Ο ΛΥΚΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΟΥΡΟΥΝΙ

Αφιερώνω αυτό το στιχούργημα σε όσους εξακολουθούν να βρίσκονται στην ευκολοδιάβατη πλευρά του λόφου.

Πηγή εικόνας : commons.wikimedia.org

Για το λύκο παραμύθι

θα σας πω απ' την αρχή

που σαν τόνε κόψει η πείνα

τρώει μόνος του ένα αρνί.

Χώνεται μετά στο δάσος

να χωνέψει προσπαθεί

του αρέσει η μοναξιά του

φίλους να 'χει δε μπορεί.

Κι όταν κίνδυνος ζυγώνει

πάλι μόνος τον περνά

τρόπο βρίσκει να γλιτώνει

τη χοντρή λυκοπροβιά.

Πώς ζηλεύει το γουρούνι

που 'χει πάντοτε φαΐ

μόλις το νερό γυρεύει

το 'χει δίπλα για να πιει.

Πώς κυλιέται μες στη λάσπη

τι χαρούμενη ζωή

από το πρωί ως το βράδυ

παίζει δίχως να σκεφτεί.

Ξέγνοιαστο κι ευτυχισμένο

ύπνο κάνει ελαφρύ

δεν το κυνηγάει κανένας

ούτε τρέχει να κρυφτεί.

Λύκε, φίλε μου καλέ μου

πόσο είσαι τυχερός

αν γεννιόσουνα γουρούνι

θα γινόσουν και ψητός.

Όποιος άτυχος στον κόσμο

βρίσκει τζάμπα το φαΐ

μες στο φούρνο καταλήγει

με πατάτες στο ταψί.

Οι παραπάνω στίχοι αποτελούν πνευματική μου ιδιοκτησία. Η αναδημοσίευσή τους επιτρέπεται μόνο για μη κερδοσκοπικούς λόγους και με την αναφορά του συνδέσμου προέλευσής τους.