Για τη μάνα, τον φύλακα άγγελό μας!
Έχω της μάνας φυλαχτό στον κόρφο μου κρυμμένο
μέρες ακοίμητο φρουρό στον δρόμο που πηγαίνω.
Έχω της μάνας την ευχή σαν θησαυρό κρυμμένο
ίσκιο μου και δροσοπηγή στις στράτες που διαβαίνω.
Έχω της μάνας την ευχή ανάμνηση και εικόνα
σαν καταφύγιο στη βροχή, σαν ήλιο τον χειμώνα.
Έχω της μάνας τον λυγμό όταν ψηλώνει ο πόνος
στο προσκεφάλι στεναγμό, νύχτα δε μένω μόνος.
Το χέρι της το στοργικό που τα μαλλιά χαϊδεύει
όπως κυλάει το νερό, κάθε πληγή γιατρεύει.
Ξέρει τα πάντα να ξεχνά, να συγχωρεί τα λάθη
με λίγα λόγια και γλυκά, ανθρώπινα τα πάθη.
© Δημήτρης
Φιλελές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου