Μερικές φορές, μέσα στο κατακαλόκαιρο, η θάλασσα αρνείται μας κάνει το χατίρι. Το βοριαδάκι φυσάει λίγο πιο έντονα κι αυτό είναι αρκετό για να υψωθούν κύματα που αποτρέπουν την είσοδο στα αφρισμένα πρασινογάλανα νερά. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, η παραλία εξακολουθεί να είναι προκλητική. Αρκεί ένα ποτήρι καφές και ένα ενδιαφέρον βιβλίο για να περάσει κανείς μπόλικες ώρες διαβάζοντας έχοντας την πιο απολαυστική συντροφιά, τον παφλασμό του κύματος.
Εξυπακούεται ότι η φωτογραφική μηχανή, απαραίτητο αξεσουάρ σε κάθε έξοδο, είναι πάντα έτοιμη για να απαθανατίσει οποιοδήποτε απρόοπτο συμβάν. Και να που ανάμεσα σε μένα και τα αλλεπάλληλα κύματα που σκάνε ορμητικά στο ακρογιάλι παρεμβάλλεται η Ιόλη. Ένα πλάσμα πρόσχαρο, αεικίνητο, ολοζώντανο, που θέλει να χαρεί το νερό - όπως άλλωστε κάθε υγιές παιδί. Ντυμένη με μια λευκή μπλούζα πολύ μεγαλύτερη από το φυσικό της μέγεθος, αλλά αυτό καθόλου δεν την ενοχλεί. Μάλλον την ευχαριστεί ακόμη πιο πολύ. Παίζει με το κύμα, το χαιρετάει, το νιώθει γλυκά πάνω της, βουλιάζει ανάλαφρα στην αμμουδιά, αφήνεται αμέριμνα στην αγκαλιά του. Είναι χάρμα οφθαλμών!
Τέτοια ευκαιρία δεν γίνεται να πάει χαμένη. Οπλίζουμε και πάμε. Χωρίς να γίνω αντιληπτός, εκμεταλλεύομαι όσο πιο πολύ μπορώ την πλαστικότητα των κινήσεών της; την αθωότητα της ύπαρξής της, την αγάπη της για το υγρό στοιχείο.
Ευχαριστώ πολύ τους γονείς της που μου επέτρεψαν τη φωτογράφιση. Θα ήταν κρίμα να χαθούν αυτές οι μοναδικές στιγμές.Τους ευχαριστώ ακόμη για τον υγιή τρόπο με τον οποίο την ανατρέφουν, να αγαπά δηλαδή τη φύση και να δίνεται ξένοιαστα στην αγκαλιά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου