ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ
Να φταίει το κουστούμι σου και η Dior γραβάτα
ή μήπως που γεννήθηκες πεταλωμένη γάτα
να φταίει που σε πίστεψα που θα ‘κανες το θάμα
να γίνει το νερό κρασί, σιγά καλέ το πράμα.
Να φταίει που το δέρμα σου αλλάζεις σαν το φίδι
και της οφθαλμαπάτης σε τρελαίνει το παιχνίδι
ή που ‘χω βλέμμα αετού μα σέρνομαι σαν κότα
κι ενώ το κρέας λαχταρώ, χορταίνω με καρότα.
Να φταίει που μου φαίνεσαι απ’ το μπαλκόνι λέων
ενώ το ξέρουμε καλά πως είσαι χαμαιλέων
ή τα πολλά τα ψέματα που κρύβεις στο κεφάλι
και για αλήθειες τα πουλάς μέχρι να μου ‘ρθει ζάλη.
Να φταίει που σε διάλεξα για πρώτο καπετάνιο
με δανεικά κι αγύριστα απ’ το θαλασσοδάνειο
ή μήπως που ταξίδεψα με βάρκα την ελπίδα
και το βαπόρι έγινε στο πέλαγος σανίδα.
Τα πονηρά σου τα φιλιά δεν θέλω να
μου δώσεις
σε βάτραχο δεν κάθομαι να με
μεταμορφώσεις
απ’ τη χρυσή σου φυλακή σε λαμπερό
παλάτι
καλύτερα ελεύθερος, ξερό ψωμί κι
αλάτι.
© Δημήτρης Φιλελές
