ΔΟΞΑ ΣΟΙ,
ΚΥΡΙΕ
Το γιορτινό μας το τραπέζι
η θεία χάρη το φροντίζει
μα ένα παιδί αντί να παίζει
δουλεύει για μια χούφτα ρύζι.
Στους δρόμους φώτα και στολίδια
λάμψη στη νύχτα μας χαρίζουν
μα της βιτρίνας τα παιχνίδια
δυο μάτια βλέπουν και δακρύζουν.
Μικρό καράβι η χαρά μας
που έχει άγκυρα σηκώσει
μα έξω απ' τα παράθυρά μας
τα όνειρα έχουν σκοτώσει.
Η περιέργεια μας καίει
πώς θα μοιράσουμε τα δώρα
μα μια ψυχή χωρίς να φταίει
γυμνή ξυλιάζει μες στη μπόρα.
Δόξα σοι,
Κύριε, και πάλι
που
φρόντισες το φτωχικό μας
μα του
σπιτιού μας το τσουκάλι
δε φτάνει
για τον διπλανό μας.
Δόξα σοι,
Κύριε, ποιος ξέρει
του χρόνου
αν ξαναβρεθούμε
πριν μας
φωτίσει κάποιο αστέρι
και την
ψευτιά μας σιχαθούμε.
© Δημήτρης Φιλελές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου