Ο πηλός των λέξεων
Η γλώσσα πλάθει με τέχνη τον πηλό των
λέξεων
τον κρεμάει πάνω στα χείλη για να
στεγνώσει η εύπλαστη μάζα
κι όταν νιώσει πως η στιγμή είναι
κατάλληλη με μια εκπνοή
σπρώχνει τις λέξεις να ταξιδέψουν
χωρίς επιστροφή
άλλες είναι αδύναμες και ποτέ δε
φτάνουν στον προορισμό τους
πέφτουν τσακισμένες στο έδαφος και
χάνονται κάτω από τα βήματα των περαστικών
άλλες είναι τόσο δυνατές που
καρφώνονται πάνω στο στόχο και ανοίγουν πληγές
κι άλλες -λίγες αυτές- έχουν το
χάρισμα των πουλιών
αδιάκοπα να φτερουγίζουν και με
κελάηδισμα γλυκό
να κάθονται πάνω στο συρματόπλεγμα
προσμένοντας απόκριση
είναι του τεχνίτη η ευθύνη βαριά με
μαστοριά περισσή τα έργα του να στήνει
και σε μαθητάδες άξιους την τέχνη του
να εμπιστεύεται
αν θέλει οι καρποί των κόπων του μια
μέρα να ανθίσουν
και από στόμα σε στόμα ν' αφήνουν τον
απόηχο της γεύσης τους.
© Δημήτρης Φιλελές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου