Ένα μικρό μικρό καράβι
σηκώνει άγκυρα, πανιά
σκίζει το κύμα και γλιστρά
σαν τρυφερό της μάνας χάδι.
Χρόνια και χρόνια ταξιδεύει
για λίγο δένει στη στεριά
στην πρώτη την καλοκαιριά
πάλι στο πέλαγο αλαργεύει.
Στ' άρμενο πάνω ανεμίζει
το γαλανόλευκο πανί
μια σπίθα πάντα ζωντανή
τους πειρατές να φοβερίζει.
Δελφίνια τρέχουν συντροφιά του
θαλασσοφύλακες πιστοί
κι ο ήλιος το 'χει ορκιστεί
νύχτα να μη βρεθεί μπροστά του.
Ελλάδα,
χώρα ευλογημένη
απ'
την Κυρά των Αμπελιών
Ελλάδα,
πέτρα ριζωμένη
κάτω
απ' τον ήλιο των νησιών.
Ελλάδα,
χώρα πουλημένη
στα
σκλαβοπάζαρα της γης
Ελλάδα,
μάνα αναστημένη
από
τη στάχτη ξαναζείς.
© Δημήτρης Φιλελές,
2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου