Federico Garcia Lorca (1898-1936) |
ΑΚΟΥΣΤΕ...
ένα ποίημα του Νίκου Καββαδία
αφιερωμένο στον μεγάλο Ισπανό ποιητή
Federico Garcia Lorca
που δολοφονήθηκε από φασίστες
στις 19 Αυγούστου 1936
FEDERICO GARCIA
LORCA
Στο Θανάση
Καραβία
Ανέμισες
για μια στιγμή το μπολερό
και
το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος
ήτανε δεν ήτανε θαρρώ
τότε
που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι
Παντιέρες
πάγαιναν του ανέμου συνοδειά
και
ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου
στο
ρογοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι
ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ’αχαμνά του
Του
ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
και
στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
τραβέρσο
ανάποδο, πορεία προς το βοριά
τράβα
μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει
Κάτω
απ’ τον ήλιο αναγαλιάζαν οι ελιές
και
φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια
τις
νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότε
που σ’ έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια
Ατσίγγανε
κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;
φέρτε
το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό
στον
τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι
ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό
Κοπέλες
απ’ το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι
κι
απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε
για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
μέσα
απ’ τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά
Βάρκα
του βάλτου ανάστροφη, φτενή δίχως καρένα
σύνεργα
που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά
σμάρι
κοράκια να πετάν στην έρημην αρένα
και
στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.
ΝΙΚΟΣ
ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου