Εξορία
Τραβήξαμε το δρόμο της σιωπής
της εκούσιας εξορίας μας
στην άγονη γραμμή
Μακριά απ’ όσους και ό,τι μας πληγώνει
μακριά απ’ όλους εκείνους
που μιλάνε χωρίς να έχουν λόγο
και κραυγάζουν για να τους ακούσουν οι υπήκοοί τους
και να συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις
Εδώ ακούς μόνο τη σιωπή των βράχων
Τον χτύπο της καρδιάς της μάνας γης
Το πονεμένο σφύριγμα τ’ αγέρα
και τον παφλασμό των κυμάτων
Εδώ μιλάμε με τη μοναξιά μας
και με τον βοριά όταν δεν είναι θυμωμένος
κι αναζητά κι εκείνος συντροφιά
Αφήνουμε τα δάκρυά μας να κυλήσουν πάνω στην πέτρα
τον αναστεναγμό μας να τον πάρει
μαζί του ο άνεμος
στα μακρινά ταξίδια του
Εδώ κατακτήσαμε τη γαλήνη
Οι μέρες και οι νύχτες μας κυλάνε ήρεμα
Χωρίς ονειροπολήσεις
αλλά και χωρίς τύψεις και ενοχές
Παραμείναμε αθώοι
όπως το γέλιο των παιδιών τις Κυριακές
μ’ ένα αγιοκέρι στο χέρι
Πάντα μας άρεσε να βλέπουμε τη φλόγα του
να τρεμοσβήνει
αλλά και μια πνοή της καρδιάς μας
να την κρατάει ζωντανή
Εδώ γίναμε αδέλφια με το φεγγάρι,
τα κύματα, τ’ αρμυρίκια και τη βροχή
που μας μουσκεύει και μας νανουρίζει σαν μητέρα
Μάθαμε τη δύναμη
και την αξία της σιωπής
Είδαμε τον ήλιο να βγαίνει και να δύει
άλλοτε χαμογελώντας
κι άλλοτε τυλιγμένος απ’ τα σύννεφα της πίκρας του
Είδαμε τη νύχτα φεγγαρόλουστη κι αφέγγαρη
Είχαμε το χρόνο να μετράμε τ’ αστέρια
όπως τότε που ήμασταν παιδιά
και πλέκαμε κάτω από τη λάμψη τους τα όνειρά μας
να ακούμε τις εξομολογήσεις τους
στα μοναχικά νυχτέρια τους
Τώρα, μας έμειναν μόνο γλυκόπικρες αναπολήσεις
στο ηλιοβασίλεμα
Σιγά-σιγά προετοιμαζόμαστε
και για τη δική μας δύση
που όλο και ζυγώνει
Ιωάννης Παπουτσάκης
Από την ποιητική συλλογή «Από πέτρα και ουρανό»
Εκδόσεις 24 γράμματα, Αθήνα, Ιούνιος 2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου