Αντίσταση

 

Αντίσταση

 

Καλπάζουν καβαλάρηδες στο γκρίζο ουρανό

σαν θάλασσα κυματιστή του αλόγου τους η χαίτη

για πόλεμο που ξέσπασ' ένα μαύρο πρωινό

αρματωμένοι ξεκινούν μες στης φωτιάς τη μέθη.

 

Μαντήλι μαύρο στα μαλλιά, ασημί στο σπαθί

στον άνεμο αδάμαστοι κρατούν τα χαλινάρια

στο δρόμο τους αλίμονο σ' αυτόν που θα σταθεί

τραντάζουν το στερέωμα της μάχης τα λιοντάρια.

 

Στο μετερίζι άγρυπνοι της λευτεριάς αϊτοί

στο χέρι αστράφτει σίδερο απ' της καρδιάς τ' ατσάλι

στις γειτονιές με το χωνί φωνή αδούλωτη

κι ας ξέρουν πως είν' άνιση με το θεριό η πάλη.

 

Ζωή και θάνατος εδώ αντάμα περπατούν

μια χούφτα βόλια στην ποδιά για την στερνή την ώρα

να σμίξουν με τα κόκαλα τα ιερά ποθούν

ήλιος να λάμψει την αυγή και να περάσει η μπόρα.

 

Σύνθημα γράφουν με μπογιά στης νύχτας τη σιγή

όσοι τουφέκι δεν βαστούν, σκλαβιά δεν υπομένουν

είναι το κάθε γράμμα του ενός λαού οργή

ως και τα σήμαντρα το λεν που πένθιμα σημαίνουν.

 

Χνάρια στο χώμα κόκκινα της μνήμης οδηγός

στη μάντρα άψυχα κορμιά φορτώνουν τα καμιόνια

κι οι κρεμασμένοι στα κλαριά  βουβός εσπερινός

κι όσοι στη γη σκεπάστηκαν με σάβανο τα χιόνια

 

το δρόμο δείχνουν της αυγής που καρτερούν να 'ρθεί

ν' ανθίσουν πάλι οι πασχαλιές με τα πουλιά στα κλώνια

κι ως θα περνούν περήφανοι της νιότης οι χοροί

παντού ειρήνη ν' απλωθεί στου κόσμου τα μπαλκόνια.

 

© Δημήτρης Φιλελές