Περίπατος
στην Ερμού. Όχι για ψώνια - προς Θεού, όχι άλλα ψώνια, γενικώς... Περίπατος
απολαυστικός, αναζωογονητικός, κάτω από την ευεργετική δράση του ανοιξιάτικου
ήλιου. Αναζήτηση φωτογραφική για το κλικ της στιγμής, για μια γκριμάτσα, για
μια ελκυστική ανθρώπινη φιγούρα.
Ήχος
μουσικής έρχεται από κάπου κοντά. Αλλαγή πορείας. Εδώ είμαστε˙ στο πλακόστρωτο της Καπνικαρέας.
Ένα cd, ένα ηχείο, ένα νεαρό ζευγάρι που
λικνίζεται ανάλαφρα στο ρυθμό του αργεντίνικου τάνγκο. Δυο σώματα σφιχταγκαλιασμένα
που πάλλονται, χάνονται το ένα μέσα στ' άλλο, γλιστρούν αέρινα καταμεσής του
δρόμου, προσφέρουν απλόχερα αισιοδοξία στους περαστικούς. Πρώτος χορός, ύστερα
κι άλλος κι άλλος. Χειροκροτήματα αβίαστα στο ενδιάμεσο. Το πλήθος ακίνητο,
αμίλητο, εντυπωσιασμένο.
Το καπέλο
του καβαλιέρου, αξεσουάρ απαραίτητο, κάνει βόλτα ανάμεσα στους θεατές. Δεν
είναι επαιτεία, είναι η συνεισφορά μας για να υπάρχουν ανάμεσά μας οι
καλλιτέχνες του δρόμου, για να επιβιώσει η Τέχνη που δίνει νόημα στην πεζή
καθημερινότητα.
Μικρή στάση
για καφέ. Ας δούμε ένα ένα τα καρέ - το καλό της ψηφιακής τεχνολογίας. Α,
μάλιστα˙ αυτό είναι
πολύ ζωντανό! Θα το μοιραστώ με τους φίλους μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου