ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΣ
Πυκνό στο δρόμο πέφτει χιόνι
τα πεζοδρόμια σκεπάζει
στο χειμωνιάτικο αγιάζι
κάποιος συνάνθρωπος παγώνει.
Τα δόντια τρίζουν απ’ το κρύο
τρύπια τα ρούχα κι η καρδιά του
διαγραμμένο τ’ όνομά του
απ’ των ανθρώπων το αρχείο.
Γυμνή στο δρόμο η αλήθεια
αδιάφοροι την προσπερνάμε
το χρήμα μόνο προσκυνάμε
το χέρι απλώνει για βοήθεια.
Ο ύπνος θάνατο μυρίζει
στο περιθώριο του κόσμου
και με δικάζει ο εαυτός μου
που ακόμα άνθρωπο θυμίζει.
Πώς μας σκοτώνει αυτή η πόλη
μάνα που τρώει τα παιδιά της
φαρμάκι στάζει η ομορφιά της
μοιάζει στον κρόταφο πιστόλι.
Πώς μας σκοτώνει κάθε βράδυ
όταν το πέπλο της απλώνει
με νεκρικό μοιάζει σεντόνι
βαθιά μας σέρνει στο σκοτάδι.
© Δημήτρης Φιλελές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου