ΣΑΝ ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΥΡΜΑ

Αθηναϊκή γειτονιά της δεκαετίας του '60...
Μονοκατοικίες με αυλές. Μυρωδιές από γεράνια και γαρδένιες. Προσοχή στ' αγκάθια απ' τις τριανταφυλλιές. Καλημέρα, γείτονα! Του Θεού, παιδί μου, η καλημέρα!
Πρωινό ξύπνημα, πλύσιμο δοντιών, δυνάμωμα με φρέσκο γάλα και ψωμί με βούτυρο.
Δρόμος στενός, όλο χώμα και πέτρες, δύσβατος για τα λιγοστά αυτοκίνητα, μερικά απ' αυτά τρίτροχα. Φωνές παιδικές, χαρούμενες, φασαρία, γόνατα μονίμως γδαρμένα απ' το ποδόσφαιρο. Ένα ποδήλατο για όλους εναλλάξ, η πλήρης έννοια της κοινοκτημοσύνης με τις σχετικές αψιμαχίες για την προτεραιότητα στη βόλτα, πρώτες φιλικές προτιμήσεις. Η φωνή της μητέρας συχνά "διακόπτης" στο πιο κρίσιμο σημείο του παιχνιδιού, άλλοτε για ψωμί ζεστό και μυρωδάτο απ' το φούρνο της γειτονιάς, άλλοτε για μια έλλειψη της στιγμής απ' το μπακάλη ή το μανάβη. Κι η μυρωδιά του φαγητού μεθυστική, γαργαλιστική, προκλητική. Μεζεδάκι οπωσδήποτε,
πρώτα για την εγκυμονούσα γειτόνισσα, μετά για την παλιοπαρέα και ειδικότερα για τ' αγόρια. Γιατί, πάντα στο φαγητό περίσσευμα, πρώτα για τη χορτασιά στο μάτι και μετά στο στομάχι!
Πλύσιμο τοπικό, μούτρα χέρια πόδια, το σταυρό μας, γεύμα με μαχαίρι, πιρούνι, μικρές μπουκιές και κλειστό το στόμα ή κουτάλι για τη σούπα χωρίς ρουφηξιές!
Μεσημεριανή κατάκλιση. Ώρες κοινής ησυχίας. Συνδυασμός ξεκούρασης και μαθήματος σεβασμού στους γείτονες.
Απογευματινός περίπατος στην παιδική χαρά. Κούνιες, μύλος, τραμπάλα, πάντα με επίβλεψη από το άγρυπνο μάτι του φύλακα για κάθε ενδεχόμενο. Επιστροφή, μπάνιο και ρούχα καθαρά, μοσχοβολιστά κι ολόλευκα με άρωμα λεβάντας!
Νύχτες ραδιοφώνου, νύχτες θεατρικές με όλες τις αισθήσεις σε πλήρη ένταση, καμιά απώλεια του χρώματος της φωνής, του τριξίματος μιας πόρτας στο βάθος, του ήχου απ' τα πέταλα των αλόγων στο πλακόστρωτο... Γλυκιά προσμονή μέχρι το επόμενο επεισόδιο, την άλλη βδομάδα πια...
Ύπνος ελαφρύς γεμάτος όνειρα, πολλά όνειρα...
Αθήνα του εικοστού πρώτου αιώνα : Σαν το πουλί πάνω στο σύρμα...