ΜΑΝΑ

Pieta (λεπτομέρεια) έργο του Μιχαήλ Άγγελου

ΜΑΝΑ

Στα πόδια σου απόθεσαν τα δάφνινα στεφάνια

και δάκρυσαν από χαρά και από περηφάνια

μπροστά στο γέρικο κορμί έσκυψαν το κεφάλι

που σαν δεντρί στην καταχνιά αλύγιστο προβάλλει

της λευτεριάς για ν' ακουστεί χαρμόσυνη καμπάνα

στα δυο κομμένη με σπαθιά, χαροκαμένη μάνα

έδεσες κόμπο την καρδιά στο μαύρο σου μαντίλι

και μάτωσες και δάγκωσες τα δυο στεγνά σου χείλη

πώς να τη δώσεις την ευχή, πώς να την ξεστομίσεις

παιδί μου, θέλω νικητής μια μέρα να γυρίσεις

με αίμα θέλω του εχθρού τη δόλια γης να βάψεις

μιας άλλης μάνας την καρδιά σαν κεραυνός να κάψεις

πώς να ευλογήσει το χαμό της ανθισμένης νιότης

που κάποια μάνα αλλού θρηνεί το σκοτωμένο γιο της

πώς να φωτίσει η γιορτή τις κόρες των ματιών της

που αλάλητο στέκει πουλί ο άγνωστος στρατιώτης

βαρύς στους ώμους ο σταυρός στου Γολγοθά το δρόμο

τα επινίκια βουβά, με φόβο και με τρόμο

μια χούφτα χώμα όλο το βιος από το σκοπευτήριο

κι ένα καντήλι ακοίμητο που καίει στο κοιμητήριο

απ' του πολέμου τον αχό, της μάχης την αντάρα

τα δόντια τρίζουν και ξερνούν την πιο βαριά κατάρα

ανάθεμα τους αίτιους που τους ανθούς θερίζουν

φίδια των σκύλων την ψυχή να τηνε ροκανίζουν

στάχτη να ιδούν το έχει τους, τους πύργους τους συντρίμμια

χαλάλι το κουφάρι τους στα όρνια και στ' αγρίμια

κι όσα σηκώσαν λάφυρα στου χαλασμού τη μπόρα

σάβανα νεκροσέντονα για τη στερνή τους ώρα.

© Δημήτρης Φιλελές