Όταν έχεις τέτοιους φίλους...

"Όλβιος όστις της ιστορίας έσχε μάθησιν"

Η ιστορία δεν είναι απλή απομνημόνευση ημερομηνιών κάποιων πολιτικών ή στρατιωτικών γεγονότων ούτε συμβολικός εορτασμός επετείων τυπικά προσδιορισμένων από τους εκάστοτε άρχοντες, ώστε να τους προκύψει το μέγιστο όφελος προσδοκώμενης εξουσίας. Αντίθετα, η ιστορία είναι εμπεριστατωμένη μελέτη και κριτική της στάσης ατόμων ή ομάδων σε συγκεκριμένο χρονικό και κοινωνικό πλαίσιο, ώστε να προσδιοριστεί επακριβώς η σημασία των ενεργειών τους τόσο σ' εκείνο το παρόν (παρελθόν για μας) όσο και ο αντίκτυπός τους, η παρακαταθήκη τους για το μέλλον (παρόν για μας).

Με αφορμή την παρούσα πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση στον τόπο μας, σκόπιμο είναι να συνοψίσουμε τα πιο σημαντικά γεγονότα της ιστορικής περιόδου 1941-1945, τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον εμφύλιο σπαραγμό που ακολούθησε (όταν όλη η Ευρώπη επιχειρούσε να επουλώσει τις βαθιές πληγές της ναζιστικής λαίλαπας), ενώ ταυτόχρονα θεμελίωσαν το οικοδόμημα πάνω στο οποίο λειτούργησε η ελληνική πολιτική και οι κοινωνικοί συσχετισμοί επί δεκαετίες μέχρι και σήμερα.

Δυστυχώς, η ιστορική γνώση (αν μπορεί να θεωρηθεί τέτοια) των Ελλήνων εσκεμμένα περιχαρακώθηκε στα ασφυκτικά όρια του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου 1940, ημέρας εορτασμού της κήρυξης του πολέμου από τους Ιταλούς κατά της πατρίδας μας. Πολλές δεκαετίες αργότερα προστέθηκε σ' αυτήν η 25η Νοεμβρίου 1942, ημέρα ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοπόταμου με την συνεργασία των ανταρτών του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, επειδή η συγκυρία απέφερε όφελος σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, ως Ημέρα Εθνικής Αντίστασης. Κι αυτή καταχωνιάστηκε (και πολύ σύντομα λησμονήθηκε με μεγάλο μέρος ευθύνης των δασκάλων) ως παράλληλος εορτασμός στην σχολική (γιατί μόνο;) επέτειο μνήμης της 17ης Νοεμβρίου 1973 για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Η Ελλάδα των εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών στον βωμό της ελευθερίας, η χώρα που προέβαλε αναλογικά την μέγιστη αντίσταση κατά του φασιστικού άξονα καθηλώνοντας δώδεκα γερμανικές μεραρχίες, αγνοεί ουσιαστικά τους πραγματικούς πρωταγωνιστές της ιστορίας αλλά και τον ρόλο των προσώπων που χάραξαν το μέλλον του τόπου.

Σκοπός αυτού του περιεκτικού ιστορικού σημειώματος είναι η επισήμανση συμβάντων που δεν "χωρούν" στα σχολικά εγχειρίδια και ενέργειες προσώπων που η πολιτική (η τέχνη του εφικτού) και οι πολιτικοί συνήθως εξωραΐζουν, παραμορφώνουν ή ερμηνεύουν κατά το δοκούν.

Ο κατάλογος της πενταετίας που ακολουθεί είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής σε όσους πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της λευτεριάς, για να έχουμε σήμερα εμείς το δικαίωμα να ατενίζουμε με υπερηφάνεια την γαλανόλευκη να κυματίζει. Ίσως είναι μακρύς και κουραστικός, αλλά και ιδιαίτερα αποκαλυπτικός για όσες γενιές ολόκληρες Ελλήνων αγνοούν την σύγχρονη ιστορία του τόπου μας. Καθένας από μας μπορεί να συναντήσει μέσα σ' αυτόν τους μάρτυρες ήρωες της ιδιαίτερης πατρίδας του αλλά και τους πολιτικούς που στιγμάτισαν και υποθήκευσαν το μέλλον ενός λαού για δεκαετίες ολόκληρες μέχρι και σήμερα ακολουθώντας την επικίνδυνη ατραπό της ιστορικής διαστρέβλωσης για ίδιο όφελος. Η ιστορία είναι ο δίκαιος κριτής όλων.

Στον ενδιαφερόμενο αναγνώστη επαφίεται η κρίση και η αποτίμηση.

1941

        Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»

    αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.

        Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά μόνο σίδερο και φωτιά.

        Στ' ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.

Οδυσσέας Ελύτης

21 Απριλίου : Την ώρα που οι ηρωικοί υπερασπιστές των οχυρών της Μακεδονίας πολεμούν μέχρι και την τελευταία τους σφαίρα απέναντι στους πάνοπλους Ούννους του Χίτλερ, ο βασιλιάς ορκίζει την κυβέρνηση Τσουδερού στην Αθήνα και προετοιμάζει την ασφαλή φυγή του στην Αίγυπτο μαζί με όλο το χρυσάφι της Τράπεζας της Ελλάδας, ενώ οι στρατηγοί με επικεφαλής τον εθνοπροδότη Τσολάκογλου υπογράφουν ξεχωριστή συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς κατακτητές.

27 Απριλίου : Ο στρατηγός Καβράκος, ο Δήμαρχος Αθηναίων Αμβρόσιος Πλυτάς, ο Δήμαρχος Πειραιά Μανούσος και ο Νομάρχης Αττικής Πεζόπουλος υποδέχονται στη διασταύρωση Αλεξάνδρας και Κηφισίας τις μηχανοκίνητες φάλαγγες των Γερμανών κατακτητών που προελαύνουν στην Αθήνα.

Την ίδια μέρα, ο στρατιώτης Κώστας Κουκίδης γίνεται ο πρώτος πατριώτης που προβάλλει αντίσταση απέναντι στις ορδές του Χίτλερ και μαζί ο πρώτος νεκρός της κατεχόμενης πρωτεύουσας. Υποστέλλει την ελληνική σημαία από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, τυλίγεται μ' αυτήν και αυτοκτονεί πέφτοντας από τα βράχια. Την αυτοκτονία επιλέγει, επίσης την ίδια μέρα, για να βάλει τέρμα στη ζωή της και η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα.

29 Απριλίου : Ένας παπάς (αφού ο Μητροπολίτης Χρύσανθος αρνήθηκε) ορκίζει την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου και των δοσίλογων συνεργατών του μέσα στην γερμανική πρεσβεία της Αθήνας.

Την ίδια μέρα, ο επικεφαλής των φυλακών της Ακροναυπλίας, συνταγματάρχης Πάτερης, διαπράττει ένα εθνικό έγκλημα παραδίδοντας στον εχθρό σαν κοινούς κατάδικους του ποινικού δικαίου 625 έγκλειστους κομμουνιστές, που είχαν οδηγηθεί εκεί από τα όργανα της δικτατορίας του Μεταξά.

11 Μαΐου : Ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής της Ελλάδας εκδίδει την υπ' αριθμ. 11 διαταγή "...διά της οποίας θεωρούνται ως λεία πολέμου όλα τα εις χείρας ιδιωτών εμπορεύματα, μη επιτρεπομένης της μεταβιβάσεώς των...".

20 Μαΐου : Ξεκινάει η "Μάχη της Κρήτης". Τα γερμανικά στούκας μαυρίζουν τον γαλανό ουρανό του ηρωικού νησιού βομβαρδίζοντας ανελέητα τον άμαχο πληθυσμό. Ταυτόχρονα, σαν μυρμήγκια οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές χρησιμοποιούνται για την κατάληψη της λεβεντογέννας Κρήτης. Δώδεκα ολόκληρες μέρες κράτησε ο άνισος αγώνας μέχρι να πέσει το νησί, αφού πρώτα οι κατακτητές πλήρωσαν με άφθονο αίμα το εγχείρημά τους. Αίμα που ξεπλήρωσαν στο πολλαπλάσιο στα χρόνια της Κατοχής οι αλύγιστοι Κρήτες.

24 Μαΐου : Ο Λάζαρος Μπορσανίδης είναι ο πρώτος πατριώτης που εκτελείται επίσημα από τους Γερμανούς φασίστες στην Θεσσαλονίκη.

31 Μαΐου : Οι Γερμανοί αρχίζουν την επιχείρηση γενοκτονίας κατά των Ελλήνων πατριωτών ισοπεδώνοντας το χωριό Κάνδανος στην Κρήτη. Σε ανάμνηση του δολοφονικού του μένους, ο στρατιωτικός διοικητής του νησιού τοποθετεί την πινακίδα "ΕΔΩ ΚΑΠΟΤΕ ΥΠΗΡΧΕ Η ΚΑΝΔΑΝΟΣ" και απαγορεύει "επί ποινή θανάτου" το ξαναχτίσιμο του χωριού.

Το καταστροφικό έργο των Ναζί συνοδεύει η κτηνώδης δολοφονία 300 περίπου άμαχων γέρων, γυναικών και παιδιών που βρίσκουν στο πέρασμά τους απ' τα διάφορα χωριά.

4 Ιουνίου : Ο αρχιμανδρίτης Φώτιος Θεοδοσάκης εκτελείται από τους Γερμανούς στο χωριό Σκαλάνι Ηρακλείου Κρήτης.

6 Ιουλίου : Η γερμανόφιλη ψευτοκυβέρνηση Τσολάκογλου εκθρονίζει τον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο και στη θέση του τοποθετεί τον επίσκοπο Κορινθίας Δαμασκηνό, έναν δικό της άνθρωπο για τα άνομα σχέδιά της.

21 Ιουλίου : Ο Τσολάκογλου, κατάπτυστος συνεργάτης των δυνάμεων Κατοχής, εντελώς αναίτια συλλαμβάνει  και οδηγεί στο στρατόπεδο της Λάρισας 1.200 Κρήτες στρατιώτες που είχαν καταφύγει στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο της Αθήνας. Απ' αυτούς άλλους εκτελούν κατά καιρούς οι Ναζί και άλλοι πεθαίνουν από πείνα και κακουχίες.

1 Αυγούστου : 118 άντρες από δέκα χωριά της Κρήτης συγκεντρώνονται από τους φασίστες κατακτητές και εκτελούνται εν ψυχρώ στις όχθες του ποταμού Κερίτη.

28 Σεπτεμβρίου  : Ο λαός του Δοξάτου της Δράμας πληρώνει με ποταμό αίματος την αντίστασή του ενάντια στην κοινή γερμανική και βουλγαρική κατοχή. Μέχρι τις 3 Οκτωβρίου, οι κατακτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες του αιματοκυλούν την περιοχή σφαγιάζοντας αδιακρίτως περίπου 3.000 ανθρώπους.

17 Οκτωβρίου : Τα χωριά Άνω και Κάτω Κερδύλια πληρώνουν τον δικό τους φόρο αίματος για την άντίστασή τους ενάντια στον κατακτητή. Τα χωριά καίγονται και εκτελούνται 220 άντρες ηλικίας από 15 μέχρι 70 ετών.

23 Οκτωβρίου : Το χωριό Μεσόβουνο της Πτολεμαΐδας κυκλώνεται από τον γερμανικό στρατό και παραδίδεται στις φλόγες. Συλλαμβάνονται και εκτελούνται 165 άντρες από 15 μέχρι 60 ετών. Ανάμεσά τους τρεις δάσκαλοι και ένας παράλυτος...

25 Οκτωβρίου : Στα χωριά Κλειστό, Κειδωνία και Αμπελόφυτο του Κιλκίς ξεσπάει η οργή των κατακτητών. Τα καίνε και εκτελούν ομαδικά 96 άντρες.

15 Νοεμβρίου : Στα χωριά Στρυμωνικό, Χείμαρρο και Τριάδα της Μακεδονίας εκτελούνται από τους βάνδαλους κατακτητές 30 ακόμη πατριώτες.

30 Δεκεμβρίου : Ενώ ο άγριος χειμώνας και η πείνα πλημμυρίζουν με νεκρούς κάθε ηλικίας τους δρόμους της παγωμένης Αθήνας, στην Θεσσαλονίκη οι κατακτητές εκτελούν 40 Έλληνες πατριώτες.

1942

Την οργή των νεκρών να φοβάστε

και των βράχων τ' αγάλματα!

Οδυσσέας Ελύτης

8 Ιανουαρίου : Ενώ η πείνα εξακολουθεί να θερίζει, οι ανάπηροι πολεμιστές της Αλβανίας επιχειρούν να συναντήσουν τον δοσίλογο πρωθυπουργό. Με μοναδικό όπλο το θάρρος και τις πατερίτσες τους εισβάλλουν στο γραφείο του, ενώ μηχανοκίνητοι Γερμανοί, Ιταλοί και Έλληνες χωροφύλακες κινητοποιούνται εναντίον τους σε άνιση μάχη διάρκειας μιας ώρας.

28 Ιανουαρίου : Οι Γερμανοί εκτελούν 12 πατριώτες από το στρατόπεδο "Παύλος Μελάς" στην Θεσσαλονίκη.

Τον ίδιο μήνα, 4 Ακροναυπλιώτες δεσμώτες εκτελούνται από τους Γερμανούς στον Πειραιά.

14 Μαρτίου : Οι εκπρόσωποι της Τράπεζας της Ελλάδας υπογράφουν στην Ρώμη το υπέρογκο Κατοχικό Δάνειο. Χρήματα που οι κατακτητές δανείστηκαν για να συνεχίσουν το δολοφονικό έργο τους, που ουδέποτε επέστρεψαν ως ελάχιστο φόρο τιμής για τις καταστροφές που μας προξένησαν, που προφανώς δεν πρόκειται να πληρώσουν κατά δήλωσή τους, αφού δεν γεννήθηκε ακόμη ο Έλληνας πολιτικός του απαραίτητου αναστήματος που θα τα αξιώσει!!!

25 Μαρτίου : Οι Έλληνες συγκεντρώνονται στο Πεδίο του Άρεως για να γιορτάσουν την επέτειο της επανάστασης του '21. Τα όπλα των Ιταλών καραμπινιέρων είναι ανίκανα να τους σταματήσουν. Οι συγκρούσεις είναι ολοήμερες και πολλοί οι τραυματίες.

27 Μαρτίου : Σε αντίποινα για την αντίσταση των πατριωτών στο χωριό Σαϊδόνα της Μεσσηνιακής Μάνης, οι Ιταλοί εκτελούν 16 κατοίκους του χωριού, καίνε σπίτια, όπως και το Χρυσοχώρι και το μοναστήρι της Βοϊσδενίτσας, συλλαμβάνοντας επιπλέον 300 πατριώτες.

28 Μαΐου : Ο μεγαλοτσιφλικάς του θεσσαλικού κάμπου Μαραθέας, αφού άρπαξε με την βοήθεια των κατακτητών από τους φτωχούς αγρότες τα κτήματα που τους είχε παραχωρήσει το ελληνικό κράτος, τους κατηγορεί ότι έκλεψαν στάρι από τις αποθήκες του. Οι Ιταλοί συλλαμβάνουν 11 ανυποψίαστους χωρικούς, τους οδηγούν στο χωριό Τσόμπα, τους βασανίζουν φρικτά και τους εκτελούν.

3 Ιουνίου : Οι Γερμανοί, σε αντίποινα για τον βομβαρδισμό του αεροδρομίου των Χανίων από τους Άγγλους, εκτελούν 50 πατριώτες. Η Κρήτη εξακολουθεί να πληρώνει το τίμημα της άντίστασής της με πρόφαση, αυτή την φορά, τις πολεμικές ενέργειες των συμμάχων.

5 Ιουνίου : Ένα καψούλι δυναμίτιδας στην σιδηροδρομική γραμμή Λιοσίων - Αθηνών προκαλεί την εκτέλεση 8 πατριωτών στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από τους Γερμανούς.

10 Ιουνίου : Τα χωριά Ζιρίκι, Κακαρέλι και Κούκουρα είναι ο επόμενος στόχος των κατακτητών, όπου εκτελούν 27 πατριώτες.

14 Ιουνίου : Στο Ηράκλειο της Κρήτης εκτελούνται 50 πατριώτες σε αντίποινα για την ανατίναξη γερμανικού αεροπλάνου στα Χανιά.

1 Ιουλίου : Η ανατίναξη γερμανικών αυτοκινήτων έχει ως συνέπεια την εκτέλεση 2 ακόμη αγωνιστών στην Θεσσαλονίκη.

14 Ιουλίου : Ο κύκλος του αίματος συνεχίζεται για την απροσκύνητη Κρήτη. 50 πατριώτες τουφεκίζονται στο Ηράκλειο.

15 Ιουλίου : Στο χωριό Τσόμπα Δομοκού οι Ιταλοί καίνε 20 σπίτια και εκτελούν 14 πατριώτες.

22 Αυγούστου : Στη Λαμία εκτελούνται 4 φυλακισμένοι αντάρτες.

22 Σεπτεμβρίου : Οι αγωνιστές πατριώτες της οργάνωσης ΠΕΑΝ ανατινάζουν τα γραφεία της εθνοπροδοτικής οργάνωσης ΕΣΠΟ στο κέντρο της Αθήνας, για να απαλλάξουν τον τόπο από αρκετούς κατακτητές και ντόπιους συνεργάτες τους. Οι Γερμανοί συλλαμβάνουν, βασανίζουν και εκτελούν τα 6 μέλη της.

29 Οκτωβρίου : Σε αντίποινα για την ενέδρα των ανταρτών με αρχηγό τον Άρη Βελουχιώτη στο Κρίκελο Ευρυτανίας, οι Ιταλοί καίνε 30 σπίτια του χωριού και συλλαμβάνουν 18 πατριώτες

.

25 Νοεμβρίου : Σε αντίποινα για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, οι Ιταλοί κατακτητές εκτελούν 14 αθώους πατριώτες στο χωριό Καστέλι και άλλους 14 κατοίκους της Υπάτης στα βάθρα της γέφυρας.

2 Δεκεμβρίου : Την δοσίλογη κυβέρνηση Τσολάκογλου διαδέχεται η επόμενη, με νέο πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο.

6 Δεκεμβρίου : Οι Ιταλοί, σε αντίποινα για τους στρατιώτες που σκοτώθηκαν σε ενέδρα ανταρτών του ΕΛΑΣ κοντά στο χωριό Χρυσώ στην Ευρυτανία την προηγούμενη μέρα, καίνε τα χωριά Χρυσώ και Άγραφα.

9 Δεκεμβρίου : Οι Ιταλοί εκτελούν 10 πατριώτες έξω από το χωριό Καστέλια Παρνασσίδας και άλλους 6 πατριώτες στο χωριό Χρισσό Ευρυτανίας.

18 Δεκεμβρίου : Σε αντίποινα για την απώλεια 70 στρατιωτών από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ στο Μικρό Χωριό Ευρυτανίας, οι Ιταλοί εκτελούν 12 κατοίκους, ανάμεσά τους και τον παπά, του χωριού.

22 Δεκεμβρίου : Κατά την διάρκεια μεγάλου συλλαλητηρίου στο κέντρο της Αθήνας, οι φασίστες κατακτητές ρίχνουν στο ψαχνό κατά των διαδηλωτών. Σκοτώνουν τον φοιτητή Μήτσο Κωνσταντινίδη και τραυματίζουν θανάσιμα τον φοιτητή Γιώργο Φίλη που πεθαίνει λίγες μέρες αργότερα.

30 Δεκεμβρίου : Στην Θεσσαλονίκη εκτελούνται 45 πρώην εξόριστοι κομμουνιστές της Ανάφης, που είχαν παραδοθεί στους κατακτητές από τους Έλληνες δεσμοφύλακές τους όπως και οι Ακροναυπλιώτες εξόριστοι.

1943

Ανάθεμα την ώρα, ποιος ορίζει εδώ

το ανάποδο βαφτίζει και το λέει σωστό

Του αδύναμου το δίκιο μήτε λέει ποτέ

βγαίνει τη νύχτα μέρα και τ' ορκίζεται

Οδυσσέας Ελύτης

1 Ιανουαρίου : Την ώρα που ο ελληνικός λαός στενάζει κάτω από την αδίστακτη μπότα του Γερμανού κατακτητή, ο "πρωθυπουργός" Λογοθετόπουλος στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, μεταξύ των άλλων, αναφέρεται "σε ομάδα κουφών ανδρών που αυτοχειροτονήθηκαν αντάρται" και στιγματίζει αβασάνιστα εκείνους "που κυκλοφορούν τας νυκτερινάς ώρας και ρυπαίνουν τους τοίχους των οικιών μας με πρόχειρα λιβελογραφήματα".

7 Ιανουαρίου : Το μίσος των Γερμανών για την ανατίναξη των γραφείων της προδοτικής ΕΣΠΟ δεν έχει ακόμα κοπάσει. Αρπάζουν 20 πατριώτες από το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Χαϊδάρι και τους εκτελούν.

30 Ιανουαρίου : Ο θάνατος ενός Ιταλού λοχία σε ενέδρα είναι η αιτία της σύλληψης 340 κατοίκων της Ζαγοράς του Πηλίου. Εκτελούνται 5 επί τόπου, άλλοι 4 στο χωριό Αγριά και βομβαρδίζονται τα χωριά Μηλίνα και Λαύκος.

4 Φεβρουαρίου : Οι χιτλερικοί εκτελούν 4 νεαρούς πατριώτες ηλικίας από 17 μέχρι 21 ετών που δούλευαν στο εργοστάσιο Μαλτσινιώτη και έκαναν σαμποτάζ σε κινητήρες γερμανικών αεροπλάνων.

15 Φεβρουαρίου : Οι Γερμανοί εκτελούν 40 πατριώτες στον σταθμό της Κατερίνης.

16 Φεβρουαρίου : Σε αντίποινα για τις απώλειες που είχαν οι Ιταλοί στις συγκρούσεις τους με τους αντάρτες, περικυκλώνουν το χωριό Δομένικο Ελασσόνας, συγκεντρώνουν στην πλατεία 117 άντρες και τους δολοφονούν άγρια στη θέση "Κουκάκι" με πυροβολισμούς και μαχαιρώματα. Απ' αυτούς, μόνο δύο γλιτώνουν. Όμως, οι Ιταλοί είχαν δολοφονήσει άλλους 50 χωρικούς που βρέθηκαν τυχαία στον δρόμο τους.

20 Φεβρουαρίου : Εκτελείται από τους Ιταλούς ο φλογερός πατριώτης, ηγούμενος της Μονής Προφήτη Ηλία Άμφισσας, Αγαθόνικος Καρούσος.

24 Φεβρουαρίου : Εκτελούνται 38 πατριώτες στην Κατερίνη.

27 Φεβρουαρίου : Η Ελλάδα προσκυνά ευλαβικά πάνω στο φέρετρο του ποιητή Κωστή Παλαμά, ο λαός της Αθήνας αδιαφορεί για τα απαγορευτικά μέτρα και ο Άγγελος Σικελιανός απαγγέλλει μπροστά στις κάνες των κατακτητών :

"Ηχήστε οι σάλπιγγες.. Καμπάνες βροντερές

δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...

Βόγκα παιάνα! Οι σημαίες οι φοβερές

της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα!..."

1 Μαρτίου : Στο στρατόπεδο "Παύλου Μελά" στην Θεσσαλονίκη οι Γερμανοί 26 Ακροναυπλιώτες, που γίνονται για μια ακόμη φορά εξιλαστήρια θύματα της θηριωδίας τους.

5 Μαρτίου : Η κυβέρνηση Λογοθετόπουλου, σε συνεργασία με τους κατακτητές, εκδίδει "Διάταγμα (Πολιτικής) Επιστρατεύσεως.. δι' έκαστον κάτοικον της Ελλάδος ηλικίας 16 μέχρι 45 ετών...". Διακόσιες χιλιάδες Αθηναίοι ξεχύνονται στους δρόμους, πάνω από 10 διαδηλωτές χάνουν την ζωή τους από τις σφαίρες των χιτλερικών, όμως η λαϊκή αγανάκτηση ματαιώνει την επιστράτευση.

6 Μαρτίου : Μετά την επικράτηση των ανταρτών του ΕΛΑΣ στην τριήμερη μάχη του Φαρδύκαμπου στην Σιάτιστα, οι Ιταλοί κατακαίνε τα Σέρβια Κοζάνης και εκτελούν όσους κατοίκους συλλαμβάνουν. 

12-13 Μαρτίου : Οι Ιταλοί καίνε πάνω από τα μισά σπίτια της Τσαρίτσανης και εκτελούν επί τόπου 52 πατριώτες.

29 Μαρτίου : Το φονικό έργο των Ιταλών συνεχίζεται στα Φάρσαλα. Καίνε και λεηλατούν πάνω από 900 σπίτια και καταστήματα και εκτελούν 27 πατριώτες στην πλατεία. Στο χωριό Δενδράκια εκτελούν τον παπά και 12 ακόμη κατοίκους μόλις τους συναντούν, πριν προλάβουν να μιλήσουν.

Στο χωριό Δερελί του Ολύμπου οι Γερμανοί καίνε και ανατινάζουν τα σπίτια, μέχρι να το εγκαταλείψουν με την πίεση των ανταρτών.

Η Σάμος δίνει τον δικό της φόρο αίματος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα : 40 νέοι εκτελούνται σε διάφορα χωριά του νησιού.

5 Απριλίου : Οι Ναζί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους επιτίθενται σε τρία χωριά της Πιερίας : Λιτόχωρο, Μηλιά και Άρωνα. Καίνε σπίτια, σκοτώνουν 18 κατοίκους και συλλαβάνουν άλλους 200, που οδηγούνται όμηροι στο στρατόπεδο "Παύλου Μελά" στην Θεσσαλονίκη.

6 Απριλίου : Εκτελούνται στο Λουτράκι ο Ηλίας Σπυρογιαννάκης και ο Βασίλης Μελέτης, μέλη της αντιστασιακής οργάνωσης ΟΚΝΕ.

29 Απριλίου : Ιταλικές δυνάμεις καίνε 10 χωριά στον νομό Καστοριάς.

4 Μαΐου : Τα μέλη της οργάνωσης "Χ" του συνταγματάρχη Γρίβα κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα. Έχουν γερμανικές ταυτότητες και όπλα. Στόχος τους είναι αποκλειστικά όποιος αντιστέκεται στον βάρβαρο κατακτητή. Με μυστικές συμφωνίες, όμως, έχουν εξασφαλίσει τόσο την εύνοια του εξόριστου βασιλιά Γεώργιο Γλύξμπουργκ όσο και του κατοπινού πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου...

6 Μαΐου : Σε αντίποινα για την ενέδρα των ανταρτών του ΕΛΑΣ στον δρόμο Αγρινίου - Αστακού, οι Ιταλοί καίνε 4 χωριά της γύρω περιοχής.

21 Μαΐου : Όπου και αν επιτίθενται οι Ιταλοί στην Ήπειρο, συναντούν την σθεναρή αντίσταση των τμημάτων του ΕΛΑΣ αφήνοντας πίσω τους νεκρούς και τραυματίες. Η μανία τους ξεσπάει σε πολλά χωριά της περιοχής που παραδίδονται στις φλόγες, ενώ εκτελούν και 60 αθώους ανθρώπους.

1 Ιουνίου : Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ ανατινάζουν την ιταλική αμαξοστοιχία πολεμικού υλικού με 600 στρατιώτες στην σήραγγα του Κούρνοβου. Βαρύ το τίμημα και για τον τόπο μας, 51 δεσμώτες αγωνιστές χάνουν την ζωή τους στην "Κλούβα", το απάνθρωπο κατασκεύασμα των φασιστών που προπορευόταν της αμαξοστοιχίας.

6 Ιουνίου : Τα απάνθρωπα αντίποινα των κατακτητών δεν έχουν τέλος. 106 πατριώτες από τις φυλακές της Λάρισας οδηγούνται στο χωριό Άγιος Στέφανος, έξω από το Κούρνοβο, για εκτέλεση.

15 Ιουνίου : 19 αθώοι Έλληνες από τις φυλακές της Αίγινας εκτελούνται σε αντίποινα για την βύθιση του ιταλικού πλοίου "Τσιτά Ντι Σαβόγια" στο λιμάνι του Πειραιάς.

17 Ιουνίου : Οι Γερμανοί εκτελούν 10 πατριώτες στην Αθήνα.

25 Ιουνίου : Το αποτρόπαιο έγκλημα των κατακτητών στο Κούρνοβο ξεσηκώνει τον λαό της Αθήνας, που ξεχύνεται και πάλι στους δρόμους. Ο θλιβερός απολογισμός : 17 νεκροί πατριώτες και πολλοί τραυματίες.

29 Ιουνίου : Η  "κυβέρνηση" Ιωάννη Ράλλη, που από τον Μάρτιο έχει παραλάβει την σκυτάλη της εθνοπροδοσίας από την "κυβέρνηση" Λογοθετόπουλου,  εκδίδει επίσημο διάταγμα για την ίδρυση των "Ταγμάτων Ασφαλείας". Άλλος ένας προδοτικός μηχανισμός των ντόπιων φασιστών στην υπηρεσία του κατακτητή.

20 Ιουλίου : Στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής εκτελούνται από τους Γερμανούς δυο δάσκαλοι, ο Μιχάλης Πετρόπουλος και ο Θεμιστοκλής Παρασκευόπουλος.

Στην Καλαμάτα ο Διονύσιος Παπαδόγκωνας, αρχηγός της ομάδας "Ελληνικός Στρατός", υπογράφει σύμφωνο με τον Ιταλό διοικητή Ντόριο Ντομένικο "...με αποκλειστικόν σκοπόν την διάλυσιν των κομμουνιστικών  οργανώσεων ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κλπ.".

22 Ιουλίου : Η Αθήνα ξεσηκώνει για να αποτρέψει την παραχώρηση της Μακεδονίας και της Θράκης από τους Γερμανούς στους Βούλγαρους συμμάχους τους. Οι κεντρικοί δρόμοι της πρωτεύουσας γίνονται πεδίο μάχης. Τα πρώτα θύματα, η 17χρονη ΕΠΟΝίτισσα μαθήτρια Παναγιώτα Σταθοπούλου και η 19χρονη ΕΠΟΝίτισσα φοιτήτρια Κούλα Λίλη. Ο κατάλογος των θυμάτων συμπληρώνεται με 30 ακόμα διαδηλωτές. Τα σχέδια, όμως, των Γερμανών και των συνεργατών τους ακυρώνονται και πάλι.

25 Ιουλίου : Η Μουσιωτίτσα, ένα χωριό κοντά στις πηγές του Λούρου, είναι το επόμενο θύμα της γερμανικής αγριότητας. Καίνε τα σπίτα και δολοφονούν 154 γέρους, γυναίκες και παιδιά.

9 Αυγούστου : Οι Γερμανοί εξαναγκάζουν τον παπά του χωριού Σκοπιά να ψάλει την νεκρώσιμη ακολουθία και μετά τον κρεμάνε μαζί με 14 ακόμη πατριώτες στην Κλαδοράχη της Φλώρινας.

13 Αυγούστου : Οι Γερμανοί καίνε πέντε χωριά της περιοχής Πωγωνίου της Ηπείρου. Ολοκληρώνουν το έγκλημά τους συγκεντρώνοντας 26 ανήμπορους αθώους ανθρώπους σε δυο σπίτια, που τους βάζουν φωτιά και τους καίνε ζωντανούς.

16 Αυγούστου : Στο Κομμένο της Άρτας ξεσπά η εκδικητική μανία των Γερμανών των SS. Για 8 ολόκληρες ώρες το χωρίο γίνεται ένας ποταμός αίματος νηπίων, παιδιών, αντρών, γυναικών και γερόντων κάθε ηλικίας. Ο τραγικός απολογισμός : 351 αθώα θύματα και 134 καμένα σπίτια.

28 Αυγούστου : Στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής εκτελούνται 18 πατριώτες.

5 Σεπτεμβρίου : Στη θέση "Γουρνόλακος" του Ψηλορείτη οι χωρικοί παρακολουθούν την νεκρώσιμη ακολουθία για 5 θύματα των κατακτητών. Οι Γερμανοί εισβάλλουν και δολοφονούν εν ψυχρώ 27 αθώους ανθρώπους μαζί με τον παπά την ώρα της λειτουργίας.

9 Σεπτεμβρίου : Στη Λιβαδειά, οι δυνάμεις των ΕΑΜ προσπαθούν να βοηθήσουν τους Ιταλούς, που έχουν συνθηκολογήσει, να γλιτώσουν από τους πρώην συμμάχους τους Γερμανούς. Σε αντίποινα, οι Γερμανοί κρεμάνε 10 πατριώτες και εκτελούν άλλους 7.

13 Σεπτεμβρίου : Εκτελούνται από τους Γερμανούς στην Λάρισα 16 πατριώτες.

13-16 Σεπτεμβρίου : Η μαρτυρική Βιάννος, κι άλλα 6 γειτονικά χωριά,  στην Κρήτη γνωρίζουν την γερμανική θηριωδία. Στο τριήμερο λουτρό αίματος βρίσκουν τραγικό θάνατο 428 πατριώτες κάθε ηλικίας. Το φρικτό έγκλημα ολοκληρώνεται με την κήρυξη της περιοχής σε "νεκρή ζώνη", ώστε οι νεκροί να μείνουν άταφοι και να κατασπαραχθούν από τα άγρια ζώα

14 Σεπτεμβρίου : Εκτελούνται από τους Γερμανούς στην Θεσσαλονίκη 6 πατριώτες, ανάμεσά τους κι ένα 11χρονο παιδί.

15 Σεπτεμβρίου : Οι Ναζί καίνε το χωρίο Γδόνια της Ιεράπετρας, σκοτώνουν αδιακρίτως 37 γέροντες, γυναίκες και παιδιά, και παίρνουν όμηρους 200 γυναικόπαιδα.

18 Σεπτεμβρίου : Σε αντίποινα για την επιτυχημένη επιχείρηση των ανταρτών του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου στον Αετό Τριφυλίας, οι Γερμανοί καίνε το χωριό και δολοφονούν όσους ανήμπορους γέροντες έχουν μείνει σ' αυτό.

21 Σεπτεμβρίου : Οι Γερμανοί αρπάζουν 44 πατριώτες από το χωριό Καραλάρ, τους μεταφέρουν στην Λάρισα και τους εκτελούν.

22 Σεπτεμβρίου : Οι Γερμανοί δεν κάνουν διακρίσεις. Οι πρώην σύμμαχοί τους είναι πλέον εχθροί τους. Οι Ιταλοί της Κεφαλονιάς αντιστέκονται, αλλά τελικά παραδίνονται. Σκληρή η εκδίκηση των πρώην φίλων τους : Εκτελούν ανελέητα περίπου 5.500 Ιταλούς αξιωματικούς και στρατιώτες.

30 Σεπτεμβρίου : Οι αντάρτες των χωριών Κουτσογέρακο, Μονή και Λειβάδα στην Κρήτη χτυπάνε τον κατακτητή όπου τον βρουν. Το πυροβολικό και η αεροπορία των Γερμανών σκορπίζουν τον θάνατο στα τρία χωριά, συμπληρώνοντας τον μακρύ κατάλογο των θυμάτων με 38 νεκρούς πατριώτες.

3 Οκτωβρίου : Οι Λιγγιάδες, ένα χωριό της Ηπείρου κοντά στα Γιάννενα, γίνονται το επόμενο ολοκαύτωμα του αγώνα του λαού μας. Από τα 102 γυναικόπαιδα και γέροντες, 85 εκτελούνται και οι υπόλοιποι, μετά από φρικτά βασανιστήρια, καίγονται ζωντανοί στα σπίτια τους. Γλιτώνουν μόνο 6.

9 Οκτωβρίου : Οι Γερμανοί καίνε το χωριό Νεάπολη στην Μακεδονία. Εκτελούν 10 πατριώτες και παίρνουν άλλους 25 όμηρους.

18 Οκτωβρίου : Οι Γερμανοί, σε αντίποινα για τις απώλειες που έχουν από τους αντάρτες, καίνε την Καλαμπάκα και το Καστράκι.

20 Οκτωβρίου : Ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής θέτει  επίσημα υπό την προστασία του τα εθνοπροδοτικά Τάγματα Ασφαλείας του Ράλλη : "υπάγονται υπό τας διαταγάς του και κάθε προσβολή εναντίον τους θα θεωρείται ως πράξις που στρέφεται κατά των Γερμανών".

23 Οκτωβρίου : Οι Γερμανοί και οι δοσίλογοι συνεργάτες τους συλλαμβάνουν 1.500 κατοίκους της Καλαμάτας. Απ' αυτούς, οι 1.200 κλείνονται στα στρατόπεδα στο Χαϊδάρι και στο Γουδή. Οι 189 στέλνονται στο κολαστήριο του Νταχάου. Μόνο 32 επιστρέφουν...

5 Νοεμβρίου : Ο γερμανικός στρατός κινείται προς το Καρπενήσι. Καίνε το κεντρικό τμήμα της πόλης και πολλά απ' τα γύρω χωριά.

26 Νοεμβρίου : Στο Μονοδέντρι οι Γερμανοί εκτελούν 118 πατριώτες απ' την Σπάρτη, που είχαν συλλάβει μερικές μέρες πριν με την βοήθεια των ντόπιων κουκουλοφόρων συνεργατών τους. Στην πραγματικότητα, ξεκληρίζουν ολόκληρες οικογένειες, ενώ ο ντόπιος φασίστας συνεργάτης τους Βρεττάκος αρνείται να εξαιρέσει από την εκτέλεση μικρά παιδιά. Ανάμεσα στα θύματα και ο αγαπητός σε όλους γιατρός Χρήστος Καρβούνης, που αρνείται μόνος του να εξαιρεθεί.

27 Νοεμβρίου : Με διαταγή του διοικητή των SS Σίμανα, 19 κρατούμενοι αγωνιστές μεταφέρονται από τις φυλακές Χατζηκώστα στο στρατόπεδο Γουδή και εκτελούνται. Ανάμεσά τους 2 ανάπηροι πολεμιστές της Αλβανίας, που οι δήμιοι σφηνώνουν τα παράλυτα κορμιά τους στις καρέκλες για να τους εκτελέσουν.

5 Δεκεμβρίου : Τα δέντρα και τα τηλεγραφόξυλα γίνονται αγχόνες για 50 πατριώτες στον σιδηροδρομικό σταθμό Ανδρίτσας του Άργους.

6 Δεκεμβρίου : Οι Γερμανοί εκτελούν 40 πατριώτες στο Γύθειο.

8-9 Δεκεμβρίου : Στην περιοχή γύρω απ' τα Καλάβρυτα συνεχίζουν οι Ναζί το εγκληματικό τους όργιο : Στο χωριό Ρώγοι 61 θύματα, στο χωριό Κερπίνη 42 θύματα, στο χωριό Ζαχλωρού 18 θύματα, στο χωριό Βραχνί 6 θύματα και στο χωριό Σουβάρδο 3 θύματα.

12 Δεκεμβρίου : Οι Γερμανοί εκτελούν 10 Ακροναυπλιώτες έγκλειστους απ' το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Χαϊδάρι.

13 Δεκεμβρίου : Η σφαγή των Καλαβρύτων, ίσως το πιο αποτρόπαιο έγκλημα γενοκτονίας των Ναζί, που ενορχηστρώνουν οι αξιωματικοί Λαίνκερ και Τέρνερ. Δολοφονούνται 1.436 παιδιά και άντρες από 12 μέχρι 80 ετών. Οι γυναίκες, που τις είχαν κλείσει στο σχολείο για να τις κάψουν, σώζονται από έναν στρατιώτη, που εκτελείται την επόμενη μέρα. Στη φωτιά παραδίνονται 475 σπίτια, σχολεία και εκκλησίες. Το φονικό ακολουθεί η λεηλασία μοναστηριακών θησαυρών. Ο τελικός απολογισμός αριθμεί 1.587 αθώα θύματα της φασιστικής λύσσας.

17 Δεκεμβρίου : Οι Γερμανοί εκτελούν 20 πατριώτες στην Αθήνα.

18 Δεκεμβρίου : Οι αντάρτικες ομάδες του ΕΛΑΣ που δρουν στο Πήλιο έχουν καταφέρει βαριά πλήγματα στον κατακτητή. Οι λυσσασμένοι Γερμανοί, σε αντίποινα, κυκλώνουν το χωριό Δράκεια και συγκεντρώνουν από τα σπίτια 118 άντρες. Απ' αυτούς οι 114 εκτελούνται επί τόπου. Μόνο 4 γλιτώνουν μέσα απ' τον σωρό των πτωμάτων.

1944

Εκείνοι που με λιθοβόλησαν δεν ζούνε πια
Με τις πέτρες τους έχτισα μια κρήνη
Στο κατώφλι της έρχονται χλωρά κορίτσια
Τα χείλια τους κατάγονται από την αυγή
Τα μαλλιά τους ξετυλίγονται βαθιά στο μέλλον.

Οδυσσέας Ελύτης

1 Ιανουαρίου : Η ομάδα του Αντων Τσαούς με πρόσχημα την ενοποίησή της με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, στήνει ενέδρα και δολοφονεί 18 αντάρτες στην περιοχή Τσαλ Νταγ.

3 Ιανουαρίου : Στην Αγία Τριάδα Παρνασσίδας 33 αντάρτες του ΕΛΑΣ χάνουν την ζωή τους σε ενέδρα των Γερμανών.

7 Ιανουαρίου : 30 πατριώτες σέρνονται από το Χαϊδάρι στο Γουδή και εκτελούνται από τους Γερμανούς.

8 Ιανουαρίου : 49 πατριώτες εκτελούν οι Γερμανοί στην Λιβαδειά.

11 Ιανουαρίου : Οι σύμμαχοι βομβαρδίζουν τον Πειραιά. Στόχος τους, δήθεν, οι εγκαταστάσεις των Γερμανών που έμειναν άθικτες. Περισσότεροι από 550 είναι οι νεκροί και ανυπολόγιστες οι καταστροφές σε σπίτια, καταστήματα, εκκλησίες και άλλα κτίρια.

Η ομάδα του Αντων Τσαούς συνεχίζει το δολοφονικό της έργο. Στο χωριό Βώλακα της περιοχής Μποζ Νταγ 9 ΕΛΑΣίτες εκτελούνται άγρια με τσεκούρι.

13 Ιανουαρίου : 10 κρατούμενοι των φυλακών της Τρίπολης απαγχονίζονται από τους Γερμανούς.

15 Ιανουαρίου : Στο χωριό Σαραντάπορο οι Γερμανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους συλλαμβάνουν 23 πατριώτες και τους οδηγούν για εκτέλεση. Στον δρόμο, οι άοπλοι πατριώτες δίνουν μάχη, 13 κατορθώνουν να ξεφύγουν, ενώ 10 δολοφονούνται άγρια.

17 Ιανουαρίου : Οι χιτλερικοί γνωρίζουν μια ακόμα ήττα από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ στην Αρδέα. Σε αντίποινα, εκτελούν 60 πατριώτες και παραδίνουν στις φλόγες 10 χωριά.

Νέα επιδρομή των Γερμανών στο Λιτόχωρο, που παίρνουν 129 ομήρους.

18 Ιανουαρίου : Οι Βούλγαροι, σύμμαχοι των Γερμανών, εξορμούν στον νομό Πέλλας και δολοφονούν 38 πατριώτες σε διάφορα χωριά.

19 Ιανουαρίου : Η λαϊκή τιμωρία του εθνοπροδότη "υπουργού εργασίας" Καλύβα έχει ως αντίποινα την εκτέλεση 50 πατριωτών από το στρατόπεδο στο Χαϊδάρι.

Οι πουλημένοι Έλληνες πολιτικοί (Παπανδρέου, Καφαντάρης, Σοφούλης κλπ), απόντες από τον αγώνα του λαού κατά των κατακτητών, υπογράφουν στο Κάιρο, προφανώς με εντολή των Άγγλων πατρόνων τους, κοινή δήλωση στην οποία η Εθνική Αντίσταση θεωρείται "αναρχούμενη ανταρτική κίνησις".

20 Ιανουαρίου : Οι Βούλγαροι εκτελούν ομαδικά 58 πατριώτες στο χωριό Νωτιά κοντά στον Λαγκαδά.

23 Ιανουαρίου : Οι Γερμανοί εκτελούν 30 πατριώτες στην Πάτρα.

26 Ιανουαρίου : Οι Γερμανοί εκτελούν 43 πατριώτες στα Νταμάρια Κοζάνης.

7 Φεβρουαρίου : Σε συλλαλητήριο του λαού των Ιωαννίνων, οι Γερμανοί χτυπούν και τραυματίζουν πολλούς πατριώτες. Οι ντόπιοι συνεργάτες υποδεικνύουν ως υπαίτιους 3 ΕΠΟΝίτες, που συλλαμβάνονται, καταδικάζονται σε θάνατο και εκτελούνται.

13 Φεβρουαρίου : Στο χωριό Νέα Μάκρη του Κιλκίς οι Βούλγαροι φασίστες σκοτώνουν πάνω από 80 γέροντες και γυναικόπαιδα και καίνε πάνω από 100 σπίτια, αφού δεν κατάφεραν να κάμψουν την αντίσταση των ανταρτών του ΕΛΑΣ στην Νιγρίτα.

Δολοφονούνται 17 ΕΠΟΝίτες στο Καίσαρι Κορινθίας.

19 Φεβρουαρίου : Ο ΕΛΑΣ, ο ΕΔΕΣ, η ΕΚΚΑ αλλά και ο στρατιωτικός εκπρόσωπος των Άγγλων στην Ελλάδα υπογράφουν κοινή δήλωση κατά των Ταγμάτων Ασφαλείας και της "κυβέρνησης" Ράλλη.

23 Φεβρουαρίου : Οι Γερμανοί και οι ταγματασφαλίτες συνεργάτες τους στήνουν στον τοίχο 30 πατριώτες στους στρατώνες της Πάτρας.

24 Φεβρουαρίου : Στις Βίγλες Μεγαλόπολης, οι Γερμανοί εκτελούν 204 πατριώτες από τις φυλακές της Τρίπολης.

Στην Καλαμάτα, οι ντόπιοι φασίστες του Περρωτή παραδίδουν 300 πατριώτες στους κατακτητές. Οι γυναίκες της πόλης διαδηλώνουν με μαύρες σημαίες, αλλά οι συνεργάτες των κατακτητών δεν διστάζουν να δολοφονήσουν 15 απ' αυτές.

27 Φεβρουαρίου : Στην Στενή Λιβαδειάς οι Γερμανοί εκτελούν 29 πατριώτες

.

6 Μαρτίου : Γερμανοί και γερμανοτσολιάδες ρίχνονται άνανδρα στην μαρτυρική ανταρτομάνα Κοκκινιά. Κι όταν οι Κοκκινιώτες ρίχνουν και την τελευταία τους σφαίρα, υπερασπίζοντας την πατρίδα, οι ντόπιοι φασίστες ορμούν με όλο τους το μίσος και σκοτώνουν 8 ΕΛΑΣίτες, κρεμούν νεκρό έναν  ταγματάρχη του ΕΛΑΣ και παίρνουν όμηρους περίπου 1.500 Κοκκινιώτες, για να τους οδηγήσουν δέσμιους στα στρατόπεδα μαρτυρίου της Γερμανίας.

8 Μαρτίου : Στην Ντούσια, ένα χωριό κοντά στο Κιάτο, οι Γερμανοί δολοφονούν 21 γέροντες και γυναικόπαιδα, καίνε 50 σπίτια και σκοτώνουν μέχρι και τα ζώα του χωριού.

40 πατριώτες εκτελούνται στην Λάρισα από τους Γερμανούς.

9 Μαρτίου : 53 πατριώτες από το στρατόπεδο στο Χαϊδάρι οδηγούνται για εκτέλεση στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

11 Μαρτίου : Ο χορός των ομαδικών εκτελέσεων δεν έχει τελειωμό. 45 πατριώτες στην Κόρινθο, 52 πατριώτες στην Τρίπολη, 45 πατριώτες στην Σπάρτη.

15 Μαρτίου : Οι γερμανοτσολιάδες του Λάμπου κυκλώνουν την ηρωική Καλογρέζα. Συγκεντρώνουν 190 άντρες στην πλατεία. Για ξεκίνημα, σκοτώνουν ένα μικρό παιδί με ξυλοδαρμό. Οι κουκουλοφόροι ξεχωρίζουν 23 πατριώτες, τους ρίχνουν σ' έναν λάκκο και τους θερίζουν με τα πολυβόλα. Οι υπόλοιποι παραδίδονται στους Γερμανούς και οδηγούνται στα κολαστήρια της Γερμανίας. Απ' αυτούς, μόνο 2 επιστρέφουν μετά το τέλος του πολέμου.

20 Μαρτίου : Οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους των ομάδων ΠΑΟ καίνε το Ελευθεροχώρι στα Γιαννιτσά σκοτώνοντας αδιακρίτως όποιον βρίσκουν μπροστά τους.

1 Απριλίου : Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ της Εύβοιας χτυπάνε τους φασίστες. Σε αντίποινα, οι Γερμανοί και οι ταγματασφαλίτες σκοτώνουν συνολικά 36 πατριώτες στο Ξηροχώρι.

Οι Γερμανοί καίνε τα χωριά Μουζακάτα και Αργίνια στην Κεφαλονιά εκτελώντας ταυτόχρονα πολλούς κατοίκους.

21 Απριλίου : Οι SS του Σίμανα και οι προδότες γερμανοτσολιάδες του Πλυτζανόπουλου ρίχτονται λυσσασμένα στην ανταρτογειτονιά της Καισαριανής. Οι μάχες γίνονται σώμα με σώμα μέχρι που τα παλληκάρια του ΕΛΑΣ απωθούν τους εχθρούς προξενώντας τους σοβαρές απώλειες. Τρεις αντάρτες σκοτώνονται κι άλλοι τέσσερις συλλαμβάνονται, από τους οποίους τρεις εκτελούνται από τους κατακτητές και τους ντόπιους φασίστες.

22 Απριλίου : Στην Σχολή Χωροφυλακής της Αθήνας εκτελούνται από τους χωροφύλακες (!) 17 πατριώτες, όμηροι των φυλακών Χατζηκώστα, ανάμεσά τους κι ο δάσκαλος Παναγιώτης Δημητράτος.

Στο χωριό Κατράνιτσα της Κοζάνης εκτελούνται 318 γυναικόπαιδα - απ' αυτούς τους 170 τους κλείνουν σε αχυρώνα και τους καίνε ζωντανούς.

Στο χωριό Μεσόβουνο της Κοζάνης δολοφονούνται 150 γυναικόπαιδα - απ' αυτούς 40 τους στοιβάζουν σ' έναν φούρνο και τους καίνε ζωντανούς.

Στο Άνω και Κάτω Γραμματικό Πέλλας σκοτώνουν 12 πατριώτες.

Στην Κουτσούφλιανη εκτελούν 13 πατριώτες.

24 Απριλίου : Σε αντίποινα για την ανατίναξη αμαξοστοιχίας στον Λουτρόπυργο Μεγάρων από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, απαγχονίζονται από τους Γερμανούς στον τόπο του σαμποτάζ 10 ΕΠΟΝίτες κρατούμενοι από τις φυλακές Χατζηκώστα.

Ο Σοφοκλής Βενιζέλος απομακρύνεται από την πρωθυπουργία (;;;) της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης του Καΐρου (;;;) και στην θέση του προωθείται, κατ' εντολή του Άγγλων, ο Γεώργιος Παπανδρέου.

25 Απριλίου : Οι επιτυχημένες πολεμικές επιχειρήσεις των ανταρτών του ΕΛΑΣ φρενιάζουν τους Γερμανούς κατακτητές, που εκτελούν 134 αθώους ομήρους των φυλακών στην θέση Κορακόλιθος του δρόμου Αράχωβας - Λιβαδειάς.

27 Απριλίου : Πάνω από 200 Γερμανοί και ταγματασφαλίτες κυκλώνουν το Κάστρο του Υμηττού, ένα σπιτάκι που το υπερασπίζονται τρεις ΕΠΟΝίτες, ο Δημήτρης Αυγέρης, ο Κώστας Φολτόπουλος και ο Θάνος Κιοκμενίδης. Τα τρία παλληκάρια αντιστέκονται ως την τελευταία τους σφαίρα, μέχρι να πέσουν ηρωικά νεκροί.

1 Μαΐου : Η ματωμένη Πρωτομαγιά του '44, η εκτέλεση των 200 πατριωτών στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής - ανάμεσά τους ο πρωτοπόρος αγωνιστής Ναπολέων Σουκαντζίδης. Οι Γερμανοί, αχόρταγοι δολοφόνοι, σκοτώνουν άλλους 50 πατριώτες τυχαία στον δρόμο, ενώ οι ταγματασφαλίτες συνεργάτες τους τουφεκίζουν άλλους 100 πατριώτες.

3 Μαΐου : 57 άντρες από τις φυλακές Χατζηκώστα και 18 γυναίκες από το Χαϊδάρι εκτελούνται από τους Γερμανούς.

Οι Γερμανοί απαγχονίζουν στον Λουτρόπυργο 10 αγωνιστές.

4 Μαΐου : Οι Γερμανοί εκτελούν 16 πατριώτες που είχαν συλλάβει με υπόδειξη των άνανδρων κουκουλοφόρων συνεργατών τους.

9 Μαΐου : Η κτηνωδία Γερμανών και ταγματασφαλιτών στέλνει στην κρεμάλα 11 πατριώτες στα Ψηλά Αλώνια της Πάτρας.

10 Μαΐου : 10 Ελληνίδες αγωνίστριες εκτελούνται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

11 Μαΐου : Οι Γερμανοί, σε αντίποινα για τις επιτυχίες των ανταρτών, βομβαρδίζουν 4 χωριά στην περιοχή της Φθιώτιδας.

12 Μαΐου : Στο χωριό Δοξαρά της Λάρισας οι κατακτητές κρεμάνε 24 πατριώτες κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής.

17 Μαΐου : Στα Μέγαρα οι κατακτητές εκτελούν 10 πατριώτες.

18 Μαΐου : Την τοποθεσία της Ριτσώνας, μεταξύ Θήβας και Χαλκίδας, επιλέγουν οι χιτλερικοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους για να εκτελέσουν 110 πατριώτες, ήρωες του αλβανικού μετώπου.

21 Μαΐου : Μέλη της γερμανόφιλης οργάνωσης ΕΣΑΔ κρεμάνε 8 πατριώτες στην Πλατεία Ελευθερίας του Βόλου.

Στα Πετράλωνα (Αθήνα) οι συνεργάτες των Γερμανών δολοφονούν τους ΕΠΟΝίτες Κώστα Δημητρίου και Γιάννη Τσικρικά.

24 Μαΐου : Γερμανοί και ΕΣΑΔίτες κρεμάνε στον σιδηροδρομικό σταθμό Ορμάν Μαγούλα της περιοχής του Βόλου 39 άντρες και 1 γυναίκα.

27 Μαΐου : Οι ταγματασφαλίτες καίνε το χωριό Λίμνες Αργολίδας και εκτελούν 86 κατοίκους.

5 Ιουνίου : Οι Γερμανοί καίνε τα χωριά Άη Δημήτρης και Τούπαινα Λακωνίας και εκτελούν 38 πατριώτες.

6 Ιουνίου : Γερμανοί και μέλη της οργάνωσης ΠΑΟ ρημάζουν το χωριό Φραγκότσι Κοζάνης και εκτελούν 80 κατοίκους.

10 Ιουνίου : Η φρικιαστική σφαγή στο Δίστομο ξεκινάει από τον δρόμο προς αυτό, όπου οι Γερμανοί σκοτώνουν 25 αμέριμνους χωρικούς. Φτάνοντας στο Δίστομο, επιδίδονται σε μια άνευ προηγουμένου γενοκτονία, εξολοθρεύοντας 223 ψυχές από 2 μηνών (!!!) μέχρι 84 ετών. Και σαν να μην τους έφτανε αυτή η αιματοχυσία, στον δρόμο της επιστροφής τους στην Λιβαδειά δολοφονούν άλλους 25 ανυποψίαστους περαστικούς.

Στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς, οι χιτλερικοί κρεμάνε στα πλατάνια της κεντρικής πλατείας 5 νέους αγωνιστές.

13 Ιουνίου : Γερμανοί και ταγματασφαλίτες δολοφονούν 24 πατριώτες στην Τραχειά Αργολίδας.

16 Ιουνίου : Οι ταγματασφαλίτες του Παπαδόγκωνα εκτελούν στο Ποτάμι της Καλαμάτας 30 πατριώτες, ανάμεσά του και μια έγκυο γυναίκα.

17 Ιουνίου : Σε τρία χωριά της Μακεδονίας Γερμανοί και Βούλγαροι φασίστες σκοτώνουν 12 πατριώτες και αρπάζουν 40 ομήρους.

20 Ιουνίου : Οι ταγματασφαλίτες εκτελούν 27 πατριώτες στην Θεσσαλονίκη.

21 Ιουνίου : Στον Άγιο Πέτρο Αρκαδίας εκτελούνται 5 ΕΠΟΝίτες.

24 Ιουνίου : Στην Λάκκα της Γαστούνης εκτελούνται 6 ΕΠΟΝίτες.

26 Ιουνίου : Οι Γερμανοί καίνε τα χωριά Καστρί, Άγιο Πέτρο και Κοσμά στην Πελοπόννησο, δολοφονούν 202 πατριώτες και συλλαμβάνουν 500 ομήρους.

2 Ιουλίου : 50 πατριώτες εκτελούνται από τους Γερμανούς στα Σφαγεία Θεσσαλονίκης.

6 Ιουλίου : Γερμανοτσολιάδες και Χίτες κυκλώνουν το Μπαρουτάδικο στα Λιόσια και συλλαμβάνουν 200 πατριώτες.

Γερμανοί και ταγματασφαλίτες κάνουν μπλόκο στο Περιστέρι. Με υπόδειξη των κουκουλοφόρων συλλαμβάνονται 150 πατριώτες, που οδηγούνται στο Χαϊδάρι. Απ' αυτούς, μόνο 19 επέστρεψαν.

14 Ιουλίου : Τριακόσιοι ταγματασφαλίτες του Πλυτζανόπουλου κυκλώνουν την γειτονιά του Γκύζη και συλλαμβάνουν 80 νεαρούς πατριώτες.

19 Ιουλίου : Οι ταγματασφαλίτες του Ράλλη εισβάλλουν στο κέντρο "Όασις" στο Ζάππειο και σκοτώνουν 65 άτομα.

21 Ιουλίου : Οι ταγματασφαλίτες κρεμάνε απ' τα πεύκα του δρόμου στο Χαρβάτι, λίγο έξω από το Πικέρμι Αττικής, 54 αγωνιστές της Αντίστασης που είχαν συλλάβει σε διάφορες επιδρομές τους στις γειτονιές της Αθήνας.

24 Ιουλίου : Οι Γερμανοί σε συνεργασία με τα μηχανοκίνητα του προδότη Μπουραντά κυκλώνουν την Καλλιθέα. Άνιση η μάχη με τον εχθρό, αλλά τα παλληκάρια του ΕΛΑΣ αντιστέκονται ως το τέλος. Απόρθητο κάστρο μοιάζει  το φρουραρχείο του ΕΛΑΣ στην οδό Μπιζανίου 10, που το κρατάνε όρθιο δέκα παλληκάρια από 17 μέχρι 21 ετών. Μάχονται ηρωικά μέχρι την τελευταία τους σφαίρα, που την κρατάνε για τον εαυτό τους, για να μην πέσουν ζωντανοί στα χέρια των φασιστών.

25 Ιουλίου : Ενώ οι δυνάμεις του Άξονα παραπαίουν, ο συνταγματάρχης Διονύσιος Παπαδόγκωνας , διοικητής της προδοτικής οργάνωσης "Εθνικός Στρατός", στέλνει τηλεγράφημα στον φρενοβλαβή Χίτλερ, το οποίο καταλήγει : "Κύριε, διαφύλασσε τον Φύρερ".

26 Ιουλίου : Το καμένο και παραμορφωμένο πτώμα της ηρωίδας της Αντίστασης Ηλέκτρας Αποστόλου από τα φρικτά βασανιστήρια των "ανδρών" της Ειδικής Ασφάλειας βρίσκεται πεταμένο στον δρόμο.

31 Ιουλίου : Κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής στα Καλύβια Αγρινίου κρεμάνε οι ταγματασφαλίτες 60 πατριώτες.

5 Αυγούστου : 11 παλληκάρια πέφτουν νεκρά από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος των Γερμανών στο Άργος.

7 Αυγούστου : Οι δυνάμεις των SS μαζί με τους ταγματασφαλίτες του Παπαγιώργη και του Κοτζαμάνη κάνουν μπλόκο στον ηρωικό Βύρωνα. Συγκεντρώνουν στην πλατεία 700 άντρες ηλικίας από 15 έως 65 ετών. Οι κουκουλοφόροι διαλέγουν 15 απ' αυτούς και τους εκτελούν επί τόπου. Οι υπόλοιποι μεταφέρονται στο Χαϊδάρι. Κι απ' αυτούς οι μισοί οδηγούνται στα κάτεργα θανάτου της Γερμανίας.

9 Αυγούστου : 1.200 άντρες από 16 μέχρι και 60 ετών συγκεντρώνουν τα φασιστικά κτήνη από το Δουργούτι, το Κατσιπόδι και τον Φάρο. Οι άνανδροι κουκουλοφόροι δεν αργούν να ξεκινήσουν το λαομίσητο έργο τους. Επί τόπου εκτελούνται 114 πατριώτες. Από τους υπόλοιπους, 600 στέλνονται στα γερμανικά κολαστήρια. Μετά την απελευθέρωση, ελάχιστοι επιστρέφουν.

10 Αυγούστου : 200 σπίτια ανατινάζουν οι Γερμανοί στο χωριό Βρασταμίτες της Λιβαδειάς.

13 Αυγούστου : 11 πατριώτες βρίσκουν τραγικό θάνατο σε μια σπηλιά στο Κεράσοβο της Ηπείρου. Οι Γερμανοί βάζουν φωτιά και τους καίνε ζωντανούς.

Το μίσος των Γερμανών για τους Κρητικούς αγωνιστές ξεσπάει στα ηρωικά Ανώγεια. Με κάθε μέσον, πυροβολικό, βομβαρδισμό, ανατινάξεις, τα ξεθεμελιώνουν. 2.500 άνθρωποι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, ενώ γίνονται αμέτρητες ομαδικές εκτελέσεις.

14 Αυγούστου : Στα χωριά της Κρήτης, τα φονικά των Γερμανών διαδέχονται το ένα το άλλο : Στο χωριό Σκούρβουλα εκτελούνται 45 πατριώτες. Στην Γέργερη, στην Νίβρυτο και στο Καβροχώρι εκτελούνται 38 πατριώτες.

17 Αυγούστου : Το μπλόκο της Κοκκινιάς. Γερμανοί και ταγματασφαλίτες του Ράλλη κυκλώνουν την περήφανη Κοκκινιά. 7.000 άντρες ηλικίας από 14 ετών και πάνω στοιβάζονται στην Πλατεία της Οσίας Ξένης. Οι πρώτοι 76 πατριώτες, άντρες και γυναίκες, εκτελούνται εκεί. Κι άλλοι 57 αγωνιστές σε μια μάντρα λίγο παραπέρα. Σ' όλη την γειτονιά οι ξένοι και ντόπιοι φασίστες σκορπούν τον θάνατο. 3.000 Κοκκινιώτες σέρνονται στο Χαϊδάρι. Κι απ' αυτούς οι 1.200 οδηγούνται στα γερμανικά στρατόπεδα θανάτου.

21 Αυγούστου : Στην Δαμάστα Μαλεβιζίου στην Κρήτη, με υπόδειξη των κουκουλοφόρων, οι Γερμανοί ξεχωρίζουν και εκτελούν 30 αγωνιστές.

Οι Γερμανοί καίνε την Τσαρίτσανη στον νομό Λάρισας.

Ο Τσώρτσιλ και ο Παπανδρέου συναντιούνται στην Ρώμη και αποφασίζουν από κοινού "να μην αφήσουν ελεύθερους κατά την κρίσιμον αυτήν περίοδον τους Έλληνες στασιαστές". Ποιους εννοούν άραγε;

23 Αυγούστου : Στα χωριά Κλειστό και Ποντοκώμη του νομού Κοζάνης, Γερμανοί και Βούλγαροι φασίστες εκτελούν συνολικά 44 πατριώτες.

27 Αυγούστου : Στον Κακόπετρο του νομού Χανιών οι χιτλερικοί τουφεκίζουν 4 αδέλφια, τους Δεσποτάκηδες, μπροστά στα μάτια της μάνας τους.

28 Αυγούστου : Οι φονιάδες του Πλυτζανόπουλου ρημάζουν την γειτονιά των Παλαιών Σφαγειών στην Αθήνα (κοντά στο Κουκάκι). Καίνε 40 σπίτια και εκτελούν 30 αγωνιστές της Αντίστασης.

29 Αυγούστου : Στο Κουκάκι οι ταγματασφαλίτες συλλαμβάνουν μια κοπέλα και 5 παλληκάρια. Τους υποβάλλουν όλους σε φρικτά βασανιστήρια και τους δολοφονούν. Ήταν τόσο το μένος τους, που πολτοποίησαν το όμορφο κεφάλι της κοπέλας.

Με διαταγή του στρατηγού Μύλλερ εκτελούνται 25 πατριώτες στις φυλακές Αγυιάς Χανίων.

31 Αυγούστου : Στο χωριό Γοργόπη Παιονίας του νομού Κιλκίς οι Γερμανοί εκτελούν 12 πατριώτες.

Η αγωνίστρια της Αντίστασης Μαρία Δημάδη δολοφονείται στο Αγρίνιο από τους ταγματασφαλίτες του Τολιόπουλου.

2 Σεπτεμβρίου : Στο χωριό του Χορτιάτη στην Κεντρική Μακεδονία γίνεται το νέο ολοκαύτωμα του λαού μας. Γερμανοί και ταγματασφαλίτες της οργάνωσης ΠΑΟ εισβάλλουν στο χωριό και καίνε ζωντανούς 178 κατοίκους. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων της θηριωδίας τους έφτασε τους 240 πατριώτες.

3 Σεπτεμβρίου : Οι Γερμανοί ξεθεμελιώνουν τον Κοξαρέ Ρεθύμνου.

4 Σεπτεμβρίου : Οι ταγματασφαλίτες καίνε το χωριό Κακολύρι στην Εύβοια και δολοφονούν 35 κατοίκους.

5 Σεπτεμβρίου : Στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής εκτελείται η 17χρονη ΕΠΟΝίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου μαζί με 50 αγωνιστές της λευτεριάς.

8 Σεπτεμβρίου : Οι Γερμανοί εκτελούν στο Δαφνί 72 πατριώτες. Ανάμεσα τους η ηρωίδα της Αντίστασης Λέλα Καραγιάννη.

14 Σεπτεμβρίου : Οι Γερμανοί - και ενώ το Γ' Ράιχ πνέει τα λοίσθια - δολοφονούν 54 πατριώτες στα Γιαννιτσά.

Στην Κρήτη, που αναλογεί βαρύς φόρος αίματος, εκτελούνται 54 ακόμη πατριώτες.

23 Σεπτεμβρίου : Οι ηττημένοι Γερμανοί ζητούν από τους εκπροσώπου του Παπανδρέου να αποχωρήσουν ανενόχλητοι από την Αθήνα. Με το αίτημα τους συμφωνεί και ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός. Ο πρωθυπουργός, από πού κι ως πού, Παπανδρέου διατάζει τον ΕΛΑΣ να συμμορφωθεί με την απαγόρευση κάθε επιχείρησης κατά των κατακτητών. Επίσης ο φερόμενος ως πρωθυπουργός απαγορεύει ο ΕΛΑΣ να παρελάσει στην Αθήνα. Και ο ΕΛΑΣ συμφωνεί και πάλι...

26 Σεπτεμβρίου : Στην πόλη Καζέρτα της Ιταλίας υπογράφεται η εξής εξωφρενική συμφωνία μεταξύ Ελλήνων και Άγγλων : "Όλες οι αντάρτικες μονάδες των Ελλήνων τίθενται στις διαταγές της Ελληνικής Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας και η Ελληνική Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας θέτει αυτές τις δυνάμεις στις διαταγές του Άγγλου στρατηγού Σκόμπυ". Πώς είπατε;;;

28 Σεπτεμβρίου : Οι αμετανόητοι χιτλερικοί καίνε 25 φτωχόσπιτα στην περιοχή του Μπαρουτάδικου της Αθήνας.

29 Σεπτεμβρίου : Οι θρασύδειλοι ταγματασφαλίτες του Ράλλη επιλέγουν το μνημόσυνο των θυμάτων του μπλόκου της Κοκκινιάς για να ξαναχτυπήσουν ύπουλα. 9 νεκροί και 32 τραυματίες πατριώτες συμπληρώνουν τον μακρύ κατάλογο των θυμάτων.

9 Οκτωβρίου : 44 νεκροί πατριώτες και πολλά καμένα σπίτια είναι ο θλιβερός απολογισμός της τελευταίας ομαδικής εκτέλεσης των Γερμανών στο Κορωπί Αττικής.

13 Οκτωβρίου : Μια μόλις μέρα μετά την απελευθέρωση της Αθήνας, 14 παλληκάρια του ΕΛΑΣ, αγνοώντας τις διαταγές του Παπανδρέου και των Άγγλων, δίνουν την ζωή τους για να σωθεί ο Πειραιάς από την καταστροφική μανία των Γερμανών, που επιχείρησαν να καταστρέψουν ολοσχερώς το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής στο Κερατσίνι.

15 Οκτωβρίου : Ένας καταιγισμός πυρών από ξενοδοχείο της οδού Σταδίου κατά των διαδηλωτών που πανηγυρίζουν την απελευθέρωση να χάσουν την ζωή τους 10 άνθρωποι και να τραυματιστούν πάνω από 80.

18 Οκτωβρίου : Γεώργιος Παπανδρέου και στρατηγός Σκόμπυ καταπλέουν στο Κερατσίνι. Μα πού ήταν τόσα χρόνια; Κανείς δεν ρώτησε;

10 Νοεμβρίου : Η Ορεινή Ταξιαρχία Ρίμινι (δημιούργημα Παπανδρέου) που μάχεται στην Ιταλία, αποσπάται στην Αθήνα κατ' εντολή Παπανδρέου και Σκόμπυ. Εναντίον τίνος πρόκειται να χρησιμοποιηθεί;

13 Νοεμβρίου : Ο πρωθυπουργός, καλά και σώνει, Γεώργιος Παπανδρέου αποδέχεται την παραίτηση του στρατηγού Οθωναίου, ο οποίος δεν καταδέχεται να διοικείται ο ελληνικός στρατός από τον Σκόμπυ.

3 Δεκεμβρίου : Αστυνομικοί και χωροφύλακες βάλλουν κατά των ειρηνικών διαδηλωτών της Πλατείας Συντάγματος από την στέγη του κτιρίου της Αστυνομικής Διεύθυνσης της Αθήνας. 24 άοπλοι πολίτες πέφτουν νεκροί κι 160 τραυματίζονται. Ο Διευθυντής Αστυνομίας Άγγελος Έβερτ δηλώνει ("Ακρόπολις", 12 Δεκεμβρίου 1958) ότι "βάσει των υπευθύνων διαταγών τας οποίας είχε (από τον Παπανδρέου) διέταξε την βιαία διάλυσιν των διαδηλωτών".

4 Δεκεμβρίου : Ο λαός θρηνεί τους νεκρούς της προηγούμενης μέρας, αλλά οι αστυνομικοί και οι χωροφύλακες, σε άψογη συνεργασία με τους Χίτες, συνεχίζουν το δολοφονικό τους έργο. Άγνωστος ο αριθμός των θυμάτων.

Από τις 5 Δεκεμβρίου ως το τέλος του μήνα : Από το σημείο αυτό και μετά η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Οι Άγγλοι, με εντολή Τσώρτσιλ. λειτουργούν σαν να βρίσκονται σε χώρα υπό κατάληψη. Η κυβέρνηση Παπανδρέου τους αφήνει όλο το πεδίο ελεύθερο για να δράσουν όπως θέλουν, εντελώς ανενόχλητοι. Την συνδρομή τους στο καταστροφικό έργο των νέων κατακτητών δίνουν οι ταγματασφαλίτες και λοιποί πρώην συνεργάτες των Γερμανών. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ διαρκώς συμπτύσσονται απέναντι σε υπέρτερους αντιπάλους, ενώ οι πρώην σύμμαχοι δεν διστάζουν να βομβαρδίσουν ανελέητα όσες περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά θεωρούν ότι είναι κρυσφήγετα ανταρτών. Η Αθήνα παύει να είναι ανοχύρωτη πόλη και συγκεντρώνει όλη την καταστροφική μανία των πρώην φίλων, που ο φαρδύς μανδύας τους χωράει να σκεπάσει όσους επιθυμούν να εξοντώσουν αυτούς που έφεραν την λευτεριά στον τόπο, απ' όπου κι αν προέρχονται. Οι πρώην δοσίλογοι χρίζονται πατριώτες.

1945

Πένθιμος πράος ουρανός μες στο λιβάνι

αναθρώσκουν παλαιές μητέρες ορθές σαν κηροπήγια

τυφεκιοφόροι νεοσύλλεκτοι σε ανάπαυση

μικρά σκάμματα ορθογώνια, ραντιστήρια, νάρκισσοι.

Σαν να 'μαι, λέει, ο θάνατος ο ίδος αλλ'

ακόμη νέος αγένειος που μόλις ξεκινά

κι ακούει πρώτη φορά μέσα στο θάμβος των κεριών

το "δεύτε τελευταίον ασπασμόν".

Οδυσσέας Ελύτης

1 Ιανουαρίου : Οι μηχανοκίνητοι Άγγλοι του Σκόμπυ με 118 τανκς και αυτοκίνητα και αεροπορική υποστήριξη σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Είναι η αρχή του τέλους ενός προδιαγεγραμμένου θανάτου.

3 Ιανουαρίου : Ορκίζεται η νέα κυβέρνηση υπό τον στρατηγό Πλαστήρα. Οι Άγγλοι, αδίστακτοι εκ γενετής, ρίχνουν στο παιχνίδι το προσωπείο του άφθαρτου ως τώρα ήρωα στρατιώτη και αποσύρουν τον Παπανδρέου από το προσκήνιο. Θα επανέλθει όταν πρέπει. Ο λαός ξεχνάει εύκολα άλλωστε...

11 Ιανουαρίου : Υπογράφεται η συμφωνία ανακωχής μεταξύ των εμπολέμων.

12 Φεβρουαρίου : Υπογράφεται η Συμφωνία της Βάρκιζας μεταξύ του ΕΑΜ και της κυβέρνησης Πλαστήρα. Είναι η ταφόπλακα της Εθνικής Αντίστασης.

28 Φεβρουαρίου : Οι αντάρτες παραδίδουν τον οπλισμό τους.

Υπάρχουν όμως και οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που αρνούνται να συνυπογράψουν την συμφωνία που εκχωρεί τα κυριαρχικά δικαιώματα του τόπου μας στα νέα αφεντικά, τους Άγγλους και τους Αμερικανούς, αρνούνται να υποταχθούν στους απόντες από τον αγώνα πολιτικούς υπηρέτες των ξένων συμφερόντων, δεν το βαστάει η ψυχή τους να αναγορεύονται σε εθνικόφρονες πατριώτες όσοι μέχρι χτες προσκυνούσαν το μισητό σύμβολο του ναζισμού και συνεργάζονταν με τους Γερμανούς κατακτητές σε βάρος του ελληνικού λαού.

Η απόφασή τους είναι μονόδρομος. Με το όπλο στο χέρι παίρνουν και πάλι τα βουνά. Συγκροτούν τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας και συνεχίζουν τον ένοπλο αγώνα για το δίκιο και την λευτεριά, χωρίς να γνωρίζουν ότι στην Συμφωνία της Γιάλτας οι πρώην σύμμαχοι τους έχουν ήδη ξεπουλήσει. Ο εμφύλιος σπαραγμός ξεκινά και η Ελλάδα μπαίνει σε έναν νέο οδυνηρό κύκλο αίματος, την ώρα που η υπόλοιπη Ευρώπη, ακόμη και η ηττημένη Γερμανία, προσπαθεί να επουλώσει τα τραύματα του πολέμου.

Το εμφυλιοπολεμικό κράτος αναπτύσσει κάθε λογής πολιτικούς και στρατιωτικούς μηχανισμούς εξόντωσης των αντιπάλων του. Στα ξερονήσια της εξορίας στοιβάζονται οι αντιστασιακοί και γίνονται θύματα φρικτών βασανιστηρίων από τους συμπατριώτες τους, μέχρι να δεχτούν να υπογράψουν δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης των ιδεών τους. Άγνωστος ο αριθμός εκείνων που αφήνουν τα κόκαλά τους στις ξέρες του Αιγαίου. Εκεί οδηγείται μέχρι και ο αρχηγός του ΕΛΑΣ, στρατηγός Στέφανος Σαράφης. Τα έκτακτα στρατοδικεία που στήνονται στέλνουν στο εκτελεστικό απόσπασμα όσους αντάρτες συλλαμβάνουν με την ποινή της εσχάτης προδοσίας. Το ποτάμι του μίσους χωρίζει την Ελλάδα στα δυο δημιουργώντας χάσμα αγεφύρωτο ανάμεσα στους Έλληνες. Ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, Άρης Βελουχιώτης, τον Ιούνιο του 1945, αυτοκτονεί προκειμένου να μην πέσει ζωντανός στα χέρια των συμπατριωτών του, ενώ το κομμένο του κεφάλι κρεμιέται ως λάφυρο της "Εθνοφυλακής" στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων... Κι όσοι γλιτώνουν από την αδιάκοπη αδελφοσφαγή καταφεύγουν πρόσφυγες στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ αφήνοντας πίσω την πατρική γη και όσους αγαπούν. Και τα παιδιά τους να στεγάζονται σε "παιδοπόλεις" που δημιουργούνται με προσωπική επίβλεψη της βασίλισσας Φρειδερίκης και να ξαποστέλνονται καραβιές για υιοθεσία στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, ξεριζωμένα βλαστάρια από τις ρίζες τους.

Στην άνιση αυτή μάχη υπάρχουν και οι αφανείς παίκτες στο πλευρό εκείνων που επιχειρούν "να βάλουν τάξη" στην Ελλάδα. Ας αναφέρουμε μόνο μια μικρή ιστορική λεπτομέρεια. Οι εμπρηστικές βόμβες Ναπάλμ, που οι περισσότεροι θεωρούν ότι χρησιμοποιήθηκαν από τους Αμερικανούς για πρώτη φορά στο Βιετνάμ, απ' όπου οι εικόνες των φλεγόμενων ανθρώπων έκαναν τον γύρο του κόσμου, ρίχτηκαν για πρώτη φορά εναντίον των ανταρτών του ΔΣΕ στον Γράμμο και στο Βίτσι. Όσοι αμφισβητούν αυτή την πραγματικότητα, ας αναζητήσουν την πικρή αλήθεια στο εγκυκλοπαιδικό λεξικό 'Ήλιος", στον τόμο "Ελλάς".

Ακόμη και όταν το εμφυλιοπολεμικό κράτος των αυτόκλητων κομμουνιστοφάγων μετατρέπεται σε μετεμφυλιακό κράτος των κοτζαμάνηδων, όπου η αντεθνική δράση των πολιτικάντηδων της εποχής έχει συγκαλυφθεί και οι δοσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών έχουν πλέον αποκτήσει όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης και εθνικοφροσύνης, οι Έλληνες εξακολουθούν να ζουν σε κλίμα τρομοκρατίας, αφού ισχύει το δόγμα "όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας".

Συμπληρωματικά, ένα μόνο ιστορικό στιγμιότυπο αυτής της ανώμαλης περιόδου. Ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος είναι ένας από τους επιλεγμένους στρατοδίκες που καταδικάζουν σε θάνατο, το 1952 με κυβέρνηση Πλαστήρα, τον Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του.

Μια πιο γλαφυρή, μυθιστορηματική, αλλά συγκλονιστικά αληθινή εξιστόρηση  των κοινωνικών διαδικασιών στα μαύρα χρόνια της κατοχής και του εμφύλιου σπαραγμού μπορεί ο αναγνώστης να συναντήσει διαβάζοντας το εξαιρετικό βιβλίο του Δημήτρη Ραβάνη Ρέντη, με τίτλο "Ο δρομάκος με την πιπεριά". (εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 2007)

Μια δεύτερη, εξίσου καλή επιλογή, είναι το βιβλίο - μαρτυρία του Βασίλη Μπούτου, με τίτλο "Τα δάκρυα της βασίλισσας". (εκδ. Νεφέλη, 2000)

Καλή ανάγνωση...