανά στα πόδια του; Γιατί αν πιστεύετε πως η πληρότητα
ορίζεται από το χρόνο, ζείτε σε πλάνη οικτρή. Η ζωή δεν ορίζεται από την
ποσότητα αλλά από την ποιότητα. Η ζωή που μάχεται να διευρύνει το χώρο και όχι
να επιμηκύνει το χρόνο. Η ζωή που αγωνίζεται να φέρει τα πράγματα στα μέτρα της
και όχι να περιοριστεί στα στενά όριά τους.
Ο στόχος της μακροημέρευσης
είναι ένα δόκανο που στήνεται πριν καν έρθουμε στον κόσμο και ταλαντώνεται πάνω
από τα κεφάλια μας σαν δαμόκλειος σπάθη δείχνοντας με το δάχτυλο αδιάκοπα το
φόβο του θανάτου, λες και πρόκειται κάποιος από μας να ξεφύγει από την κοινή
ανθρώπινη μοίρα. Είναι μια καταπακτή ορθάνοιχτη, που απειλεί κάθε στιγμή να
καταβροχθίσει όσους δεν μεριμνούν αποκλειστικά σχεδόν για τη σωματική υγεία, τολμούν
να αμφισβητήσουν το θέσφατο και να αναζητήσουν την πνευματική τροφή. Όταν
μάλιστα η αναζήτηση αυτή επεκτείνεται σε όσα η κοινή κοινωνική λογική έχει θέση
στο περιθώριο, τότε οι αιρετικοί κινδυνεύουν να γίνουν αποδιοπομπαίοι τράγοι.
Το πρότυπο του σφριγηλού
μυώδους σώματος προβάλλεται ως αποτέλεσμα στέρησης και όχι εγκράτειας, που
απαιτεί πνευματική διεργασία. Τα ανθρώπινα πάθη εξοβελίζονται ως θανάσιμα
αμάρτημα που υποκρύπτουν μεταφυσικές αγωνίες, επειδή δεν βολεύει να λογίζονται
ως κομμάτια της ανθρώπινης φύσης αναπόσπαστα, που μπορούν να γίνουν ελατήρια
για την ανάπτυξη της διακριτικής ικανότητας. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε κάποιος
να μορφώσει άποψη για κάτι που εντελώς αγνοεί; Ο μανδύας της μακροβιότητας
προτρέπει στην αποφυγή του πειραματισμού για τη διατήρηση της υγείας, όσο αυτό
μπορεί να είναι βέβαιο σε ένα ασταθές περιβάλλον, με αντάλλαγμα την αδράνεια
της σκέψης και της κρίσης. Προσφέρει, δηλαδή, το φαγητό χωρίς αλατοπίπερο,
άνοστο και ενδεχομένως ανούσιο, αλλά σε συσκευασία με περιτύλιγμα πολυτελείας.
Ευτυχώς που ο πλαδαρός σωματικά Σωκράτης δεν ζει στην εποχή μας, γιατί στην περίπτωση αυτή για δεύτερη φορά θα προτιμούσε να πιει το κώνειο.
© Δημήτρης Φιλελές
Πηγή : Πληρότητα - Δημοσίευση στο e-musa,gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου