ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΛΙΚΑΡΙΟΥ

Pieta (λεπτομέρεια) έργο του Μιχαήλ Άγγελου

ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΛΙΚΑΡΙΟΥ

Μνήμη Κωστή Παλαμά

Βουνά μου χαμηλώσετε, ποτάμια μου σωπάστε

αηδόνια μου γλυκόλαλα βαριά αναστενάξτε

γοργά βαρούν τα πέταλα του μαύρου καβαλάρη

που ‘ρχεται το λεβεντονιό μαζί του για να πάρει

νεράιδες φέρτε γιατρικό και ξωτικά βοτάνι

το στάχυ μη στα δυο κοπεί στου χάρου το δρεπάνι

γύφτο μου, χτύπα το σφυρί με δύναμη στ' αμόνι

ν' ατσαλοδέσει η ψυχή στον κόσμο που ‘ναι μόνη

παράθυρα σφαλίσετε, πόρτες αμπαρωθείτε

και σεις μανάδες με παιδιά να διπλοκλειδωθείτε

μη γελαστεί ο χάροντας και αλλαξοδρομίσει

με το δισάκι αδειανό στη νύχτα να σκορπίσει

τα μαύρα του κατάστιχα μετρά και λογαριάζει

ένας του λείπει, είν' εδώ, η ώρα πλησιάζει

σκυφτός διαβαίνει και βουβός, το χέρι του απλώνει

το παλληκάρι πολεμά στο νεκρικό σεντόνι

η μάνα στέκει στη γωνιά, τη νιότη του σπαράζει

ο ουρανός θρηνολογεί απόψε κι ανταριάζει

ποιος ένα λόγο να της πει, να την παρηγορήσει

που βλέπει να σωριάζεται στη γης το κυπαρίσσι

να ‘χα τ' αθάνατο νερό σε κρυσταλλένια βρύση

το χείλι του να δρόσιζα προτού να ξεψυχήσει

γυναίκες φτιάξτε βάλσαμο με ξίδι και με λάδι

να λάμπει το κορμάκι του στου Άδη το σκοτάδι

τα στήθια μη χτυπήσετε, μη μαυροφορεθείτε

μόν'  άσπρα να φορέσετε, τραγούδια να του πείτε

να 'χει στο δρόμο συνοδειά στα μαρμαρένια αλώνια

ως να λαλήσουν τα πουλιά στης άνοιξης τα κλώνια.

© Δημήτρης Φιλελές