ΦΥΓΗ

ΦΥΓΗ

Είναι μακρύς ο δρόμος της φυγής

πίσω κλείνουν βαριές οι πόρτες

νιώθεις σαν φυλακισμένος που λευτερώθηκε

μα δεν έχει γωνιά ν’ απαγκιάσει

ούτε φίλους να καλημερίσει

τα σκεβρά παραθυρόφυλλα σφαλίζουν

μ’ ένα τρίξιμο που μοιάζει κλάμα μωρού

εγκαταλειμμένου άσπλαχνα στην κούνια

δε ρίχνεις πίσω τα μάτια

μη τυχόν και λυγίσεις

μη τυχόν και πισωπατήσεις

ο δρόμος σου είναι μόνο μπροστά

η ζωή σου είναι μόνο μπροστά

η απόφασή σου είναι μόνο μπροστά

εκεί που κανείς δε σε γνωρίζει

εκεί που κανέναν δε γνωρίζεις

εκεί που υπάρχει μόνο μέλλον

άγνωστος ανάμεσα στο ανώνυμο πλήθος

αμίλητος καταμεσής στο πολύγλωσσο μελίσσι

ανεπιθύμητος και επιθυμητός σύγκαιρα

ξένος πια στον τόπο σου και στον ξένο τόπο ξένος

μια πέτρα αρκεί ν’ ακουμπήσεις την ψυχή σου

την έσχατη αποσκευή, άλλη δεν έχεις

κι αν δε βρεις μέρος να σταθείς

κι αν δε σου δώσουν τόπο να ξαποστάσεις

θα προχωρήσεις παραπέρα, όλο και πιο πέρα

ξέρεις πως το ταξίδι

έχει ενδιάμεσους σταθμούς, όχι προορισμό

σφίξε τα δόντια, δάγκωσε το λυγμό

στάσου με το κεφάλι ψηλά

μέτρησε αμέτρητες φορές τ’ αστέρια

στο νυχτερινό ουρανό

όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου

θα το νιώσεις, θα γονατίσεις

και θα χαϊδέψεις το νωπό χώμα

θα ζεστάνουν την παλάμη σου

οι διάσπαρτοι λεπτοί κόκκοι του

τα βλέμματα των ανθρώπων

θα διαπεράσουν τη ραχοκοκαλιά σου

σαν ανοιξιάτικος ζέφυρος

είναι μακρύς ο δρόμος, συνάνθρωπε

μέχρι να φτάσεις στη γη της δικαίωσης.

© Δημήτρης Φιλελές