Βοσπορίτισσα

 

6 και 7 Σεπτεμβρίου 1955. Τα οργανωμένα παρακρατικά τάγματα εφόδου εξαπολύουν συντονισμένη επίθεση κατά των Ρωμιών της Πόλης, υπό το βλέμμα της τουρκικής αστυνομίας που παρακολουθεί τις λεηλασίες και τα έκτροπα ως απαθής θεατής ή και προτρέπει τον όχλο σε καταστροφές.

Τραγικός ο απολογισμός για τον ελληνισμό της Πόλης :

Καταστροφή και πυρπόληση71 εκκλησιών, 26 σχολείων, 5 αθλητικών συλλόγων, 4.500 καταστημάτων και εργοστασίων και 3 εφημερίδων.

Καταστροφές σε νεκροταφεία και σύληση πολλών τάφων, ανάμεσά τους και οι τάφοι Οικουμενικών Πατριαρχών.

Καταστροφή 2.100 σπιτιών.

Επιθέσεις στις οικογένειες Ελλήνων αξιωματικών στη Σμύρνη.

37 νεκροί Έλληνες και 300 βιασμοί γυναικών.

Στην Αθήνα, η κυβέρνηση Παπάγου κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και υποκύπτει στις πιέσεις των Αμερικανών για «διαλακτικότητα»…

 

Βοσπορίτισσα

 

Κυρά μου Βοσπορίτισσα θλιμμένη

αρχόντισσα τρανή και ξακουστή

κι αν στο παζάρι σέρνεσαι δεμένη

η δόξα σου ποτέ δε θα σβηστεί.

 

Τι αν δεν φορείς στα χέρια δαχτυλίδια

κι απόμεινες στον κόσμο ορφανή

μες απ’ τη στάχτη και τ’ αποκαΐδια

τις πύλες, δες, ανοίγουν οι ουρανοί.

 

Σαν ήλιος λαμπερός η ομορφιά σου

γελάς και γαληνεύουν τα νερά

φωλιά στη χαλασιά η αγκαλιά σου

για τα πουλιά που κόψαν τα φτερά.

 

Στο παραθύρι πρόβαλε σαν πρώτα

γλυκόλαλο τραγούδι ν’ ακουστεί

στη σκάλα με των αστεριών τα φώτα

του ονείρου η λαχτάρα να πιαστεί.

 

Σ’ ένα τραπέζι γιορτινό μια μέρα

σαν σύναξη σε δείπνο μυστικό

οι κόρες θ’ ανταμώσουν τη μητέρα

αλύγιστες σε χέρι φονικό.

 

© Δημήτρης Φιλελές

(Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή «Ομηρία - 1922 μ.Χ.»)